8 yıl bir erkek tarafından kovalandım

bir gün aradı ve bana dediki: aslım yavrum bebeğim, ben izne çıktım bal kaymağım, canım bitanem..
asker izne çıkınca gideceği yer malumdu. içimi acıtıyordu. buna izin vermek istemiyordum. göz göre göre keraneye gitmesine müsade edemezdim. telefonda söylemeye çekiniyordum. yanına gitmem gerekiyordu. yanına gidip elleticek, ama vermiyecektim, izni boyunca onu oyalarsam tamamdır. sonrasında askere geri dönecek, tehlike atlatılmış olacaktı..

ama bir sorun vardı. otobüs biletini nerden bulucam ? son paramı sonradan aldığıma pişman olduğum taktan bir elbiseye vermiştim. gidiş geliş 80-90 felan tutardı. ama sadece otobüs bileti. bunun yemesi var parayla, içmesi var parayla, sıçması bile parayla memlektte.. nerden bulabilirim parayı diye düşünüyordum. abimden istemek geldi

abi bana para lazım dedim.

ahahaha ne kadar lazım küçük hanım dedi.

ne kadar verirsen dedim.

çıkardı 5 lira tutuşturdu elime. hadi yine iyisin, bugün iyi günümdeyim dedi.

iç ses: "yaaa abi bi gibtir git.."

niye devdıbını yazmadın bin :D:D

devam edeceğim beyler. yavaş yavaş. anılar aklımda canlandıkca yazıyorum. 24 saat yazamam. bazen çok kötü oluyorum anılarla tekrar yüz yüze gelince. elim ayağım boşalıyor. amacım sizi bekletmek değil. gerçekten. 8 yılı 1 günde yazamam. bana biraz zaman tanıyın

reserved bin sevdim bu başlığı

düşünüyordum. düşünüyordum. ama bir türlü parayı nereden bulacağımı bulamıyordum. kötü yola düşmek bile aklıma geldi inanır mısınız. ama bu seferde askerdeki yiğidim, harunum öldürürdü beni.

bu sorular beynimde dönelip dururken birden telefonum çaldı. telefonu açtım. konuşma şöyleydi:

aloo

alo aslı

efendim

yakarım bu dünyayı aslııı senin için yakarıımm

mahir bırak diyorum artık peşimi bırak

seviyorum kızım seni, aşığım kimse alamıcak elimden anlıyomusun. anam babam karşı gelse onları bile keserim.

(bu kadar gözü kara olması aklıma şahane bir fikir getirdi)

mahir.. sus lütfen zaten moralim bozuk..

noldu gız. kim sıktı canını söyle deşeyim onu. söyle gız söyle. söyle

babaannem..

noomuş

hastaneye kaldırmışlar, durumu acilmiş, hatay da kendisi, yanına gitmem gerek ama param yok.

hade ya. iyi de aslı, baban dururken sen niye gidiyosun..

(böyle bir mantık yürütmesi mahirden beklenecek davranış değildi, dumur oldum, utandım kızardım, ve telefonu yüzüne kapattım)

koptum dıbına koyiyyim helal olsun panpa

mahirde vermeyecekse kim verirki bana parayı, herif kara sevdalıydı. o bile kapak yaptı. bana bi enayi lazımdı. ama kiimm
derken telefon tekrar çaldı. telefonu açıp, üff tmm gidermsn mahr.. dicektim. ama bir baktım arayan hakan. açıp şansımı denemek istedim.

güldürdün oç

8 yıl allaha şirk koştum anlatıyorum

alo

alo

afendim

alo

buyur hakan

alo

hakan duyuyor musun

alo aslı

evet ben sesimi alıyo musun

aslı evet aslı alıyorum aslı şey naber

eh işte pek iyi değilim sen nasılsın

alo

hakan dur çeken bi yere gidiyorum

aslı dur gitme beni bırakma

geldim

ohh aslı bir daha hiç bırakmayalım birbirimizi olur mu

hakan ağzından çıkanla kulağının duyduğu bir olsun lütfen

tamam aslı kızma. neden iyi değilsin? bir sıkıntın mı var?

evet ya.

neyin var?

benim değil.. babaannem.. hastaneye kaldırmışlar, durumu acilmiş, hatay'da kendisi, yanına gitmem gerek ama param yok.

geçmmiş olsun? ne kadarın olsa gidebiliyosun?

ne bileyim ya, bi 100 - 50 felan olsa gerisini kendim tamamlardım

150 mi. merak etme aslı bende var. ben veririm sonra sen bana uygun bi zamanda verirsin. ya da vermessin sen bilirsin. napıp edip getiricem sana parayı

...

bu kadar kolay olabileceğini tahmin etmemiştim. ama olmuştu işte. bir kaç gün sonra buluştuk. parayı aldım. geri vericem mutlaka dedim ama o ara kafasında neler geçiyodu kim bilir. bana doğru bakarken yine aynı bakışlarını takındı. içimde derin bir boşluk varmışta sanki o derin boşluğun en derinine bakıyomuş, görmeye çalışıyormuş gibiydi.

o boşluğa bakadursun. ben hazırlıklara başlamıştım. çantama mini eteklerimden iz yapmayan donlarımda askılı badilerimden envai çeşit ciksi kıyafetlerimden koymuştum. kışkırtıcı parfümler rujlar ojeler. hepsinden. sadece harunu memnun etmek istiyordum. yola çıktım. çıkmadan önce evdekilere şehir dışı gezisine gideceğimi söyledim. kapadokya, çanakkale, pamukkale, tahtakale.. hepsini geziceğimizi söyledim. yediler tabi napsınlar.

vay bin vay sen iyi senarist olursun bin

hatay yolcusu kalmasın. hepsi gitsinler. benim onlarla işim yok. benim yolum edirne. benim yolum harun. adanadan edirneye baya bir yol çekiyordu. 10 saat gitmişizdir bilmiyorum. ama sonunda indim. ve o ordaydı. çoktan izne çıkmıştı ve beni karşılamaya gelmişti. güçlü erkeğim, taştan bileklim, demir yumruğum, harunum

http://fizy.com/#s/1ahd34

fincanı taştan oyarlar balam oyarlar
içine bade koyarlar
sen bize gelme duyarlar balam duyarlar

sen kimin canısın canı
sen gine doldur fincanı

fincanı rafa dizerler balam dizerler
içine bade süzerler
sen bize gelme sezerler balam sezerler

sen kimin canısın canı
sen gine doldur fincanı

fincanın dibi düz olur balam düz olur
sen bize gelme söz olur
bir kadeh bade az olur balam az olur

sen kimin canısın canı
sen gine doldur fincanı

fincanı doldur sıradan balam sıradan
içmeyen çıksın aradan
esirgesin yaradan balam yaradan

sen kimin canısın canı
sen gine doldur fincanı

fincanın orta göbeği balam göbeği
hanımlar sever bebeği
yedi mehlenin meleği balam meleği

sen kimin canısın canı
sen gine doldur fincanı

devam et bin aferin orjinal hikayeye paralel gidiyon ama bu daha eglenceli hızlı yaz giberim

hemen sarıldık. kollarında beni kaldırıp oraya buraya savurdu. ama sevgisinden. çok özlemiş beni belliydi

- harun! çek elini ordan, dur bak insanların içindeyiz

- tamam canım kızma, özlemişim.

birlikte gezdik dolaştık. güzel bir gün geçiriyorduk. gece birlikte bi otelde kaldık. sürtünme yoluyla birşeyler yaşadık ama çok ileri gitmedik. sabah oldu. bana tekrar edirneyi gezdirmeye başladı. tam selimiye camiinin oralardaydık. birden telefonum çaldı. işte hala anlatırken bile çok utandığım olay o anda cereyan etti. telefonun ucundaki hakandı.

@19 oha 100.yıl çağrıbey lisesi mezunuyum ben de lan

cevap tuşuna bastığım anda harun telefonu elimden kaptı, kısık bir şekilde kaşıdakinin sesini duyabiliyordum. zavallı hakan dedim içimden..
konuşma şöyle gerçekleşti

alo?

alo?

alo?

alo aslı?

aloo ?

aslıyla görüşecektim. ben okuldan arkadaşı hakan?

hakan mı? kimsin lan sen? nerden aldın bu numarayı? ha? lan varya ? kimsin lan sen kim?

(o ara telefonu kapatsın, görüşme kısa sürsün diye yere bozuk para atıp harunun önünde eğildim. evet bunu yaptım. ama hiç mi hiç iplemedi beni..)
hakan hala:

siz kimsiniz. ben aslıyla görüşmek istiyorum.

-ben aslının sevgilisiyim.

sevgilisi mi?

aslı, kim bu hakan.

sonunda telefonu almayı başardım ve aceleyle: hakan ben seni arayacağım diyip kapattım.

daha fazla taka sarmasına gerek yoktu.. karşımda açıklama bekleyen bir çift aslan gözü vardı. şimdi güzel birşeyler kurgulamalı ve tereddüt etmeden anlatmalıydım..

-bana öyle bakma kötü kötü

-kim lan bu hakan

-harun ya lütfen üstüme gelme sen bana güvenmiyo musun, ben de ilişkimizin güven üzerine kurulu olduğunu düşünüyodum oysaki, hiç öyle değilmiş, meğer sen beni hiç sevmiyomuşsun, tanımadığın birinden telefon geldi diye hemen beni suçluyucak kadar güvenmiyomuşsun hemde. hani beni sevidğini söylemiştin. hani biz hiç ayrılmıcaktık. en ufak olayda şu girdiğin hallere triplere bak. olmasına izin vermem ama ilerde daha kötü birşeyler olsa kim bilir sen bana neler yapıcaksın. harun beni üzüyosun. kırıyosun. lütfen.

-tamam aslı özür dilerim.