hayat hikayemi anlatıyorum piçleeeeeeeeeeeerrr

ondan sonra hayatımda öyle bir dönem yaşadığım için hala her gece şükrettiğim bir dönem başladı.

aşkımdan yanıp tutuşuyordum beyler. nereye gitsem, ne yapsam sanki onun yanındaydım.

yolda, otobüste gördüğüm o yaşlardaki her kızın yüzünü ilk bakışta ona benzetiyordum.

kalbim hızlı hızlı çarpmaya başlıyordu. sonra o olmadığını anlayınca hemen telefona sarılır, "seni çok özledim." görüşelim. diyordum.

ne zaman güzel bir şey yesem, onsuz boğazımdan geçmiyordu.

güllü lokumu çok severdi beyler. her fırsatta beyazıt'taki koska'dan 300-400 gram kadar güllü lokum alır, çemberlitaş, sultanahmet'i konuşa konuşa geçer ve gülhane parkında oturur yerdik.

ben hala onun yanında zamanın nasıl olup da o kadar hızlı geçtiğine bir anlam veremem.

o zamanlar devlet bursu alıyordum ve dayımın işleri oldukça yolunda olduğu için bana "sen üniversiteye gidiyorsun, delikasın ihtiyacın olur." diyerek para veriyordu.

ben onunla görüşmediğimiz günler tasarruf yapar, onunla olduğumuz vakitleri daha güzel geçirmeye çalışırdım.

bir yandan içim kıpırdı, hayatımdaki şu ana kadar yaşadığım en güzel dönemi yaşıyordum.

bir yandan da annemin o dönemler depresyon belirtilerinin artmasıyla da kahroluyordum.

bi gece annem çok fenalaştı.