1. 51.
    +1
    balıkesir edremitteydim 9 yaşındaydım, havalar sıcak olduğu için kardeşimle birlikte oturma odasında çekyatları açar uyurduk pencereleri açıp. bi apartmanda 6. kattaydık

    babamın gecenin bi vakti hadi oğlum kalk gidiyoruz demesini, annemin de kardeşimi uyandırmaya çalışmasını hala hatırlıyorum. korkmayalım diye sakin bi şekilde hareket ediyolardı ama yüzlerinden belliydi korktukları. duvarların içi çatır çatır ötüyodu amk, hala hatırlıyorum o sesleri.

    o zamanlar beyaz eşyanın yanına oturma muhabbetleri vardı deprem zamanında, babam beni annem kardeşimi kucaklayıp dördümüz buzdolabının yanına çökmüştük, babam bi yandan beni tutuyodu bi yandan koca buzdolabına sırtını dayamış üzerimize düşmesin diye destek oluyodu.

    deprem bitince alel acele aşağıya indik, tüm apartman tüm mahalle aşağıya dökülmüş. 1 buçuk hafta dışarıda kaldık, eve bişey almaya gidiyoduk artçı depreme yakalanıyoduk.

    o gün bu gündür ne zaman deprem olsa devrelerim yanar, kilitlenir kalırım. ne kaçabilirim ne seslenebilirim.
    ···
   tümünü göster