1. 11426.
    +9
    ... ertesi sabah..

    buseyle kampüs girişinde buluştuk,

    "günaydın (:"

    "günaydıın (:"

    sevgi dolu, kibar bir kucaklaşma oldu..

    yan yana, senkronize adımlarla yürümeye başladık.. ikimiz de saf saf sırıtıyoruz..ben dayanamayıp konuştum.. çünkü ben konuşursam, o da konuşacak ve böylelikle güzel sesini duymuş olacağım..

    "nabersin (:"

    pek..iyi bir açılış cümlesi değil farkındayım x)

    kız güldü,

    "iyi, sen nabersin x)"

    gülüştük..

    "hangi dersin var?" dedim.. hala salağım gördüğünüz gibi.. soracağın soruya sokayım tsigalko, bu mu yani merak ettiğin?

    "süleyman hoca galiba?" dedi alnını kırıştırarak..

    "ha..şeye giriyordu demi o?"

    "hı hı.."

    beyler şimdi siz şu yukarıdaki konuşmadan bir şey anladınız mı? yani, böyle bir mantık, elle tutulurluk var mı?

    yok demi..

    bence de yok valla..

    saçmaladığımızı fark etmemiz bir kaç saniyemizi aldı, sonra birbize baktık yan gözle, kontrol amaçlı.. ikimizin de yüzünde aynı "ne diyoz la biz?" sersemliğinin ifadesini görüp, kopmamız bir oldu..

    epey güldük, şubat havasında sıcak basmıştı birden yüzüme..

    "dün gecenin etkileri hep bunlar galiba (:" dedi buse sempatik sempatik..

    "olabilir.. çok da içmedik ama işte..(:"

    "yani (:"

    "başka bir sarhoşluk bu galiba (:" dedim sevgiyle gülümseyip..

    o da baktı gözlerimin içine.. kahverenginin en tatlı tonu dünyamı ele geçirince, sanki ağzıma bir parça çikolata atmışım gibi oldu birden..

    "kesin öyle" dedi, eliyle, beceriksizce elimi yakaladı..o kadar acemiyiz ki (: ..ben, ilk defa aşık olmanın acemisi..o, belli ki tümden acemi bu işlere..

    sahi, acaba benden önce sevgilisi, sevgilileri oldu mu?..olmaz mı ya... bu kızı rahat bırakırlar mı?..neyse bunları niye düşünüyorum ki lan ben şimdi (: ..bir ara illa ki konuşulur.. çok da mühim değil gerçi, olması ya da olmaması..ama insan bilmek istiyor tabi..

    ya o da seninkini bilmek isterse tsigalko?..

    o zaman ne tak yiyeceksin?..

    bu uyarı metni birden gözlerimin önünde geçince, zaten saçma bulduğum konuyu, tamamen beynimin arka raflarına itekledim..

    önemli olan tek şey, sadece bu an..bu an ve busenin bu anda yanımda olması.. elimi tutuyor olması.. bana gülümsüyor, benimle yürüyor olması..

    geri kalan her şey yalan..tek gerçek yaşadığım güzel duygular..

    mühendislik kantinine girdik.. hala elimi bırakmış değil..ben de şikayetçi değilim bundan.. hatta hoşuma gidiyor böyle sahiplenmesi aşkımızı..o da, benim gibi, bütün dünya duysun istiyor belli ki..

    ilerdeki masada gülşen ve sınıfından iki kız daha oturmuşlar, onların yanına doğru sürükledi buse beni..
    Tümünü Göster
    ···
   tümünü göster