gibim gibi hikaye

https://www.youtube.com/watch?v=CgG0jfpVIBw

biraz ara vereyim;

kim bilir şimdi nerede, umarım mutludur, ben onu ilk defa öptüğümün hikayesini anlatmak için gün deviriyorum, dostlarım ölüyor cenazelerine katılıyorum, çok seviyorum.

ve yine çok şarhoşum, şimdilik bir es verelim.

ayıldığım zaman belki devamı gelir

polis cevirmesini geçtik güvenli bir noktaya geldik, taksici abi arabayı durdurdu!

anahtarı çıkartıp panele koydu, "araba çalındı derim" dedi.

"abi beni yanlış anladın" dedim, sana zarar vermem, korkuyor belli, şimdi ona gün boyu yaşananları anlatsam daha korkacak, abi dedim, param var.

beni X yerine zütür

az ötemizde trafik çevirmesi vardı,

ben ister istemez tedirgin oldum, silahımı çıkartıp elime aldım ve taksiciye "abi senlik durum yok, bana in derlerse bas devam et, silah zoruyla sürdürdü dersin, ben şimdi teslim olmam" dedim.

komiktir, bizi durdurmadılar, aradıkları büyük ihtimal bendim ama benim bindiğim taksi çevirmeye girmeden oradan geçti gitti

yeni yıla girmemize 1-2 saat kalmıştı, ve ben daha yeni hareket edebiliyordum.

cebimde yine 1 kuruş para yok, 60lık telefon kartı, tabancam ve yeri miktar mermi ile bir taksi içerisinde takriben 30-40 km lik bir yolculuk yapmak için yola çıktım.

ssk işhanından çıktım, hemen çıkışta sağa dönünce çiçekçilerin olduğu yerde taksi durağı vardı (mado olmuş şimdi) oradan bir taksiye bindim ve adresi verdim, falanca yere gidiyoruz!

Kurtuluş parkında Akın'ın getirdiği paranın bir kısmını zaten o'na üzerinde bulunsun diye vermiştim, Hatice ablanın yanına gittiğim zaman kalan parayı ona uzattım.

abla dedim;

- akın, gölge barda, o cocuğu sana zahmet gözet, sıkıntılı bir gün bugün.

hatice abla uzattığım parayı itti, tamam rasputin dedi, göz kulak oluruz.

parayı masaya bırakıp elini tuttum, abla dedim, belki paraya ihtiyaç olur yanınızda kalsın, o çocuğu yalnız bırakmayasın ama gözünü seveyim.

söz, dedi.

sağol abla dedim.

ssk işhanını terkettiğim zaman yine parasızdım, ama bana mermileri getiren çocuk en azından güvendeydi.

Gölge bar'a gittik;

kapıda içeri girmek için sıra bekleyen tonla insanın yanından geçip içeri girdik, içeri girdiğimiz zaman Akın'ı bir masaya oturtup - parola olmadan buradan kalkmak yok tamam mı? - dedim, tamam abi dedi!

zaten o civarda tanındığımız için akın'ın orada olmasını kimse yadırgamadı.

tam karşımızda "ada pavyon" vardı, sahipleri bir şekilde bize bulaşmamanın daha akıllı olduğunu düşündüğü için herhangi bir sıkıntı yaşamamıştık, içeride çalışan konsomatris kadınlardan bize yakın olanlar, destek verenler vardı,

ada pavyon'a gittim, kapıda hemen hemen iki katım olan güvenlikler vardı lakin bize inanılmaz bir saygı duyuyorlardı, belki de korkuyorlardı bilmiyorum. içeri girdim ve hatice ablayı sordum.

Akın tekrar geldiği zaman yan yana geldik,

- "abi bunları gönderdiler sana" diye bana emanetleri uzattı, bugünün parasıyla 600-700tl bir para, 60lık telefon kartı ve biraz cephane var.

mermileri aldığım zaman kısmen rahatlamıştım,en azından artık çatışmaya hazırdım. param ve telefon kartım vardı, iletişime geçebilir veya ankara'yı terk edebilirdim.

tek sorun akın ne olacaktı?

pkk ile bir çatışma yaşamıştık bu çocuğu orada tek başına bırakamazdım, yıl başı gelmişti ve ankara'nın büyük kısmı kendi eğlencesinden başka bir şey düşünmüyordu.

paranın bir kısmını akın'a verdim, bu zor zaman için üzerinde dursun yok gibi düşün dedim, ve ekledim.

bir daha asla ortaya çıkma; kaçman gerekiyorsa kaç, sen bana lazımsın.

tamam abi dedi.

ezgi'ye gidemezdim; ama ssk işhanı yıbaşı trafiği sebebiyle gayet ulaşılabilir bir yerdi, Akın'ı yanıma aldım, bir taksi çevirdik ve ssk işhanına doğru yola çıktık.

Akın, Yusuf'tan bir miktar para bir kutu kurşun alıp tekrar yanıma geliyor,

bir kutu mermi deyince gözleriniz büyümesin, cephaneliğimiz yoktu ama çeşitli noktalarda silah ve cephane stoklarımız vardı, en azından biraz daha direnmek veya hayatta kalmak için böyle bir şeye ihtiyaç olduğunu düşünüyorduk, haksız olmadığımızı zaman gösterdi.

Akın, ezgi'ye gidip yusuf'u buluyor.

o dönem kendi aramızda geliştirdiğimiz bir uzaktan iletişim yöntemimiz vardı, şimdilerde anlamsız gelecek bir cümle bizim o dönem kriptolu konuşmamızdı.

".. X'in son kasedi geldi mi? .."

bunun gibi masumane ve kimse tarafından dikkate alınmayan sorular birbirimize "başım belada" deme yöntemiydi.

dhkp-c için çok iyi şeyler düşündüğümü söyleyemem, içerisinde yaşamsal amacı devrim yapmak olan çok iyi niyetli çok kişi vardır lakin örgütün bugün itibarıyla geldiği nokta kafalarda soru işareti bırakmaktadır.

karataş'ı sevmem,
kişisel tarihinde bir dönem ciddi bir devrimcidir sonrası karanlık ve muallaktadır, dev-sol karataş demek değildir tabi, çok değerli kişilerin yetişmesine olanak vermiş bir yapıdır, şimdilerde bir bağları var veya yok bilmem mümkün değil yaklaşık 14-15 senedir hiçbir bağlantım yok

abi sormak istediğim soru neden seni satıyorlar yoldaşlık nerede kaldı? şu an için dev-sol yani devamı olan dhkp-c hakkında ne düşünüyorsun karataş'ın derin devletle ilişkisi olduğu doğru mu?

sormak istedikleriniz varsa elimden geldiği kadar yanıt vermeye çalışırım

dostlar muhtemelen bana kızanlarınız olacak, ama bugünlük burada bırakalım, yine çok sarhoşum :(

yazmaktan değil, onun yanına gitmekten korkuyorum.

https://www.youtube.com/watch?v=tq4Gcbzc2pI

hakikaten kimseye görünmeden gitti geldi,

akın; 13 yaşında bir çocuk ve benim o aşamada tek dayanağım.

çok değil 4-5 saat sonra bin yıl dönecek beni bekleyen aşık olduğum kızın yanına gideceğim, konur'da çatışma olmuş, bugün olsa gazete manşetlerini, tv programlarının tamdıbını süsleyecek olayları yaşıyoruz, akın'a dedim ki; ezgi'ye gidebilir misin?

giderim abi dedi!

- bak kimseye görünmeden gideceksin, yoksa beni burada öldürürler dedim.

görünmem abi dedi.

akın'la baş başa kaldık.

size akın'ı anlatayım;
o olayın içerisinde ben yoktum ama olsam gözümü kırpmadan aynı şeyi yapardım, yetiştirme yurdunda tacize uğrayan oradan kaçan ve sıhhıye abdi ipekçi parkı'nda tecavüzcülerin eline düşen bir çocuk.

daha sonra cevaevinde ölecek olan bir arkadaşımızın şans eseri oradan geçmesi, o tecavüzcü alçakları vurup o çocuğu yanına alması neticesinde konur'a gelen bir can

o gun geride kalan arkadaşlar konur sokak esnafından para almışlar (sonra hepsini fazlasıyla ödedik) hatta çoğuna zorla ödedik! adam verdiği parayı almak istemiyor öyle.

para almalarının sebebi, beni ankara'dan kaçırmak.

daha önce bahsettiğim iletişimci arkadaşı anımsarsınız, o geldi yanıma bir tomar para verdi X şehrinde evin hazır olduğunu vb söyledi.

teşekkür ettim, seni yolculayayım dedi, işim var sen karşılamayı hazırla dedim.

(adım gibi biliyordum beni sattığını)

ha, bir de akın var *

başıma bela oldu ayrılmıyor yanımdan it sıpası!