bir holiganın hayatı

hayatta bir sevgilinizin olması güzel bir şeydir, benim iki tane vardı. biri 10 yaşımdan beri içinde bulunduğum beşiktaş tribünü, biri de sevgilim. kızla daha lisedeyken evlenmeyi düşünüyordum. günler akıp geçiyordu, o zamanlar bbm mi vardı aq, yapardık 5 smsten sonra bütün gün bedava olan paketi, konuş konuşabildiğin kadar.. geceleri arardım sesini duyar öyle uyurdum. güzeldi hayat, sorumluluklarım yoktu. bana sadece sevmek kalıyordu. ta ki o güne kadar.. babam bana o gün maça gitme, seninle bir şeyler konuşalım demişti. dinlememiştim. ''beşiktaş'ın maçı var, hangi güç beni evde tutabilir?dedim.allah, yukarda oğlum.onu da mı inkar ediyorsun dedi. ben sadece babam üzülmesin diye, onunla bayram namazlarına falan giderdim. din dersi cumanın olduğu vakte geldiği zamanlar, hocadan izin alırdık çocuklarla.cumaya gidebilir miyizdiye izin alırdık. hemen izin verirdi, o süre zarfınca internet kafede cs atardık ah ulan ne günlerdi.. anlayacağınız inançlı birisi değildim. neyse maça gittik bağırdık ettik, tribün ritüeli olangırtlak patlatma'' yı gerçekleştirdik. eve tek dönmek istedim, evin önünde bir kalabalık vardı. lan dedim noluyor. lise 3'teyim o sıra. yerde yatan birisi var, herkes başına toplanmış, ambulans bekleniyor. yardım kalabalığı, baktım yatana, babamdı lan o babam kalp krizi geçiriyordu. nefes alamıyordu. sabah bana bunu hissettiği için mi demişti yoksa gitme senle konuşacağız diye. çaresizlik çok kötü bir şeydir. deli dana gibi ordan oraya koşturdum, anladım ki fayda yok. kalabalıkta tiyatro izler gibi izleyenlere saldırdım. sadece annem, babam ve ben kalmıştık orada. birşeyler demeye çalışıyordu bana, anlayabildiğim kısmı evlat, ne kadar haylaz olsan da, sen benim kalbimde en büyük yere sahipsin.. son sözü bu oldu, kollarımın arasında can verdi babam ve bugün onun doğum günü.. bir erkek evlat için babasının ölümü çok acıdır, gidin eğer beraber oturuyorsanız sarılın öpün, uzaktaysanız arayın. baba ulan bu baba, değerini kaybedince anladım..