toplayarak yürüyordu….
Etrafına anlamsızca bakarak bize doğru geliyordu…
Yüzü sararmış, bazı bölgeleri morarmıştı..
Sonra arkasından 4 tane daha çıktı.
Yürüyenler….
Burak çantasından levyesini çıkartarak onlara doğru yürüyecekti ki Hulusi omzundan tuttu onu ve onlara dokunma lütfen dedi….
BiR ZAMANLAR ASKERDi ONLAR….LÜTFEN ONLARA BiR ŞEY YAPMA……
Burak levyesini çantasına koydu ve yürüyenlerin yanından geçtik….
Kutay’dan ilk başta çok şüphelenmiştim ama demek ki yarasını iyi sarmışız, farketmediler bile yanımızdan öylece geçip gittiler.
Üzerinlerindeki üniformalar halen duruyordu.
HEKiM VE TABiP SUBAYLARDI BUNLAR…

Hastalığı durdurması gerekirken kendileri hastalananlar….
Hulusi bir ara hemen sağdaki koridora saptı ve merdivenlerden aşağı indi. Bizde hemen arkasından ilerledik.
Zemin katta uzunca bir yol ve koridorun her iki tarafında çok sayıda odalar vardı.
Bir kapının önünde durdu…
ARAŞTIRMA GÖREVLiSi HULUSi KARA yazıyordu kapının üzerinde…
Kapıdan içeri girdiğinde her yerde mermi izleri vardı….
Masasına dokundu Hulusi….
Arada burnunu çekmesinden ağladığı anlaşılıyordu….
Sonra odasından çıktı ve bir başka odanın içine girdi…..
Kapının üzerinde KONTAMiNE ÖNLEME BiRiMi yazıyordu…içerde her yerde mermi izleri vardı ve kan izleri….

Yerde sürüklenen kan izlerini takip ederek içerde bulunan metal bir kapının önünde durduğu zaman baltasını kapıya dayayıp içeri bakarken ağladığını iyice duyuyorduk artık.
Kapının camından içeri bakıyordu hıçkıra hıçkıra ağlıyordu Hulusi….
Kapının koluna dokundu….
Sonra vazgeçti zaten kapı açıktı ve hafif aralanmıştı….
Özür dilerim diyerek ağlıyordu…..
ÇOK ÖZÜR DiLERiM…..
Sonra baltasını aldı ve odadan dışarı çıktı…
Kapının camından burak ve ben baktık.
iÇERDE ÜZERiNDE MERMi iZLERi VE KAN OLAN BEYAZ ÖNLÜKLÜ KiŞiLER VARDI…..HULUSiNiN ÖLEN ARKADAŞLARI….HEPSi YÜRÜYENLERE DÖNÜŞMÜŞLERDi…

Kutay kapı sanırım zaman içinde basıncını kaybetti ve açıldı….hastalık içeri girince sanırım ölü bedenler yürüyen olmuş oldu dedi.
Burak bir ara kutaya baktı sonra hiçbir şey demeden Hulusi’yi takip etti.
Yeniden üst kata çıktığımızda çok derinden silah sesleri duyduk.
Ses dışardan geliyordu ve tabanca sesiydi….

Ses dışardan geliyor dedi Burak ve hızlı adımlarla dışarı çıktık..
Silah sesleri yükselmeye başlamıştı. Sese ulaşmak için koşuyorduk artık. Silah sesleri lojmanın olduğu yerden geliyordu.
Koşarken bir yandan da yürüyenlerden kendimizi sakınıyorduk. Onlara çarptığımız zaman etrafına amaçsızca ellerini savuruyorlardı.
Lojmanlara geldiğimiz zaman silah sesleri daha da yükseldi ve belirginleşmeye başladı.
Çok fazla bina vardı burada. Sesin tam olarak nereden geldiğini kestirmek zaman alacak gibiydi.
ilk üç binanın yanından geçtiğimiz zaman onları gördük.
Onlarca yürüyen…..
Ve onların karşısında tek bir kişi vardı…

DOĞAN…..
Elindeki tabancası ile üzerine gelen yürüyenlere ateş ediyordu ama yürüyenlerin sayısı çok fazlaydı.
Elindeki SARSILMAZ marka tabancası sürekli ateş ediyordu…..
Karşısında onlarca yürüyen vardı…
Doğan geri geri gelerek aynı zamanda ateş ediyordu…
Yürürken topallıyordu sanırım bir yeri yaralanmıştı bu yüzden yürüyenlerde onun peşindeydi.
Burak çöp konteynerinin arkasında vaziyet aldı, Hulusi hemen yanında elinde baltası bekliyordu.
Ben bir duvarın arkasından olanları izliyordum hemen solumdaki binanın köşesinde kutay vardı ve duvara yaslanmıştı. Yorulduğu her halinden belliydi.
Doğan geri geri ateş ederek gelirken ayağı taşa takılıp yere düştü ve yerde geriye doğru sürünerek ateş etmeye başladı.

Bir yürüyen yaklaşıp tam Doğan’ın üzerine çullanacakken kafasından aldığı tek mermide yere düştü.
Ateş eden Burak’tı ve devam ediyordu.
Burak’ın ateşinden sonra bende ateş etmeye başladım. Kafalarından aldıkları mermileri ile teker teker yere düşmeye başlamışlardı.
Gölge yanımda havlamaya başladı….
3 ayrı koldan Doğan’ın üzerine gelen yürüyenlere ateş etmeye başlamıştık.
Dalgalar halinde düşmelerine rağmen bir türlü azalmıyorlardı.
Doğan olduğu yerden bu dehşet manzarasını izliyordu.
Her köşeden çıkıyorlardı… Yavaşça yürüyorlardı.
Tek amaçları vardı kan kokusu kimden geliyorsa ona ulaşmak ve beslenmek…
Yaklaşık 10 dakika kadar ateş ettik mühimmatımızı idareli harcamamız gerekiyordu.

Hulusi baltasını alıp ortalarına daldı ve baltasını savurmaya başladı, olduğu yerde tam tur döndüğü zaman yürüyenlerin kafalarını gövdelerinden ayırıyor ve bu şekilde Doğan’ı korumaya çalışıyordu…..
O sırada gölge yanımdan koşarak yürüyenlerin arasına girdi.
Gırtlaklarını parçalıyordu yürüyenlerin….
Yürüyenlerin sayısını büyük oranda azaltmıştık. Doğan’ın yanına gittim ve onu ayağa kaldırdım.
Neden bunu yaptın…..neden…..
Doğan cevap vermeden sadece ileri doğru bakıyordu.
Bende onun baktığı tarafa doğru baktığımda bize doğru yaklaşan bir yürüyen gördüm.
En fazla 15- 16 yaşlarında bir çocuktu bu.
Anlamsızca sesler çıkartarak yavaş bir şekilde bize doğru geliyordu.

Burak arkadan doğan çekil görüşümü engelliyorsun diye bağırdı.
Doğan ateş etme sakın dedi.
SAKIN ATEŞ ETME….
Yürüyen ve doğan birbirlerine yaklaşmaya başladılar. Yürüyen kollarını kaldırarak doğana doğru geliyordu.
Bende doğanı arkasından takip ediyordum.
Yaklaştıkça beynimden vurulmuşa döndüm….
GELEN FURKANDI…..DOĞANIN KARDEŞi…..
YÜRÜYENE DÖNÜŞMÜŞTÜ…..
ÖLMÜŞTÜ……

Doğan zamanında Furkan olan o şeye doğru iyice yaklaştı.
Yürüyen kollarını kaldırıp doğana dokunmaya başlamıştı… doğanın arkasında olmama rağmen gelen ceset kokusu midemi bulandırmaya yetmişti..
Ama doğan bu kokudan rahatsız değilmiş gibiydi, kollarını tutuyordu kardeşinin.
Fakat o artık Furkan değildi ve amacı abisini görmek değil onu yok etmekti….
Doğan ilk başlarda gülmeye başladı.
Kurtulacağını biliyordum…..sen akıllı bir çocuksun….kurtulacağını biliyordum….akıllısın sen çünkü….
Doğan’ın yanına gelip bu Doğan bu Furkan değil dedim….ölmüş o kendine zarar verdirmeden gidelim hadi burdan….
Doğan bana baktı ve sanki söylediklerimi hiç duymamış gibi konuşmaya başladı…
Bak Ahmet…furkan……kurtulmuş……akıllıydı çünkü o……kurtulmuş bak…..
Doğana çok sert bir tokat attım…..

Ağlıyordum…..Ama doğanın kendisine zarar vermesini oturup izleyemezdim….
ÖLMÜŞ O……FURKAN ÖLMÜŞ DOĞAN….KURTULAMAMIŞ…..ÖLMÜŞ BAK….FURKAN DEĞiL O ARTIK…..
Doğan tokatın etkisiyle tekrar bana baktı..
Gözleri dolmaya ve ağlamaya başlamıştı…..
HAYIR ÖLMÜŞ OLAMAZ….BAK BURDA iŞTE…..ÖLMEMiŞ BAK…..
Bir taraftan ağlıyor bir taraftanda kendisine doğru gelen yürüyeni engellemeye çalışıyordum…
Bir zamanlar Furkan olan yürüyen yere düştü…..
Başında doğan vardı….
Gerçeği anlamış olmalı ki hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı…..
Tabancasını yerde yatan yürüyene doğrulttu ve ateş etmeye hazırlandı….

Bir tarafı onu öldürüp acısına son vermeyi düşünürken diğer tarafı tam tersini düşünüyor ve onun ölmediğini savunuyordu…
Ama gerçek tüm soğukluğuyla meydandaydı….
FURKAN ÖLMÜŞTÜ….
Doğan silahını doğrultup sonra geri indiriyordu…
Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu….
ALLAH KAHRETSiN…..ALLAH KAHRETSiN…..ALLAHIM BEN NE YAPICAM ŞiMDi…..FURKAN…….ALLAHIM….ALLAHIM…..BANA YARDIM ET LÜTFEN….BEN NE YAPICAM ŞiMDi….
ALLAHIM…..ALLAHIM…….

Tam ateş edeceği sırada tabancasını geri indiriyor ve ALLAHIM BEN NE YAPICAM ŞiMDi diyerek ağlıyordu.
Silahını tekrar kaldırıp ciddileşiyor sonra tekrar indirip.
ALAHIM YARDIM ET BANA LÜTFEN.
Diyip geri indiriyordu…

Sonra silahını tekrar yerde yatan Furkan’a doğrulttu.
Gözlerini kapatıp kafasını çevirdi….
VE TETiĞi ÇEKTi…..
ZAMANINDA FURKAN OLAN ŞEYi ÖLDÜRMÜŞTÜ….
TEK KURŞUNU KAFASINA gibMIŞTI…..
FURKANIN TÜM ACILARINI SÖNDÜRMÜŞTÜ……
ÇÜNKÜ FURKANIN ABiSiYDi VE ABiLER HiÇ BiR ZAMAN KARDEŞLERiNiN ACI ÇEKMESiNi iSTEMEZDi…..

Bir süre başında bekledi furkanın…
Ağlaması durmuş şaşkın gözlerle yerde yatan şeye bakıyordu…..
Dizlerinin üzerine çöktü…
Bir süre o şekilde Furkan’a bakmaya devam etti….
Yanımıza Kutay gelmişti.
Canının yandığı belliydi…
Belini tutuyordu….
Doğanın yanına çömeldi….
Doğan hala Furkan’a bakıyordu….
Kutay ağlamaya başladı….

Doğan Kutay’ın ağlamasından sonra furkanın üzerine kapandı…
Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı…
ÖLMEMEN GEREKiYORDU….ÖLMEMEN LAZIMDI FURKAN….
Diyerek ağlıyordu…
Gölge Furkan’ın başına gelmiş kafasını yukarı kaldırarak ulumaya başladı…
Kendi dilinde Furkan’a veda ediyordu sanki…
Kutay’da Doğan’ın yanında Furkan’a bakarak ağlıyordu….bir süre sonra Kutay kendini arkaya bıraktı ve kollarını suratına kapatarak sırtüstü yattığı yerde bağırarak ağlamaya başladı….
Kutay’ında ailesi gözlerinin önünde ölmüştü…
Şimdide doğan aynı sahneyi yaşıyordu…..
Burak yavaş hareketlerle Kutay’ın yanına geldi kolundan tutarak onu ayağa kaldırdı.

Kutay burak’ın göğsüne kafasını gömmüş o halde ağlıyordu…
Annesi ve babası gözlerinin önünde öldürülen adam ve iki gün başlarında bekleyen adam o halde bile ağlamamış ama bu sefer bütün sinirleri boşalmıştı.
ÖZÜR DiLERiM BiRADER dedi Burak Kutay’a…
ÇOK ÖZÜR DiLERiM….
Bende doğanın yanında oturdum…
Furkan’a bakıyordum….
Tepemizde hulusi belirdi ve furkanın üzerine eğilip üzerinde bir şeyler varmı diye kontrol etmeye başladı.
Burak ne yapıyosun diye sordu.

Üzerinde bir şey kalmışmı onu kontrol ediyorum dedi hulusi.
Sonra furkanın pantolunun cebinden katlanmış bir tomar kağıt çıkardı hiç bakmadan doğana uzattı kağıdı…
Doğan gözyaşlarını silerken kağıdı aldı ve açtı….
Kâğıtların çoğu zamanla parçalanmıştı ama aradan seçtiklerini okumayı başarabildik.

“ ABi…KURTULDUM BEN…..ARKA CAMDAN KAÇMAYI BAŞARDIM…..AMA SENi BULAMADIM…..HERKES ÇILDIRMIŞ GiBi BURADA….KAÇAMIYORUM…BÜTÜN YOLLARI TUTMUŞLAR….
….
….
…
…
POLATLIDA HALEN YAŞAYANLAR VAR…ONLARA GiTMEYi DÜŞÜNÜYORUM….
…
….
……
…..
ESKiŞEHiRDE YENiDEN TOPLANIYORLAR…..
…
…
GATADAN ÇIKAMIYORUM…ÇOK KALABALIKLAR…..
…
..

Doğan gözyaşlarını silerek kağıtları cebine koydu.
Burak kutay’ın tutarak yürümesine yardım ediyordu.
Hadi dedim Doğan’a eve dönelim kağıtlarda önemli şeyler yazıyor olmalı inceleyelim bakalım neler yazıyor görünen o ki Furkan bir hiç uğruna ölmedi..
Doğan’ın elinden tutarak kaldırdım ve beraberce araçlara doğru ilerledik…
Burak Kutay’ı kendi elleriyle araca bindirdi ve emniyet kemerini bağladı.
Çok acıyor mu birader dedi.
Evet dedi Kutay çok acıyor….
Eve geçince bakarız çaresine dedi Burak.
Hulusi’de onların aracına bindi. Gölge ben ve doğanda bizim araca binip eve döndük.