Bir sürü para lazım çok para lazım

Sende mi Konyalı brütüs

4 yıl önceydi Yine normal bir okul günüydü ,arkadaşlarım biri onu, benle tanıştırmak için kolundan tutmuş ve beraber sınıfımın kapısında bekliyorlardı, merdivenleri çıkmaya başladım ve kafamı kaldırdım ve dünyadaki en derin gözlere baktım boğulmaya başladım neyse en sonunda geldim yanlarına tanıştık formalite icabı hemen sosyal medya hesaplarımdan istek attım
O gün sebepsiz bir heyecan ile eve geldiğimde online olmasını beklerken uyuya kalmışım. Ertesi gün k.b akşam konuşuruz demişti bende akşamı beklemeye başladım ve akşam oldu sonunda a k. Beni onunla tanıştıran muallakye mesaj attım bu niye hiç online olmuyor diye Sonraki gün

Okuyan olursa yazacağım

Sevgili olduğunu demiyorum , rüyamda görüyorum dediğin takıntı yaptığın kız için dedim.

Hoydaaa

Açılırsan benim gibi pişman olabilirsin ha
Sen onun yakın arkadaşlarından yürü bence yani arkadaşları daima seni konuşunca felan bi ilgi duyacaktır.

Dik açıdan 90-75=15 çıkarıp 15 buluyoruz. Sonra AD ile BD eşmiş yanı karşımdaki açılar aynı olur.
Alfa + f =45 derece olur

Şöyle sumaklı sumaklı

var mı benden isteğiniz,

Angalo Saksocular yok çuğu

On saatte 65 şuku az.

ismi

nicolette shea

panpalar

Bir plak şirketi adamı almak istedi alamayıncada vurdular yani suikast.

Eğitim sistemi ne ?

Evet bugün bir hikayeye başlıyoruz.

"En iyi zamanlardı;en kötü zamanlardı. Bilgelik çağıydı;ahmaklık çağıydı. Aydınlığın mevsimiydi; karanlığın mevsimiydi. Umut baharıydı;umutsuzluk kışıydı.Öncemizde her şeyimiz vardı;öncemizde hiçbir şeyimiz yoktu. Hepimiz doğrudan cennete gidiyorduk;hepimiz doğrudan gidiyorduk." Rıfat:Orta kilolu badem bıyıklı bir adamdı.
Babası Senceri tanımıyordu.
Sencer >Üniversiteyi Kdz'de işletme okumuş, biraz üşengeç hafif kaslı 24-25 yaşlarında bir genç
Sencer bu yaşadaklarını hazmedememişti Babasının hafızasını kaybetmesi Anası ise 1 yıl önce izmit'e giderken trafik kazası geçirip vefat etmesi onu bitirmişti.2 yıl önce tesadüf eseri bir şirkette en fazla kazanan çalışanlardan biri olmuştu, manitası vardı, arabası,evi vardı aşılacak hedefi yoktu hemen hemen Babasının geçmişi onu bırakmıyordu bir eski bir mahkumdu
Rıfat.Çalıştığı dönerciye bir herif geldi, Rıfat geldi siparişleri aldı. Servisini yaptı, yan masada oturan gence laf attı:şunları söyledi

Bir mağazanın önünden geçerken camı ayna olarak kullanarak yılların eskittiğini hissettiğim yüzüme baktım. Düz, hafif uzun ve siyah saçlarım oldukça incintı, her zamanki gibi. Kahverengi gözlerim vitrin camı yüzünden siyahlaşlaşmıştı. Sıkıntı ve stresten oluşan alnımdaki kırışıklıklar belli olmuyordu. Evet, 18 yaşında bir gençtim ve alnımda kırışıklıklarım vardı. Bu biraz da hayatın karşıma çıkardığı zorluklardan dolayıydı ve bu zorlukların beni olgunlaştırdığını düşünüyordum. Bedenen iyi sayılırdım ama ruhen hem güçlü hem de zayıftım. Hayatım tıpkı jenga oyunu gibi geçti ve geçecek. Her olay benden bir parça zütürdü ama ben yine de ayakta kaldım. Yaşımın 18 olmasına rağmen öyle bir raddeye geldim ki bir olayda daha hata yaparsam yıkılırdım. Doğru ve isabetli kararlarla o hayatın benden alıp zütürdüğü ve yerine boşluklar bıraktığı yerleri doldurabilirdim, doldurmak zorundaydım.

Bir kişide takip etse yazıcam.

Kapıdan çıkarken arkama, yetimhanenin tabalasına, küçükken oyun oynadığım yerlere, kaldığım odanın penceresine, hâlâ arkamdan bakmakta olan Behzat Hoca ve Poyraz'a baktım. Hepsi hüzün vericiydi. Ben özgür kalmıyordum, özgür olduğunu sanan kölelerin içinde yaşamaya çalışacaktım sadece. Hem ruhu ve düşüncesi köle olan insan nasıl özgür olabilir ki?

Derin düşünceler içerisinde güvenlik görevlisi Şehmuz Amca'ya selam verip çıktım dışarıya. Dışarı çıktığımda fark ettim de çok çabuk değişiyordu her şey; evler, arabalar, dükkânlar, en çok da insanlar..

Yetimhaneden çok kaçmıştık Poyraz'la, çok olay yaşamıştık beraber fakat, şuan tektim. Poyraz 3 ay sonra çıkabilecekti. Bu da 3 ay yalnız kalmam demekti. Her ihtimale karşı Behzat Hoca evinin yedek anahtarını vermişti, orada kalabileceğimi söylemişti.

Caddenin kaldırımında yürümeye başladım. Elimde sigara, ağzımdan ve burnumdan çıkan dumanlar ve sigaranın ağzımda bıraktığı anlamsız tat ile birlikte istemsiz ve anlamsız bir şekilde, nereye gideceğimi bilmeden yürüyordum.

Bu sırada Poyraz hem ağlıyor hem de kulağıma bir şeyler fısıldıyordu.

'Kardeşim ben gelene kadar kendine dikkat et olur mu?'

Bu cümleye kafamı sallayarak cevap verebildim. Behzat Hoca da gözlerinden fire vermişti. Beni büyüten oydu. Aslında bana anneliği, babalığı bir nebze de olsa gösteren oydu. Onun sarılışı bir baba sarılışı gibi olsa gerek.

'Senin adını ben koydum evladım.' hem gözyaşları tane tane akıyor hem de gözlerime gururla bakıyordu. Ona biliyorum der gibi kafamı salladım.

'Bundan 18 yıl önceydi. Fırtına denilebilecek kadar soğuk ve kuru bir rüzgâr esiyordu. Seni camide ağlarken, soğuktan donmak üzere bulmuşlar. Hastane, karakol derken seni buraya getirdiler. Hikâyeni dinledikten sonra sana Rüzgar ismini ben koydum.

O kadar içten konuşuyordu ki ağlamamak elde değildi. Ama kendimi tutmaya çalışarak gözlerindeki kendime dikkatle baktım. +

'Hiç çocuğum olmadığı için seni çocuğum bildim. Sen hep dik başlı, hep kararlı ve hep haklının yanında olan, beni gururlandıran bir çocuk oldun. istersen benim evimde kalabilirsin. Ne olursa olsun hep yanında olduğumu bil, bir ihtiyacın olduğunda iki elim kanda da olsa gelirim. Ben senin baban sayılırım. Yolun açık olsun oğlum.'

Behzat Hoca bunları söylerken kahverengi gözlerim bana ihanet ederek damla damla göz yaşları akıttı. Duygusallık zayıflığın en belirgin duygusudur ama o an zayıflığımı gizlemek imkânsız bir hâl almıştı. içimden tekrar sarılmak, baba yerine koyduğum insanı öpmek, bir nebze de olsa baba kokusu almak istedim hem de hiç istemediğim kadar. Ama yapmadım, yapamadım. O yüzden sustum ve arkamı dönüp çıkışa doğru yürümeye başladım.

Rez alan panpalarım şuan wordden yazıyorum arkadaşımın kendisi Türkçe'nin düzgün kullanılmasına önem verirdi cümleler bu yüzden düzgün.

En yakın arkadaşım Rüzgar *** günlüğü bundan tam 2,5 hafta önce elime geçti. Rüzgar kendi hakkkında bir şey söylemezdi bana bende fazla üstüne gitmezdim mk. Kendi günlüğünden notları şöyle :
17 Mayıs 2014 Bugün doğum günüm. insanların kendini özgür sandığı, aile baskısından kurtulduğunu düşündüğü yaşa girdim bugün. Ama benim için bu yaş, aile baskısından kurtulmak değildi, olamazdı. Olması için bir ailemin olması gerekirdi. Bu yaş benim yetimhaneden çıkabilmem, küçüklüğümden beri evim olarak gördüğüm insanları kaybetmem demekti. Ve ben bunu yapmalıydım, hem kendim hem hayatım için.Bu yetimhanede karanlıkta kalmış pırıl pırıl çocuklar var. Bir de aydınlıkta olan fakat karanlığa saplanmış çocuklar.. Hepsi ne acınası durumdalar. O an sırtımda siyah, solmuş bir çanta, cebimde biraz para ve eski model telefon, ayağımda kullanılmaktan yıpranmış tıpkı boyasız eve benzeyen mavi spor ayakkabı ve içimde ne yapacağını bilemeyen ama bunları çok da umursamayan 18 yaşında bir ruh vardı.
Hüzünlü bir havayla arkamı döndüm. Arkamda sadece iki kişi vardı, bu zamana kadar her konuda destek olup arkamda duran Behzat Hoca ve her zorluğa beraber göğüs gerdiğim kan kardeşim Poyraz. Onlara 'Beni merak etmeyin.' bakışımı attım. ikisi de anlamış olacaklar ki kafalarını salladılar. Poyraz'a baktım, bu seferki bakışım daha duygusal ve kararlıydı. Bu sefer bakışım Hep beraber olacağız. diyordu. Anladı mı bilmem ama bir anda beni kendine çekti ve sımsıkı sarıldı. O anda aklıma geldi de, ben bu sıcaklığı hiç hissetmemiştim. Kendimi zor tuttum. Her an bardaktan boşanırcasına ağlayabilirdim. Fakat bir düşünce beni alıkoydu, ben hayatın her sillesinin soğukkanlılıkla karsılamıştım ve şimdi ağlamak olmazdı.

Adama sakso çekiyorlar aq @3 haklı

Tersten trende gircen.

Türk askeri ile avrupa askeriyle kıyazlanamaz bile;çünkü biz Türk'üz.

Tam kare farkımıydı neydi bu