yazları sevmiyorum

evet kafamda belirlemiştim artık, sadece birbirimize şefkat duyuyorduk, insan eğerki birisinin kötü gününde yanında durursa böyle olur. o da , ben de olmustuk öyle. seviyorduk birbirimizi kötü günlerimizde yanyana oldugumuz için, en azından ben seviyordum. mahallede konusuyorlardı sevilayla ilgili, ama kötü şeyler degil, zaten sevilir mahallede de, o herşeyin apacık ortada oldugu mahalle de.
ayrılacaklarmıs, anlasmıslar gibi konusmalar geciyordu. 'sonunda kurtuldu kızcagız' diyorlardı, haklılar da o adam üç kurus para haricinde, hiç birşey verememişti. eminimki o da adamın cinsel ihtiyaclarını karsılayabilcegi düşüncesidir. e karısı öğrenince de metresi gerek mi kaldı eve gelmeye. artık bırakır yaşar gider o huursuyla. iyi de oldu diye düşündüm, ama yine de bilemezdim neler olup bittiğini, pazar günü gelmişti ve şantiyeye gitmeme gerek yoktu. gün sevilayla görüşme günüydü, neler oldugunu, iyi kötü halini sorma günüydü. daha da yakınlasma günüydü