afedersiniz ben bok yiyici bir koprofilim

son günlerde yediğim lifli yiyecekler bende karbonhidrat yüklemesi yapmıştı. biraz yeşillik yemeğe de başladım.
midemin her guruldayışında mutluluktan gözlerimden alevler fışkırıyor, soluğu helada alıyordum. gizli aşkım takum ve ben mutluluktan uçuyorduk. hayatımda hiç bu kadar mutlu olmamıştım. sana şükürler olsun yarabbim...
dırdırcı karım da artık son günlerde haddini çok aşmıştı. yaptığım her şeye karışıyor, beni eleştiriyor ona olan ilgisizliğimden sürekli yakınıyordu. en büyük şikayeti ise tuvalette çok kalmamdı.
bu böyle devam edemezdi.
karım ve takum arasında artık bir tercih yapma zamanı gelmişti.

@42 @45 panpalar tak yüzünden kavga etmeyin.

bugün takun için ne yaptın?

tak deyip geçmeyin. ona saygıda kusur etmeyin.

ne özür diliosun
özgür ol yap

@1 lan ilk başta iğrendim ama sonra başlıktan çıkamaz oldum.

işin iş dıbına koyim. sıçar sıçar yersin.

reserved.
ilginç bir hikaye

harun abi lezzetlimi peki.

kaprofaji değil miydi lan o. bi sesli harf karışmış sanki.

pis kavramı bizlere bebekliğimizde öğretildi.
bebekken bezimizi değiştiren annelerimiz şaka ve sevgi dolu sözlerle "üöfff çok pis kokuyo" diyerek kıçımızı temizlemedi mi? veya saçlarımızı koklayıp gene pis kelimeler kullanarak banyo yaptırmadı mı bizlere. annem beni çok severdi. bebekliğimde altımı temizledikten sonra bana sımsıkı sarılır, "oğlum seni çok seviyorum. senin takunu bile yerim" derdi. beynimin en ilkel bölümü olan limbik alanımın kıvrımlarına işleyen bu sevgi dolu sözler yıllar sonra beni bir taksever yapacaktı.

kötü tad veya koku kavramları bizlere dışarıdan empoze edildi. aslında iyi ve kötü yoktur, toplumun kötülediği her kavramı bizler hep kayıtsız şartsız kabul ettik. çocukluk çağlarımda çevremdekiler tak için de hep karalayıcı kelimeler kullanıyorlardı. ben de takun pis ve çirkn birşey olduğunu zannetmiştim. Yanıldığımı ileride anlayacak ve takuma aşık olacaktım. Hayat ne kadar ilginç değil mi?

yeryüzündeki her nesnenin göreceli olduğunu yıllar sonra anladım. artık kavram ve nesneleri yargılamaktan vazgeçmeliydim.

neyse... konuyu dağıtmayalım şimdi...

karım evi terk etmek üzereydi. mutlu sona az kalmış, takumla evimde artık başbaşa kalacaktım.

bir gün karım işten eve geldi. her zamanki gibi asık suratlı ve mutsuz görünüyordu. burun deliklerini açarak "bu ev tak kokuyor" dedi. karımın takumu aşağılayıcı sözleri bardağı taşıran son damla olmuştu. "artık bu evlilik yürümez" dedim. karım "biliyorum, hayatında başka birisi var" dedi ve gözyaşları içinde kapıyı çarpıp çekip gitti.

o gün hayatımın en güzel günüydü. midem de mutluluktan gurul gurul gurulduyordu.

bedenimden çıkan kutsal ruhumsun
kalbimin pusulası aşk kutbumsun
sana pis diyen kem gözler kör olsun
hayatımsın her şeyimsin takumsun

adam domuz beyler

yeryüzündeki bütün kavramlar zıddı ile tarif edilir.
bana salt beyazı tarif edebilir misiniz? boşuna uğraşmayın.
beyaz siyahla
acı tatlıyla
mutluluk kederle
allah şeytanla anlam kazanır.

artık benim için aşkın tarifi sadece tak ile mümkündü.

karım evi terk ettikten sonra takumla birlikte olacaktım.
önümde beni mutluluktan çıldırtacak yeni bir hayatın başlangıcı vardı.
heyecandan çıldırmak üzereydim.

canımdan çok sevdiğim takumu tuvalet sifonu ile yok etmeye kıyamıyordum.
koşa koşa çarşıya gittim ve hastane levazımı satan bir yerden beş adet sürgü, züccaciyecilerden de bir sürü küçük cam kavanozlar satın aldım.
biricik aşkım takumu kanalizasyon karanlığına atmayacak onları biriktirecektim.
sana şükürler olsun tanrım. dualarım gerçek oluyordu ve çok mutluydum.

rezerv bin gülünç hikaye

doğum günüm, yeni yıl ramazan ve şeker bayramlarımda sıçtığım taklarımı artık kavanozlara dolduruyor, üzerlerine sıçtığım tarihi belirten etiketler yapıştırıyordum.
ve de tarih ibarelerinin yanına küçük bir kalp resmi çiziyordum.
mutluluk bu olmalıydı. takum ve ben başbaşa, hep birlikte olacaktık.