sadece anlatıyorum

neyse beyler. demem o ki zamanın neresinde olduğumuzu, orda olduğumuz zaman değil, ordan göçtüğümüz zaman anlarız.

geçti gitti o çaylaklık zamanları. kayıt olduk, peder gitti, artık amca da gelmez oldu bizle okula. kendi kendime hayat dersleri veriyorum. oğlum diyorum, artık yazlnızsın işte, artık tek başınasıni bundan sonra ne yapacaksan kendin yapacaksın diyorum, ve ne yapmayacaksan, kendin yapmamış olacaksın. gerçi diyorum bişiy yapmış ya da yapmamış olmak ne kadar önemli ki? nasılsa olacak, olmakta olan diyorum. sona kızıyorum bu salak ergen felsefeye, olur mu hiç diyorum, zihnini bütün önkabullerden arındırman gerek özgür olmak için

dıbına koyayım şu edebiyatın gene aklıma okuduğum bişiler geliyor, özgürlük, insan zihninden bağımsız bişiydir, insan üstü bişiydir, o yüzdendir ki insanın özgürlüğe erişmesi, kendi özüne erişmesi gibidir.

anlamıyorum belki de o zman okuduğum bu şeyleri söylerken ne anlatıldığını. anlayacak mıyım dersiniz? kim bilir?