hayat hikayemi anlatıyorum piçleeeeeeeeeeeerrr

reserved

üzüldüm

anlatılanlar peri masalı beyler. dağılın.

uzun entrylerin adamısın bin, ekşici olma vaktin gelmiş

http://imgim.com/zvvdwg.jpg

evet beyler.. kaldığımız yerden devam ediyoruz amk.

akşama sözlüğü bırakıyorm nasılsa, o yüzden daha rahat anlatıcam bundan sonra yaşananları..

başlıyoruz..

kızla 10-15 gün arkadaş gibi mesajlaştık.

sonra bir gün bana bir mesajında animasyon sinemasını çok sevdiğini ve buz devri'nin 2. filmini çok merak ettiğini yazdı.

ben de tabi bu mesajı alarak " ben de çok merak ediyorum, istersen bi gün birlikte izleyelim." dedim.
halbuki ilk filmi bile izlememiştim amk. animasyon filmleri çocuk filmi gibi gelir bana hep.

neyse sinemada film izlemekten çok birbirimizle muhabbet ettik. hatta çocuğunu filme getiren bir kadın arkasını dönerek baya bir azarladı bizi. ancak o gün hiçbir şey tadımızı kaçıramıyordu.

film çıkışında da bir kahve içmek için beyoğlu mado'ya gidip oturduk.

ben artık dayanamıyordum ona önce gözlerimle, sonra da gücümün yettiği kadar sözlerle "seni çok seviyorum, sen benim ilkimsin." dedim.

hatta kendimi tutamayıp "keşke bütün ömrümü senle geçirsem." dedim.

o gülümsedi ve biraz duraksayıp bana hayatı boyunca bir insanın söyleyebileceği en anlamlı cümleyi söyledi. "keşke! belki de öyle olur."

eeeee ??

@237 sus mına koim

anlat kanka dinliyoruz

gitmezsen ananı giberim yanlız

@237 gibtir git bak aazını yüzünü giberim senin...

ondan sonra hayatımda öyle bir dönem yaşadığım için hala her gece şükrettiğim bir dönem başladı.

aşkımdan yanıp tutuşuyordum beyler. nereye gitsem, ne yapsam sanki onun yanındaydım.

yolda, otobüste gördüğüm o yaşlardaki her kızın yüzünü ilk bakışta ona benzetiyordum.

kalbim hızlı hızlı çarpmaya başlıyordu. sonra o olmadığını anlayınca hemen telefona sarılır, "seni çok özledim." görüşelim. diyordum.

ne zaman güzel bir şey yesem, onsuz boğazımdan geçmiyordu.

güllü lokumu çok severdi beyler. her fırsatta beyazıt'taki koska'dan 300-400 gram kadar güllü lokum alır, çemberlitaş, sultanahmet'i konuşa konuşa geçer ve gülhane parkında oturur yerdik.

ben hala onun yanında zamanın nasıl olup da o kadar hızlı geçtiğine bir anlam veremem.

o zamanlar devlet bursu alıyordum ve dayımın işleri oldukça yolunda olduğu için bana "sen üniversiteye gidiyorsun, delikasın ihtiyacın olur." diyerek para veriyordu.

ben onunla görüşmediğimiz günler tasarruf yapar, onunla olduğumuz vakitleri daha güzel geçirmeye çalışırdım.

bir yandan içim kıpırdı, hayatımdaki şu ana kadar yaşadığım en güzel dönemi yaşıyordum.

bir yandan da annemin o dönemler depresyon belirtilerinin artmasıyla da kahroluyordum.

bi gece annem çok fenalaştı.

serin bi hikaye panpa

@49 sesli güldüm bin

olm 10.000 e geldi entriler hadi lan çabuk biraz a.k.

hevesle takip eden binler, hikayenin sonunda pompa olmayacak biliyorsunuz di mi?

Keseceğin yeri de iyi biliyorsun... ööle gib gibi bakıyos noolcak diee.. Çabuk yaz kanka...

@65 binsin aq şuku

@247 biliyoruz topoş biliyoruz, hadi sigigit şimdi...