anasını satiym ne biçim hayat

yamyamlık , yani cannibalism, bir insanın başka bir insanın etini yemesi olayına verilmiş addır. aslında yamyamlık, birçok nedene bağlı olarak ortaya çıkabilir, açlık, kıtlık, pgibolojik rahatsızlıklar, dini inançlar gereği ayinlerde insan eti yeme örneğin aztekler, ve bunun gibi daha birsürüsü.
ancak, insan eti yemenin , herşeyden ayrı bir güdüsel davranış olduğu bilinmektedir. çünkü insan durduk yere kendi türünden birisini yemez. fakat bazı tetikleyiciler insanı, insan eti yemeye zorlar. bu da belli bir süre sonra kalıcı olarak yamyamlığa dönüşür.
---
cinayeti gerçekleştirmek üzere, adamın evine doğru gittik. biraz bekledikten sonra adam dışarı çıktı. ve biz de bu fırsattan yararlanıp adamın kapısına kadar gittik. maymuncuk kullanarak kapıyı açtım. fatih, daha maymuncuğu kullanmayı bilmiyordu. bu yüzden öğrenene kadar kapıyı ben açacaktım.

eski cinayetlerimden birinde kullandığım taktiğin aynısını uyguladık. içeri saklandık ve gelmesini bekledik. ve gene susturucuyu silaha taktım . ve pusuya yattık.
bir saat kadar sonra eve geldi. yalnız takıldığı için eve de yalnız gelmişti zaten.
silahı fatihe verdim ve bu işi kendisinin yapacağını kaş göz işaretleriyle anlatmaya çalıştım. o da anladı zaten.
içeri geçtiği esnada karşısına dikildik. adam daha ne olduğunu anlayamadan fatih bir iki el sıkarak adamı indirdi.
kontrol ettiğimde ölmüştü. ve artık delilleri yok etme zamanı gelmişti.
kan , parmak izi, boş kovan ne varsa temizledik.
---
adamı evinde vurmak istememin sebebi, zaten ortada. tek başına , kimsesi olmadan yaşayan bir insanı, evinde kimsenin haberi olmadan öldürmek, haberin kimseye ulaşamaması demektir.
ancak komşular bir iki hafta içinde kokudan rahatsız olup polisi aradıklarında çoktan kendi hayatımıza dönmüş olacaktık.
---
herşeyi temizledikten sonra :
-hadi fatih sessizce gidelim
dedim.
o da kafasını salladı. ama gitmek yerine cesedin başına çöktü.
ben ne yaptığını anlamamıştım.
kurşunun delip geçtiği yerlerden birine parmağını sürttü ve ağzına zütürdü..
ben hâla anlamamıştım. kanda birşey mi tespit etmeye çalışıyor acaba diye düşündüm. ama öyle tadarak ta anlaşılmazdı ki. ancak tahlile vermen lazım ki laboratuvar ortamında 1 günde ancak çıkarırlardı bütün değerlerini.

ve bana seslendi:
-bıçağın yanında mı?
-evet ne oldu ki?
-sen bir ver de söylerim sonra.
-al( bıçağı uzattım)

ve gördüğüm manzara karşısında dehşete düşmüştüm. etinden bıçakla bir parça koparıp ağzına atmıştı!!
çiğnedi ve yuttu.

-hmm iyiymiş aslında
dedi.
benim şaşkınlıktan dilim tutulmuştu sanki. hem şaşırmıştım, hem kanım donmuştu.
en iyi arkadaşım bir yamyam mıydı?

senaristler, korku filmleri yazarken, en korkunç katil stili hakkında uzun uzun düşünmüşlerdir. ve ortaya dr. hannibal lecter adlı yamyam katil çıkmıştır.
bu kurguya göre , insan eti yemeye bayılan lecter, insanları avlayarak kendi yemek zevkini ortaya koymuştur. insan ciğeri, baklagiller ve bir kadeh şarapla sofrasını donatmıştır.

genelde bu tip anormal durumların altında bir travma yatar. bazen de sadece merakla ortaya çıkabilir.

---
gördüğüm manzara karşısında adeta şok olmuştum.
kendisine hiçbirşey demedim ve direk aşağıya inip arabaya bindim.
sadece düşünüyordum. neden acaba böyle birşey yaptı diye. kıtlıkta değiliz ki, travma da geçirmedi. bildiğim kadarıyla pgibolojik bir rahatsızlığı yok. o zaman neden bir insanın etini yeme ihtiyacı duydu?
ben bunları düşündüğüm esnada o da arabaya bindi. ben de kendisine şu soruyu sordum:
-neden o adamın etinden yedin?
-bilmiyorum, içimden bir ses sanki bana ondan bir parça yersem, daha mutlu olacağımı söylüyordu. aslında iğrenç gibi görünüyor ama o an bana tadı güzel geldi
-yerken ne hissettin?
-sanki ,merakım dinmişti biraz. içten içe de o etin tadını merak etmiyor değildim. ve onu yemek bana büyük zevk verdi açıkçası.
-neyse, bunu daha sonra konuşuruz. şimdi uzaklaşalım burdan çabucak.
-tamam ortak.

---
bazen geriye dönüp baktığımda keşke dediğim şeyler olur. çünkü eğer o an şimdi bana pişmanlık veren şeyleri yapmasaydım, belki de hayatımda herşey yolunda gidecekti.
ama zamanı geriye alma gibi bir yeteneğim yoktu maalesef . yaşadıklarımızla kaldık. ve hayatımız o hataların üzerinde akıp gitti.

o gün de pişmanlık duyduğum birşey yapmıştım. kendisiyle bu konuyu konuşmamıştım. eğer konuşsaydım, onun insan eti yeme merakını başlamadan bitirebilirdim. ama maalesef bunu yapmadım. çünkü insan eti yemek zaten iğrenç birşey olduğu için, zamanla kendisi vazgeçer diye düşünmüştüm.
halbuki yanılmıştım...
---

yaklaşık bir hafta sonra , içimde yine kıpırdanmalar oldu. ve anlamıştım ki yine zamanı gelmişti..
bu sefer tek başıma ayrıldım evden. yolda yürümeye başladım.
yaşlı bir amca dikkatimi çekmişti, kendi başına parkta oturmuş, gözleri dalmıştı.
bir süre onu öylece izledim.bir müddet sonra yavaşça banktan kalktı ve yola koyuldu.
onu izlemiştim ve evine kadar da takip etmiştim. artık evini öğrendiğime göre gündelik takiplerime başlayabilirdim...
---
bu sefer fatihi almamıştım. çünkü ceset görünce tekrar iştahı kabarabilirdi (gerçek manada iştahtan söz ediyorum)
bir süre onu bu işten uzak tutacak ve yamyamlık merakından tamamen arındıracaktım. daha doğrusu ben böyle sanıyordum...
---
birkaç gün bu yaşlı amcayı takip ettim. kendi hâlinde tek başına yaşayan bir adamdı . yani kolay bir avdı. ailesi yakını muhtemelen yoktu çünkü hep yalnız takılıyordu. günün belli saatinde parka gidip oturuyordu. etrafı seyredip hayallere dalıyordu.
evde kaldığı zamanlarda ise kendi ihtiyaçlarını gideriyordu. dinleniyordu. kitap okuyordu.
yani yapayalnız bir adam...
ve ben onu bir nevi bu yalnızlığından kurtaracak olan kişiydim...

zamanı gelmişti . onu acısız bir şekilde yatağında öldürecektim...

planı uygulama vakti gelmişti. plan için gerekli şeyler , bir termometre ve bir eterli bezdi. sadece iki malzemeyle acısız bir ölüm gerçekleştirecektim..

önce herzamanki gibi eldivenimi, galoşumu, vs. korunaklı giysilerimi giyip adamın kapısına dayandım. kapıyı çaldım...

bu sefer maymuncuk kullanmamıştım. çünkü saatlerce parkta dalıp giden bir amcanın , tam olarak ne zaman geleceği belli değildi.

kapıyı açar açmaz eterli bezi bastım.
onu içeri sürükleyip kapıyı çektim.
ve yatağına yatırdım.
kafasını sağa yatırdım .cebimdeki termometreyi kırıp, içindeki tüm cıvayı sol kulağa boşalttım.
uykuda acısız bir ölüm...

---
cıva , kulak zarını delerek beyne doğru ilerler. beyine ulaşan cıva, ortam sıcaklığından daha sıcak bir yere, yani insan vücudunun derinliklerine doğru ilerlerken , doğal olarak genleşir. ve beynin olduğu kısıma geldiğinde genleşmeden dolayı sıkışma olur. beynin tüm kıvrımlarına nüfuz eder.
doğal olarak sadece beyni hedef aldığı için, acısız bir ölüm...

---

son olarak da kırık termometreyi ve eterli bezi alıp evden çıktım. kapıyı kapattım . cinayet kıyafetlerimi çıkarıp bir poşete koydum ve yanıma aldım. (galoş, bone vs.vs.)

ve hızlıca oradan uzaklaştım...

güven, insanları birbirine bağlayan en önemli unsurdur. bir ortamda güven olmadığı takdirde, insanların birbirini görmeye tahammülleri bile olmaz. çünkü insanlar, karşılarında, güvenebilecekleri bir dostları olsun isterler. güvenmeyip şüphelendiği insanların her hareketinden rahatsız olurlar.

ve güven öyle bir duygudur ki , kimi zaman insanları en ummadık zamanlarda bir arada tutar. fakat o güven bir sarsıldı mı...
güven sarsıldığı zaman, karşıdaki insan büyük hayal kırıklığına uğrar ve bir daha da onu affetmez. affetmek bir yana dursun, ona hayatını zehir eder.
---
işimi bitirip hemen uzaklaştım. fakat aşağıda beni bekleyen şeyden haberim yoktu.
binadan çıkarken, dışarda fatihin arabasını gördüm . şaşırmıştım, acaba beni takip mi etti diye düşündüm.
arabanın yanına gittim . fatih de camı açtı. ben daha bir şey söylemeye kalmadan:
-hani söz vermiştin? herşekilde ne olursa olsun birlikte olacaktık? benden gizli neden iş çevirdin?
-ama.. ben düşündüm ki hani sen o gün adamın etini yemiştin ya , işte , yani ne biliym, gelmezsen senin için daha iyi olur diye düşünmüştüm.
-neyin benim için iyi olup olmadığına ben karar veririm ! bundan sonra da seninle bir yere gitmem artık. kendi işimi kendim hallederim. sana muhtaç değilim.

dedi ve yine birşey söylememe fırsat vermeden arabayı çalıştırdı ve gitti...

---
kendimce ona iyilik yapmaya çalışmıştım . ama o, iyilik yaptığımı farkedemedi ve kendi yolunda yürümeyi tercih etti.
ama olaya onun penceresinden bakarsak, birbirimize söz verdiğimiz halde sözümde durmamış , ve onun güvenini boşa çıkarmıştım.
ama sonuçta olan olmuştu. siniri yatışınca gidip konuşacak ve tekrar durumu düzeltecektim.
---
fatih benimle konuşmuyordu. ne zaman yanına gitsem hemen oradan kalkıp gidiyordu. bu durum sinirimi bozmaya başlamıştı.

belliki daha siniri yatışmamıştı. ama işi uzattıkça olayın büyüyeceğini biliyordum. bu yüzden o akşam kendisiyle konuşmaya gittim .

her zamanki gibi eve gitmek için arabasına doğru yöneldi. tam o esnada kolundan tuttum. önce ters ters baktı . ve sonra:

-bırak lan kolumu
-fatih , konuşmamız lazım
-ne konuşucaz amk görmek istemiyorum seni
-bunca yıllık arkadaşlığımızın hiç mi hatırı yok? altı üstü konuşacaz gel.
-iyi tamam . konuşalım ama çabuk. işim var.
-istersen gene birlikte gidebiliriz o işe
-bunu söylemek için mi çağırdın?
-hayır dur, bak o gün ben , seni düşündüğüm için çağırmadım. çünkü dayanamayıp adama saldırabilirdin.ben de , seni bu işlerden belli bir süre uzak tutarsam , belki insan etine olan açlığın sona erer diye düşündüm.
-insan eti yemek suç mu?
-suç mu bilmiyorum. ama bildiğim birşey var ki o da iğrenç birşey olduğu. ne olursun beni dinle. hem eskisi gibi devam ederiz , hem de bu açlığından kurtulabilirsin.
-eskiye dönme diye birşey olmayacak. çünkü sen güvenimi hiçe saydın. sözünde durmadın. her koşulda her işin üstesinden birlikte gelecektik . ama sen yalnız yürümeyi seçtin.haa bir de, istediğim eti yerim seni ilgilendirmez. bu da benim güdüm belki de, ben sana hiç karıştım mı?
neyse bundan sonra herkes kendi yoluna . güle güle .

---
cevabımı almıştım. ama ben yine de iyimserliğimi korumaya devam ettim.
bari uzak durayım da nasıl olsa 4. sınıf bitiyor, araya yaz tatili girecek. beni görmezse özler belki.o zaman pişman olur ve eskisi gibi devam ederiz.
diye düşünüyordum.
ama çok yanılmışım...

yanıldığımı o gün geldiğinde anladım. herşeyin değiştiği o gün. beni bir canavar yapan o gün...