17 ağustos ağıt yakıyoruz

@157 dediğin adam şu günlerde flash tv'de insanlara müslümanlığı, islamı anlatıyor. tonla parayı cebe indiriyor. inşallah tanrı diye bir şey vardır ve bunların hesabını diğer alemde sorar. çünkü bu adamlara bu saatten sonra bu dünyada kimse hesap soramaz. devir böyle...

unutmayacağız unutturmayacağız...

allah rahmet eylesin ölen kardeşlerimiz için. yakınları ölenlerin başları sağolsun.zor zamanlarmış depremden çok uzaktım. fazla bişey hatırlamıyorum baya da küçüktüm zaten..

@1 sadece marmaralıların değil tüm türkiye'nin başı sağolsun.Ölenler kalanlar hepsi bizim kardeşimiz.

bütün entryleri teker teker okudum. o anı tekrar yaşadım adeta.

bişeyler yazayım diyorum ama yok, dalıp dalıp gidiyorum. neyse gölcüklüyüm işte daha ne diyeyim.

en acınası olayda binlerce kişinin canı, ciğeri yanarken, bazılarının çıkıp deprem zina yapanların, günahkarların evlerini vurdu demesiydi, bu kadar mı gözleri kördü ? konuşacaklarına ellerine kazma, kürek bir bardak su alıp insanlara yardım etselerdi en büyük ibadeti yapmış olacaklardı.. insan utanıyor böyle kişilerle aynı havayı solumaktan bile

reserved geliyorum

@140 sen yazınca dikkat ettim, gerçekten insanın içini acıtıyor

Depremden sonra kurulan cadirlarda ders yapmaya calisiyoduk aslinda terapi tarzi bi olaydi..9 yasindaydim o zaman..o çadirdaki çalan sarkiyi hala hatirlarim.. deprem denince 17 agustos denince hep aklima o müzik geliyor..bi de saat 2 olmus hala bigibletle geziyorduk arkadaslarla.. amcanin teki dükkanin önüne yeni mermer yaptirmis temizliyor falan.. gidip kaydirip iz yapardik mermerde amk.. çocukluk iste.. depremden sonra yikilmis oralar yerle bir.. simdi yeni binalari diktiler daha birkac ay oldu ama ordan gecerkende o adam aklima geliyo be arkadas.. buyuk ihtimal öldü o aksam.. kurtulmasina imkan yok.. öyle iste yazdim aklima gelenleri.. aslinda çook sey var ama yazamicam daha fazla.. belki yarin...
rahmetle aniyoruz..

ailesini ve yakınlarını kaybedenlerin başı sağolsun. herkes bir fatiha okusun beyler

bu arada veli göçer serbest bırakıldı aklıma gelmişken.

ailesini kaybedenlerin başı sağolsun

http://www.youtube.com/wa...f4r18&feature=related

edit:uzun yazdığımı farkettim, içimdekileri dökmek istedim
o sıralar 7-8 yaşlarındaydım. deprem olduğunu duyunca sabahtan çıkıp umarım bişey yoktur telaşıyla gidişimizi hatırlıyorum. telefonlarla ulaşmak mümkün değil, haberler bi öle bi böle diyo. bursa civarlarında akrabalarımızın(2 ev) evlerinin yıkıldığını bir kısmının öldüğünü bi kısmının göçük altında olduğunu öğrenmiştik.
adapazarına girerken ortadan ayrılan o köprüyü hiç unutmadım.

adapazarı içerisinde şeker fabrikasının bahçesinde birsürü çadır kurulmuştu.. diğer akrabaları burda bulmuştuk. feryatlar,ağlamalar. sonrasında göçüğe gittiğimizi hatırlıyorum. burda enkaz kazan dev gibi amcalara su taşıdığımızı hatırlıyorum. neden bilmem hala o amcalar dev gibi canlanır gözümde.
insanları kurtarmak için akıtılan terin heybetinden olsa gerek.

bu sırada tekerlekli bir sanayi tüpünün cadde ortasında yanması, itfaiye nin suyu sıkar sıkmaz düşüp hızla ayakta kalan binadaki kahveye girişi, masaların sandalyelerin havada uçuşmaları ve olmazsa olmazlarımızdan çığlıklar, hıçkırıklar,feryatlar.

kızılayın iyice eski çadırlarında sıkılıp bi top bulmuştum fabrikanın bahçesinde. öyle kendi halimde oynarken kafası sargılı bi abinin gelip benimle maç yapmıştı. hayatımda yaptığım en acayip en zevkli,en garip maçtı. şimdi düşünüyorumda neler yaşamıştı kimbilir.
ihtiyaçlarımızı karşılamak için o fabrikanın lojman gibi bi yerinde kalan teyzeye giderdik.o kırışık yüzünün nasıl acıyla yandığını, köşeye çekilip sakin sakin gözyaşı döktüğünü unutmadım.

ondan sonra her gece bu gece deprem olmasın diye dua ettiğimi hatırlıyorum.
o yavşak mütahitlere hiçbişey olmayınca, deprem zina yuvalarını vurdu vaazlarını verenleri görünce, yıllar sonrasında o kente tekrar gidip hala yıkık duran evleri, sokakta yatıp kalkan annesini babasını kaybetmiş 3 kuruş için arabaların önüne atlayan çocukları görünce
bu işin kaderle, allah la çok ta alakası olmadığını farkettim.

özet: ben 17 ağustos u unutmadım.

ha unuttuğum bişey var.ne zaman deprem aklıma gelse şunu düşünürüm,bi daha nerde olursa olsun ne zaman olursa olsun ilk işim kazmamı küreğimi alıp koşmak olacak enkazlara.

12 yıl oldu lan vay mk , o gece bizim mahalle hiç görmediğim kadar kalabalıktı.ne olduğundan bile haberim yoktu mk.bizim mahalle sağlam 1 tane bina yıkılmamış. mahalleden çıktık bana bi şey göstermiyolar kalabalıktan nolduğumu anlamadım zaten mk.hava aydınlandı uyandım. gölcük yok mk.sırf enkaz her yer. deprem - enkaz - kolon - kiriş deprem zamanı öğrendiğim ve hep duydyuğum kelimelerdi. göçebe gibi ordan oraya gidiyoruz.ben nolduğunun farkında değilim aklım uçmuş sanki mk.babamlar birilerini kurtarmaya çalıştılar kadını kurtardılar çocuğu enkaz altında kaldı. Zaman geçtikçe ceset kokusu dayanılmaz bir hal alıyodu. hastalık endişesiyle gölcükten ayrıldık. gölcükten uzaklaştıkça tvleri de görmeye başladım. gölcük - izmit - yalova daha aklıma gelmeyen bi kaç yer daha yerle bir. unutmadığım tek şey 'yerle bir'.hiç kayıp vermedik , deprem bölgesinin en şanslılarındandım belki de ama o yılı kaybettik mk , nesilleri kaybettik binlerce insanı kaybettik. hepimizi tekrar tekrar başı sağolsun , allah yaşatmasın kimseye.

allah rahmet eylesin o gün hayatını kaybedenlere. yaşayan daha iyi bilir. ben 8-9 yaşlarında bursa daydım. depremi bile hissetmedim. uyandırdırlar kalk deprem oldu diye. aşağıya indik bende 15-20 dk sonra çıkarız diye öyle yataktan kalktığım gibi inmiştim. 4 gün girmedik eve. 4 gün annemin terliğiyle gezdim amk. havaya baktığımda tüm gök yüzü yıldızla kaplıydı. 21 yaşındayım kendimi bildim bileli sadece o gün gördüm ben o kadar yıldızı. o zaman gölcükte ikamet edenleri düşünemiyorum bile. gerçekten allah rahmet eylesin, allah bir daha yaşatmasın.

manisa da okuduğumdan geçen ki simav depremi de salladı biraz 11 katlı bir sitede oturuyorum. 4-5 saniye sürmesine rağmen o gelen hafif çatırtılar bile beni yeterince korkutmaya yetti. allah daha büyüğünü yaşatmasın.

bir dakika olsun makarayı bir kenara bırakın. 12 sene geçti ama herşey ilk günkü gibi. depremde akrabasını, yakınını, annesini, babasını, bakkal amcasını, simitçisini, postacısını vs.vs. depremde ölmüşlerimizin hepsine allah'tan rahmet diliyorum. bir dakika dahi olsa hatırlayın tekrar. sakın unutmayın unutturmayın...

yeni geldim hepsini tek tek okuyorum tekrar başınız sağ olsun :(

17 agustos'u unutmak mumkun degil, unutulan sadece, ertelenen tedbirler!!

10.5 büyüklüğünde depremde olsa,bu mütayitler, halk vs akıllanmaz kardeşlerim. kimse kendini değiştiremiyor gittiğimiz hangi evin dolapları yerine sabit ? hangi evlerde ilk yardım çantası var ? deprem olunca hemen ya balkondan atlarız ya merdivenlere koşarız. herkes depremi hafife alıyor, berbat bölgelere ev yapıyor. yazık gerçekten yazık