lisedeyken yediğim akıl almaz dayak

gözlerim yandığından açamıyordum bir süredir beni dövmediklerinden yavaş yavaş kendime gelir gibiydim. her yanım ağrıyordu ama düşünebiliyordum. kaçmayı sürekli kaçıp kurtulmayı düşünüyordum ama sanırım kemiklerim kırıldığından en ufak bir hareket yapmaya çalışsam bile dayanılmaz ağrılar çekiyordum. o arada nerden getirdiler bilmiyorum ama kızı alıp gelmişti bir tanesi. şebnem sürekli ya saçmalama bırak gitsin tamam yeter artık gibi şeyler geveliyordu ağzında.

o arada içlerinden bir tanesi gelip beni kaldırmaya çalıştı ama her yanım acıdığından ben hareket edemiyordum. adamın da gücü yetmiyordu. diğerine seslenip dıbına koduğmun bini bi de bize taşıtıyo.. hişş öldü mü lan yoksa bu.. aloo kalkasana gibi şeyler söylüyordu.

ikisi kollarıma girip beni duvara zütürdüler yerde sırtım duvara dayalı vaziyette oturuyordum. o arada öldüğümden endişe ediyorlardı çünkü hiçbir yerim hareket etmiyordu..

sonra bir tanesi hortumla su tutalım o zaman ayılır dedi. diğerleri de bu görüşe katılmış olacak ki hortumla yüzüme tazyikli su tutmaya başladılar. bir yandan kendime gelmeye çalışıyordum diğer yandan da ayılırsam beni tekrar döverler diye düşünerek ölü gibi duruyordum ama suratıma tuttukları sudan bir süre nefes alamayınca kafamı ani bir refleksle yukarı kaldırdım. hah ayıldı huur evladı dedi suyu tutan.

kafamı duvara dayadım karşımda şebnem huursuyla pekekenti turan duruyordu. nasıl dayaktan zevk aldın mı huur çocuğu diye bağırdı. şebnem olanlardan rahatsız olmuş gitmeye çalışıyordu ama turanın onu bırakmaya niyeti yoktu. o sırada aklımdaki tek korku tecavüze uğramaktı.

gözünün önünde gibiyim mi istiyo musun. zütten mi gibiyim amdan mı gibiyim? istiyon mu gerçek bi gibiş izlemek? nasıl olsa sen yapamayacan? cevap vermiyordum sadece gözlerinin içine bakıyordum.