Yolculuğumun neredeyse tamamı Burakla telefonda konuşarak geçti, saat 2 buçuğa doğru Kocaelideki otogara geldim sonunda ve indim otobüsten, uzun zaman geçmiş olmasına rağmen hala evinin oraya nasıl gideceğimi hatırlıyordum. Evinin bulunduğu yere geldim bir minibüsle, şöyle bir baktım etrafa o kadar çok şey değişmiş ki. Apartmanın önüne geldiğimde yukarı doğru baktım, penceresi açıktı Senanın odasının bu da evde olduğunu gösteriyordu. Girdim içeri, dairenin önüne geldiğimde Alp aradı beni, müsait olmadığımı, kendisini akşam veya yarın arayacağımı söyleyip kapattım telefonu ve kapıyı çaldım, Selin açtı kapıyı.

S: King abi?
K: Naber Selin
S: iyiyim de, hayırdır ne işin var burada
K: Ablan olacak saftirik var ya onunla konuşmaya geldim, evde mi o
S: Evde, gel içeri
K: Yok gelmeyeyim annenler bir şey der şimdi, kapıya gelmesini söyler misin
S: Annemler yok, gel içeri sen
K: iyi peki

Salona giderken Senanın odasının önünden geçtim, gözüm içeriye takıldı yatağına yatmış müzik dinliyordu.