gerçek bir üniversite aşkı hikayesi

Bir anda “bizim evimiz…” diye cevap verdim. Kendime inanamıyordum, dilimin yediği bu taka inanamıyordum. Kendimle çatıştığım, kuvvetli çatışma yaşadığım anlardan biriydi bu. Daha önce hiçbir kıza bağlanmamıştım. Hiçbir kıza kendimi teslim etmemiştim. Hiçbir kızın bir nevi özlük haklarıma müdahil olmalarına izin vermemiştim. Veremezdim de ama ya beynim ya kalbim farklı düşünüyordu ve bunu ona da yansıttılar. Bizim evimiz, dedim. Gözlerindeki ışığı gördüm. Henüz elektriklerli açılmamış “evimizde”, zifiri karanlıkta bir çift ışık huzmesi görüyordum. Elinden tutup en küçük odaya geçtim. Odaya girer girmez “hiii” diye bir tepki verip kikir kikir gülmeye başladı.