Bir buçuk iki saat yokum, okuyan arkadaşlar lütfen uplayıp entryleri şukularsa sevinirim, yavaştan hikayeyi bitireceğim.

Başlıyorum yazmaya, bugün bitireceğim ve yeni hikayeye başlayacağım.

ikimiz de ikinci sınavlara deliler gibi çalışırken, sevgimizden hiçbir şey kaybetmiyorduk.
Kafede karşılaştığımız alagavattan da eser yoktu ortalıkta.
Her buluştuğumuzda Eylül'le beraber, Eylül'lü hayaller kurar, geleceğimizi düşünürdük.

2.Sınavlara 2 ay kala Eylül ile ilk buluştuğumuz kafede çay içerken, abim beni aradı.
Annemin fenalaştığını, ambulansta olduklarını söyledi.
Telefonumun yere düşüş hızıyla gözyaşlarımın gözünden çıkış hızı aynıydı.
Koşa koşa caddeye çıktım, arkamdan Eylül bağırıyordu ama o sırada kulaklarım hiçbir şey duymuyordu.
Eylül arkamdan bana yetişti,bir taksiye atladık.
Yarım saatlik yol sanki bir ömür gibi geçti.
Eylül'e abimin dediklerini anlattım.
Elimi tutuyor, gözyaşlarımı siliyordu.
Beni sakinleştirmeye çalışıyordu.
Sakinleşmeyeceğimi bile bile beni sakinleştirmeye çalışıyordu.

Hastaneye vardık, abim bir odanın önünde oturuyordu, başı ellerinin arasında büyük ihtimal ağlıyordu.

Zaten Eylül ile abim daha önceden tanışmıştı.
Biz Eylülüm ile ciddi düşünüyorduk.
Abime ne olduğunu sordum.
Annemin televizyon izlerken fenalaştığını falan anlattı.
Sonra sağolsun Selma Teyze de yardım etmiş, hastaneye kaldırmışlar.
Saat 21.00 gibi Eylülümün annesi aradı.
Eylül durumu anlatınca onun da ailesi geldi hastaneye.
"Bir şey yapabilir miyiz?" diye sormuşlar abime.
Klagib hastane muhabbeti.

Annemin kaldığı odadan çıkan doktor yanımıza geldi.
"Başınız sağolsun" dedi.
Yere yıkıldım.
Etrafa baktım, abim delirmişti.
Eylülüm de ağlıyordu.
Çıkıp gittim, koştum kaçabileceğim en yakın yere doğru koştum.
Koştum deli gibi koştum.

En son kendimi eski evimizde buldum.
Bu evi bıraktığımızda ben 4 yaşındaymışım.
Babamın ölümünün ardından, annem ve abim çalışmadığı için şimdiki evimize taşınmışız.
Sakinleşebildiğim kadar sakinleşip hastaneye geri döndüm.
Abimin yanına gittiğimde kavga ettik.
Bağırıp çağırdı, anneme layık olmadığımı söyledi.
Haklıydı,ben her sorunda ailemden kaçmıştım.

Eylül beni hastanenin bahçesine indirdi.
Sarıldı, beraber ağladık çünkü benim annem onun da annesiydi.
Fakat artık annem yoktu, annem de yoktu babam da.
Sadece ve sadece Eylülüm kaldı bana.
Hayatın, Eylül'ü de benden alacağını düşünüyordum o sıralar, belki de intiharı düşündüm çünkü ikisi de aynı anlama geliyordu.

20.30'da geriye kalan 5 final partını atacağım.
5 tane uzun part olacak.
Ardından hikaye bitecek ve yeni hikayeye başlayacağım.

FINAL-1

Annemin ölümünden 1 ay sonra..

" https://www.youtube.com/watch?v=N2NtdC2lF5A" ;

Annem vefat ettikten 2 hafta sonra okulu bıraktım.
gibimde değildi zaten,sadece Eylül için giderdim.
Okulu bıraktığım için Eylül ile aram bozuldu.
Cemil abinin yanında çalışıyordum.
Zaten evde iki kişiydik,o evden çıkıp daha küçük bir yere yerleştik abimle.
Okumam için uğraşan abim ve anneme ihanet ettiğimi düşünüyordum bazen.
Özellikle de Eylülüme.
Benim için çalışıp,beni de çalıştırdı fakat ben ne yaptım?
Okulu bıraktım.
Her gün annemin mezarına gider,çiçeklerini sulardım,çiçek bırakırdım.
Onu tanımayan birisi mezarını görse,annemin ünlü biri olduğunu düşünebilirdi.
Fakat o sadece oğlunun annesiydi.

FINAL PART - 2

" https://www.youtube.com/watch?v=LtMnaqlTY_0" ;

Sınıftaki yakın arkadaşlarımdan olan Alper'den öğrendiğim kadarıyla Eylül bütün gün sırasında oturup kitap okuyormuş.

Derslere katılmıyor,kafasını da kitaptan kaldırmıyormuş.
Kendimden çok Eylülüme üzülüyordum.
Benim yüzümden bu hale gelmişti.
Annem ve abimin dışında bir insanın daha hayatıyla oynamıştım.

Sigara işini iyice abartmıştım,Eylül'e söz verip bıraktığım sigaraya yine Eylül ile başladım.
Bir insan bu yaşta başka ne ile sınanabilirdi ki?
Son bir kez daha Eylül'den özür dileyip şansımı deneyecektim.
"Eylül'ümü ve annemi bir daha kırmayacağım" diye söz verdim,fakat bu sefer sözümü Eylül'e veya anneme değil kendime vermiştim.

Eylül benim geride kalan tek şeyim.

FINAL PART 3 -

" https://www.youtube.com/watch?v=hxEtaxWgUCA" ;

Eylül'ü aradım,"Buluşabilir miyiz?" dedim.
Kabul etti.
Cumartesi günü saat 17.45'te önce minibüs durağında buluşup,taksiyle vapurumuza gidecektik.
Cemil abiden Cumartesi için izin istedim,ne yapacaksın dedi.
Sanırım intihar edeceğimi falan sanıyorlardı fakat benim Eylül'üm vardı.
Eylül'üm buradayken diğer tarafa gidersem Eylül'üme ayıp olurdu.
Cumartesi günü benim en önemli günüm olacaktı.
Eylül'ümün sınavları bitmiş, tatili iple çekiyordu.
Abimden ve kendi maaşımdan biriktirdiğim paralar ile Eylül'üme bembeyaz bir elbise,ayakkabı ve küpeler almıştım.
Kargo ile de Cuma günü ona yolladım.
Umarım özürümü kabul eder..

FINAL PART 4 -

" https://www.youtube.com/watch?v=VoIK-Qw9Jec" ;

Cuma gecesi yapacağım konuşma için hazırlanırken kalbim adeta zütümde atıyordu.
Eylül'üme tekrardan ulaşacağım için çok mutluydum.
Saat sabah 06.00'da kalktım,elimi yüzümü yıkadım,normalin dışında takım elbise giydim.
Saçımı yapıp parfümümü sıktım,başta Eylül için çiçek aldığım yer olan çiçekçiye gidip bu sefer annem için çiçek aldım.

Evden çıkıp,annemin ve babamın mezarlarını ziyaret ettim.
Suladım topraklarını,bıraktım çiçeklerini.
Cemil abinin yanına gidip salonda yardımcı oldum.
Eylülle oturduğumuz banka gidip son sigaramı içtim.

Oturduğum banktan kalkıp yavaş yavaş minibüs durağına doğru yol aldım.
Eylül'ü aradım,"Geliyorsun değil mi?" dedim.
"Geliyorum,biraz geç kalacağım bu arada kargo için teşekkürler" dedi.
Geliyorum diyişi bile beni mutlu ediyordu.
Bu kız için yaşıyordum adeta.

Buluşacağımız yere gidip bir yere oturdum.
Yaklaşık yarım saat sonra Eylül'ü,bana doğru gelen bir taksinin içinde gördüm.
O taksi,yaklaşık bir buçuk dakika sonra karşıya geçerken,yandan gelen bir araba taksiye çarpacaktı.
Nitekim öyle oldu.

Ben taksinin içinde Eylülüme bakarken,Eylülümün olduğu taksi takla atmıştı.
Koşa koşa taksinin yanına gittim.
Eylülümü arka kapının orada sıkışmış bir şekilde buldum.
Daha geçen gün ona yolladığım beyaz elbise şimdi kana bulanmıştı.

Toplanan kalabalığa yalvarırcasına bağırdım.
Kalabalıktan gelen birkaç kişinin yardımıyla Eylülümü dışarı çıkarttık.
Birileri ambulansı ararken,beni sakinleştirmeye çalışanlara bağırdığımı hatırlıyorum.
Eylül o arabanın içindeydi.

Ambulans 10 dakika sonra geldi,ben de ambulansta Eylülümün ellerini tutuyordum.
Bana "neyi oluyorsun?" diye sorduklarında her şeyi demiştim.
Eylül'ün anne ve babasını aradılar.
Çok endişelendiler ve büyük ihtimalle beni polise verecekler.

Hastaneye gittik,ameliyathaneye aldılar.
Annesi ve babası hastaneye geldiğinde annesi direkt bana bağırdı.
Babası annesine göre daha sakindi ama eminim ki o da bana sinirliydi.
Haklılardı çünkü kendi hayatım taka batarken sevdiğimin de hayatını batırmıştım.

Eylül pazar sabahı 10.37'de cennete gitti,hem de benim hediye ettiğim melek elbisesiyle.

FINAL PART 5 - Ömrümün başlangıcı aslında sonuymuş.

"Müzik koymayacağım kafanıza ne eserse"

Eylül'ümü defnettik, hayatta şanslı olduğum 2 an varsa o da Eylül ile aynı sınıfa düşmem ve Eylül'ün anne-babam ile aynı mezarlığa gömülüşüdür.

Ben ise Eylül'ün cenazesinin ardından babamdan kalma tabanca ile kalbimin üstüne ateş ettim ve birkaç dakika sonra öldüm.
Bu okuduklarınız aslında benim günlüğümdür.
---
Okuduğunuz için teşekkürler, entry için de çok teşekkürler.
ilk hikayemdi, yazmaya devam edeceğim.

Hikaye yazasım var fikir gelmiyor beyler önerilerinizi alabilirim.

http://www.incisozluk.com...tta-neden-var%C4%B1m-lan/
yeni hikayem