Siz varken ölmez kardeşim

Alemde adam kalmadı biz de asosyal olduk panpa

Değmiyo tabi kardeşim ama ister istemez insanın canı sıkılıyo

Beyler bu aralar hayatta hiçbir şey istediğim gibi gitmiyor. Hatta bu aralar da değil, çok uzun zamandır gitmiyor.
Aşk hayatı desen, hep adamlık yaptım bugüne kadar ama karşılığında hep kahpelik gördüm. Hep mi kahpeler bulur lan beni. Umut verip gidenler. Bağlayıp gidenler. Söz verip gidenler. Aldatanlar. Tipimi beğenmeyenler. Adamlığımın fazla geldiği geniş kaşarlar. Daha yeni bu kız diğerlerine benzemiyo dediğim bi tanesi çıktı karşıma, o da verdi umudu soluğu başkasının kollarında aldı. Bi kahpelik daha yedim.
Aile hayatı, annemle babam benden memnun değil. Çok dağnıkmışım çok serseriymişim çok başıboşmuşum. Evde insan muamelesi görmüyorum. En son bugün anne neden bana böyle davranıyorsunuz dedim, senin kendin gibi bi evladın olsa sen nasıl davranırdın dedi.
Okul hayatı desen, üniversiteyi sallamam etmem. Dersler yerlerde sürünüyo.
Neyse beyler bu kadar duygu sömürüsü yeter. Harbiden şu hayatta yüzümü güldüren tek varlığımsınız. Hiçbirinizi görmedim tanımam etmem gerçek hayatta ne tak yersiniz napıp ne edersiniz bilmem ama yıllarca tanıyıp da kardeş dediğim adamlardan bile daha samimisiniz. Sağolun beyler. iyi ki varsınız

Evet beyler, Taksim istiklal'deki travesti sokağını herkes bilir. O zamanlar daha liseye gidiyoruz, istanbul'a taşınalı çok olmamıştı, ben pek bilmiyordum oraları. Yanımda bin bi arkadaş vardı, onunla o gün okuldan kaçtık, istiklal'e gittik. Ara sokaklarda turluyoruz, liseli ergeniz amk cepte para da yok. Bizim bin birden dedi ki kanka gel travesti sokağına girelim de şu muallaklerle iki taşak geçelim. Neyse gittik sokağa, hayatımda ilk defa öyle bi yer görüyorum, daracık sokak. Sağda solda üst katlarda balkonlarda camlarda travestiler, geçerken bize laf atıyo. Benim bin arkadaş da yakışıklı çocuk Allah için. Giriş katlardakı tronun biri buna camdan laf attı, gel yakışıklı sana indirim yaparım dedi. Bizim bin de aklı sıra ayar verecek ya amk "amca sen ne diyon" falan dedi. Bu tro bizim ergenin yapmaya çalıştığını anlayınca efsane ayar verdi.
"Kaç yaşındasın sen" dedi, bizim bin de atıldı "17 dayı" diye. Ve efsane ayar geldi. "O zaman git bi sene daha osbir çek seneye gel ablacım".
Bu da böyle bir anımdır

Özge'yi deşifre etmemene sevindim

Geçtiğimiz Şubat ayında bir gün babam eve geldi, annem evde değildi. Hayatımda ilk defa babamı o kadar çökmüş gördüm. Geçti karşıma koltuğa oturdu. Başını eğdi gözlerini kapattı. Elini gözlerine zütürdü. Gözlerini bir an açtı ve gözünden yaşlar aktı. 20 yaşımdayım. Hayatımda ilk defa babamın ağladığına tanıklık ediyordum ve nolduğunu anlamaya çalışıyordum. Şok olmuştum. Babam dedi ki oğlum bugün annenle hastaneye gittik, annenin durumu iyi değil. Acil ameliyat olması gerekiyor ve hayati tehlikesi var. Birden ağlamaya başladım. Ameliyata birkaç gün vardı ve ben annemi kaybetmekle yüz yüzeydim. Annem evde olmadığında ağlıyodum, o evdeyken sahte gülücüklerle ona moral vermeye çalışıyordum. O da aynı şekilde biz üzülmeyelim diye evde sahte gülücükler falan. Anneme özellikle hasta olduğunu unutturmaya çalısıyor ve her şey çok normalmiş gibi davranıyordum. Annem normalde ev işlerinde bizden yardım almaz, yaptığım işi beğenmez, eh bayan titizliği işte. Ameliyata 3 gün kala bi akşam annem bana seslendi, koştum yanına, çamaşır makinesinin yanındaydı. Oğlum artık çamaşırları yıkamayı öğrenmen lazım dedi ve başladı anlatmaya, ben dayanamadım ağladım.
Neyse ameliyat günü geldi çattı, Allah'a çok dua ettim onu bana bağışla diye. 4 saat sürdü ameliyat benim için 4 asır gibi geçti ve annem hayatta kalmayı başardı Allah'ın izniyle. Rabbim onu bize bağışladı. Annem ameliyattayken, onu kaybetmekle yüz yüzeyken onunla o güne kadar yaşadığım her şey gözümün önünden akıp geçti, onu üzdüğüm günler, zamanlar. O kadar pişman oldum ki, Allah'ım onu bana bağışla bir daha üzmem diye yalvardım yakardım. Ve o günden beri üzmemek için elimden geleni yapıyorum.
Evet bunu neden anlattığım asıl mesele.
Burda her başlığın altına birkaç huurun "ananı şurda gibtim, ananı burda gibtim, ananı şöyle gibtim" sözleri beni deli ediyor. Bu gibtiğimin veletlerine sesleniyorum, anneler çok kıymetlidir, kıymetlerini bilin ve 2-3 tane liseli ergeni güldürcem diye onlara küfür etmeyin. Kendi ananıza da sövdürmeyin. Bir gün toprağını öpersiniz zorunuza gider.

Beyler otobüs durağında bekliyorum. Az önce burdan bi ilkokullu geçti, "doktorum ama hastam az zaa iks de" dedi. Acil yazar alımını durdurun. Durum çok ciddi beyler
Edit: çügü veren ilkokulludur

Mezarı istanbul'da

Şükür amk

REZa Zarrab

Panpa Allah seni inandırsın sabahtan beri sen part atıcan diye sayfayı güncelleyip duruyorum. Caddedr yürürken okuyodum nerdeyse araba çarpıyodu

Umut verip giden kahpedir diyon da panpa sen de bize umut verip gidiyon

Beyini kovada bıraktı ergen
Umutlarına çekti parsel
Yeni bir dünya hayalden uydurulmuş resimdir, pastel
Aslı Kerem'e posta koydu çünkü yok altında Mustang

şehit üstünden prim yapmayı aklımın ucundan geçirecek kadar yavşak değilim kardeş, herkesin kanını kaynatıp haykırmasını sağlayan mevzular vardır, benimkiler de bunlar

Serkan reyiz haklı amk. Böyle medya mı olur lan?! Kendi polisini suçlu çıkaran medya mı olur amk?!
2 şehidimize Allah'tan rahmet diliyoruz, kanları yerde kalmayacak inşallah

Deniz Gezmiş'e şehitlerden çok üzülen oç

Rez panpa

Çünkü toplumsal sorunları ele alıp zeka dolu liriklerle uğraşanların "ya ya ya ya ben en güzel" gibi gibimsonik şeyleri dinleyenlerden kendini üstün görmesi çok normal.

Panpa sen de haklısın da, ülkenin sosyolojik durumu itibariyle hayatımız ayarlarla geçiyo

Yaklaşık bi 5 sene önceydi.
Beyler ben yurt dışında yetişmiş bi panpanızım. ingilizce'yi iyi bilirim falan. Yurt dışından nakil geldim burda bi liseye girdim. Okulun ilk günü. ingilizceci kokoş hoca girdi derse. 10.sınıfın ilk günü. Karı baktı kimler sınıfta yeni diye. En arkada köşede oturmuşum. O günde saç baş incin, zaten esmer kapkara kupkuru bir şeyim. Neyse en önde oturan iki tane arkadaş vardı bunlar da benim gibi nakil gelmişler ama Anadolu'nun bağrından kopup gelmişler. Tertemiz gariban çocuklar, ingilizce'yi nerden bilsinler. Neyse hoca da egosu yüksek kokoşun teki. Bizim o iko arkadaşı kaldırdı tahtaya ingilizce sorular falan sorup eziyo çocukları. Ulan dedim, sizin intikdıbınızı alıp şu karıyı ingilizce gibmezsem sülalemi gibsinler. Hoca bunları ezdi ezdi oturttu yerlerine. Sıra bana geldi. Tabi saç baş gibik esmer kapkara bi çocuğum beni de doğudan göç etmiş falan sandı. Kaldırdı tahtaya başladı ezme çabalarına. Soruyo ben de kasıtlı kem küm ediyom hani patlamayı sona bırakıyorum. Kem küm ettim ya amk karının keyfi yerine geldi. Amerikan aksanıa çok hızlı bi şekilde birden girdim yardırıyorum bütün cevapları. Hoca mal gibi kaldı. "Yavaş konuş arkadaşların anlayamıyo" demesiyle bizim sınıf ooooo aaaaa uuuu yıkılmaya başladı. Bu zafer sadece benim değil, ezilen tüm halkların ortak zaferiydi. Yan sınıftan sayısalcılar koşarak geldi bi anda omuzlarda buldum kendimi, herkes koridorda koşuşuyo zafer çığlıkları atıyo. En son omuzlarda kaybolurken dönüp baktım hoca ağlayarak depar koydu.
Bu da böyle bir anımdır.

Tamam panpa ona rez

Yaz panpa gececi tayfa burda

Yaz panpa

@2 Kaldı mı ki kaşar olmayanı panpa? Ne kadar kız tanıdıysam @1'in anlattığının aynısı amk.