bir holiganın hayatı

buraları geçeceğim, hep aynı şekilde oldu emre abi maçlara zütürdü beni. ve tribünün maskotu oldum neredeyse ''lan diyorlar sen emre'nin yeğeni değil misin?yeğeni diye tanıtmıştı, öyle kaldı. bozmadım ben de..gel bakayım buraya, bize 2 bira kap gel'' falan filan, büfeciler bile tanırdı bira verirlerdi bana. yıllar yılları kovaladı böyle geçti, tribünün kemik tayfası tarafından tanınan biriydim. çok seviyorlardı beni, size nasıl anlatayım bilmiyorum, bu dünyada aidiyet duygusu var ya hiç bir şeye değişilmez. green street hooligan's ta da der zaten buna benzer bir şeyi. ama asıl arkadaşlarının senin arkanı kolladığını bilmek en güzel duygudur..