Bir hafta kadar babamın işyerinde o bankın üzerinde annemle sefalet içinde yaşadığımızı hatırlıyorum . Benim melek annem , canım annem . Dünyanın en güzel kadını . Sen kralların saraylarında bir prenses belki de büyük bir tiyatronun sahnesinde başrol oyuncusu , üzerinde dünyanın en güzel,
görenlerin çarpıldığı en güzel elbise olmalıydı, olmalıydın. Sen annem en güzel şeylere en ulaşılmaz şeylere layıktın. Mutluluk ve refah derin bir sevgi. Bunlar kucaklamaliydi seni . Canından çok sevdiğin yavrunla o bankta 1 hafta sefalet içinde kalmamaliydin. Düşünüyordum da anne şimdi o bankta tekrar biz o ama geri donseydik, herkesle her şeyle savaşır, yuzu bir biblonun ifadesi kadar cansız o ınsanları yataklarından zorla alır, seni yumuşak bir yatağa yatırırdım. Başucunda beklerdim uyudun mu diye. Saçlarını oksardim anne. En güzel kahvaltıyı hazırlardım sana sabah olunca. Ah anne .
Bankta geçen bir haftadan sonra annem babam ve ben evimize geri dönmüştük. Insanlara evlerinize girmeyin diyorlardı ama babam bu tarz şeylere o kadar da ehemmiyet vermeyen bir insandı. Gireceğiz demişti bir şey olmaz . Girmiştik eve . Eve ilk girdiğimde dolapların birbiri üzerine yattığını, halilarin dalga şeklinde kıvrildigini hatırlıyorum. hala aklımda bir kac dakika önce yaşamışım gibi duran o resmi ise hiç unutamıyorum. Mutfakta buzdolabınin kapakları açılmış, buzdolabının içindeki karpuz yere düşmüş bir kaç parçaya ayrılmıştı. O karpuzun o hali öyle bir tesir etti ki bana , hayatın o tarafıyla ilk o zaman kucaklasmistim. Bizimle aynı zaman diliminde yasamayan bizden farklı çok büyük güçler vardı etrafimizda. Gece yatagimizda sabah okula veya ise giderken veya gözlerini kapatmış teslim ederken kendini sevdiğine. Sana uzanacak sana sevdiğin her şeye uyanabilip tesir edecek büyük güçlerin acımasız katillerin varlığını ilk o zaman resmetmiştim kafamda.
Ortadan ikiye ayrılmış
Parçaları etrafa yayılmış
Siyah çekirdekleri bir irin gibi bize bakan
Olması gerektiği gibi değil başka türlü yasayan
Beyaz fayansin üzerinde yatan
Yeşil siyah desenli o karpuz
Ruhumda telafisi mümkün olmayan yaralar açmıştı.
Hiç bir zaman o resmi aklımdan çıkaramadım
Bugün bile .