ben bir kere aşık oldum

panpalar. anlatmaya çok ihtiyacım var. 3 senedir kimseye doğru dürüst anlatmıyorum. bir erkeğim. 18 yaşındayım ama hayatım gibildi amk. hayatımın dıbına koyuldu. ne üni sınavım ne ailem ne kardeşim diyebileceğim arkadaşlarım.. doluyum panpalar. anlatmak istiyorum düsturuplu bir şekilde dinler ve akıl verebilir misiniz ? ihtiyacım var.

edit: panpalar.. görüyorum ki yorumlardan herkes "geçer işte, bekle biraz, standart acılarını kendinde yaşa, biraz şöyle yap, biraz böye yap" gibi şeyler söylüyor. ben bunları hep içime ata ata, sineye çeke çeke zaten bu hale geldim. ve yine kimseye anlatmadan hep içime attım. ama şu son zamalar artık patlıyorum. 2 aydır doğru dürüst dışarı çıkmadım. hiçbir şekilde. herkesi geri çevirdim. ergen bir ilişki ya da düşünceler yoktu. kızın imkansızlığı beni olgunluğa ulaştırdı zaten. ve ben birazcık olgunsam bu ilişki sayesindedir. bir dinleyin, ondan sonra şunu şöyle yap bunu böyle yap deyin. tavsiyelerinize önerilerinize o zaman ihtiyacım var.

edit2: sadece benim yazdıklarım için: http://inci.sozlukspot.co...1k-oldum/@suyundaniskembe

@3 panpa 3 yıl oldu. neler neler atlattım. burda anlat deseniz anlatsam erkekliğime tükürürsünüz laf edersiniz. neler yaptım amk

@9 panpa ben çok hayal kurarım tamam mı ? evleneceğimi düşündüm çok düşündüm başka biriyle. mutlu olduğumu deli gibi aşık olduğumu düşündüm. geleceğe empati yaptım. sonra dedim ki tutup çıkıp bu gelse. bırakırım dedim. evliliği de bırakırım her şeyi. amk yeminle diyorum bak inanmıyosunuz inanmicaksınız ama benimki sevmek değildi amk; tapmaktı benimki tapmak!

başlıyorum öyleyse.. öncelikle isimler yanlıştır arkadaşlar. başka isimler kullanıcam. isim vermicem. ben anıl. sevdiğim aşık olduğum kız yeşim.

bundan 5 sene öncesiyle başlıyo muhabbetin aslı. ben 8. sınıftaydım. ortaokul son yani. yıllardan 2008. facebook yeni yeni var o zamanlar yani ben yeni tanışmıştım en azından. öyle facebook'un önerdiği kişilere bakarken birine rastladım. bi kıza ekledim. o kızda sibel oluyo. neyse ben bu kızla muhabbet etmeye falan başladım. bi süre sürekli konuştuk. msn'e falan geçtik ama ben okuldan çıktığım gibi direk pc'ye yapışıyor onun okuldan çıkmasını bekliyorum. o da 6'ya gidiyo. okulun sonlarına doğruydu bu muhabbet. sonra ben 9. sınıfa yani liseye geçtim. düz lise. bu kız yani sk 7. sınıfa geçti. muhabbetimiz koyu ve derin. çok iyi gidiyoruz. tek tartışma yok ama ben hafiften tabi hoşlanmaya başlar gibi oldum. bi kez bile yüz yüze görüşmedik. buraları hızlı atlayayım ben en iyisi..

bi kaç kez tesadüfen onu gördüm gibi oldum doğruymuş. biz telefonlarımızı da aldık. dosttuk. öyle diyordu. her şeyimizi anlatıyoduk ama ben hoşlanmanında ötesine geçmiş seviyordum sanki. bir sene daha geçti ve sene oldu 2010.

@15 panpa kendimi denemek içindi. yoksa gibmişim evliliği. bekarlık sultanlıktır ve şimdi bende senin yazmış olduğun o son satırlar gibi düşünüyorum. 27 den sonrası makbuldür.

ben 10. sınıfa geçtim. ergen durumlarım o zaman vardı işte.. biraz kendimden bahsetmek istiyorum size. ben çok sessiz sakin biriyim. yani öyleydim. belki yine dönüş yaptım. bilmiyorum. sessiz sakin kimseye zararı olmayan bir tip. mülahim bir tip. kimseye dokunmaz. kızlarla pek haşır neşir olmayan tek cesareti sanal ortam olan. bi kız gelse yüzüne karşı kızarar bozarır afallar heyecanlanır.. pek isyankar olmayan her şeyi kabullenen bir tip işte.. iyi biriyim ya da biriydim. evet biriydim.

okulun ilk zamanları öğle ya da okul çıkışıydı hatırlamıyorum. kalabalıktan dolayı dış kapı çıkışının ağzı itiş kakış. 5-6 merdiven çıkıyosun sonra kapıdan çıkıyosun. ben merdivenin tekine bastım ikinciye bastım hop kapıdan bi güzel girdi o kalabalıkta. o an nutkum tutuldu. kalakaldım öyle. hemen çevremdeki yanımdaki arkadaşlara kim bu kız kim bu kız deyip sormaya başladım ama bilen tanıyan yok.

bi gün iki gün araştırırsın ve kızı bulursun. bu arada ben o yaz sibel'e açıldım. ben bişeyler hissediyorum demedim de belli ettim kapatalım bu konuyu dedi hemen kapattım ve o günden sonra işi direk arkadaşlığa bağladım.

ben artık kızın ismini ve okuduğu sınıfı bulmuştum. 9-a'ya giden yeşim. ismini bulduğum kişi de mahalleden onların sınıfında okuyan emre diye bi bin arkadaşım. pek samimiyetim yok şimdilerde. eskiden vardı. tabi bende züt yok gidip konuşmaya. yani benim için öyle bişey olamaz. hemen facebook'a yöneldim. buldum onu ve ekledim. bir süre sonra bir mesaj geldi benim facebook hesabına. bilin bakalım kimden ? tabiiki de yeşim'den.

buralarda mısınız panpalar ?

sanırım yoksunuz. yarın mı devam edeyim ?

neyse panpalar yarın devam ederiz o zaman ama unutmayın burasını. burda olun. hadi sağlıcakla iyi geceler..

geldim panpalar.. devam edeyim mi ?

@27 öyle basit bi mevzu değil panpa. kesinlikle sanmıyorum

@29 panpa anlıyorum seni ama hayatım boyunca içime ata ata ata ata artık şu son zamanlarda dışıma çıktı. bunalıyorum. birilerine anlatasım var. 2 ay olucak nerdeyse evden dışarı adım atmadım lan. bi kaç kez işlerimi halledip hemen eve döndüm. fazlasıyla sıkıyo beni ve anlatıcak dinlicek burdan başka sizlerden başka kimse yok

başlıyorum öyleyse..

gelen mesaj: tanıyamadım ?

şaşırmıştım en başta. ulan facebook sonuçta adımız yazıyo soyadımız yazıyo fotoğrafımız da orda bilgiler de var daha ne.. neyse ben ne yazsm ne yazsam diye düşünürken heyecanımı da yenmek istiyodum.

ben: adım anıl işte dedim. aynı okuldanız sanırsam dedim

gönderdim. biraz zaman geçtikten sonra cevap geldi.

yeşim: kusura bakma tanımıyorum. ekleyemicem. iyi akşamlar.

eeeehh. kaldık mı züt gibi ? baktım istek reddedilmiş. dur dedim bişeyler yazmak lazım.

ben: yani bi sakıncası yoksa amacım bi engel yoksa tanışabiliriz istersen falan dedim *

yeşim: gerek yok istemiyorum dedi ve sanki siyahi bir milletten uzuncana bişey arkadan arkadan girmiş gibi hissetim. bütün hayallerim hevesim yerle bir..

kimse yok akşama devam edicem

neyse panpalar kız yaaşmadı. bende tabi bi üzüntü var ister istemez. bizim sınıf okulun tam orta sınıftı. ön bahçenin her yerini görüyordu. bir de 2 kat. mis. yeşim'in arkadaşı sena bizim sınıftan onur ile çıkıyor. sınıfın cam boyunun orda 3-4 karışlık bir beton bölmesi var oraya oturup ayaklarını uzatıp rahatça dışarısını seyredebilirsin. (hatta caps gönderiyorum. onu izlerken bi fotoğrafım var.) bizim arkadaş orda onlara bakardı bende sonradan öğrendim çıktıklarını tabi o zamanlar da bilmiyordum. baktım benim yeşim orda ben artık her teneffüs onu orda izlemeye başlamıştım.

http://imgim.com/camekan.jpg

cam kenarında ayaklarını uzatmış kişi ben, sırada ayaklarını uzatmış kişi onur. camekan ( cam mekan) adını vermiştim oraya onu hep orda izliyordum her teneffüs.

o da beni görüyordu tabi haliyle. ben bi kaç sefer dışarda olan bir şeylerden muhabbet çıkarmaya çalıştım. face'ten yazdım ve öyle ufak tefek çok nadir olan konuşmalarımız başladı, mesaj olarak tabi face'ten. biraz daha sıklaşmaya başladı konuşmalar.

ben bi kaç selam vermeye çalıştım verdim ama o görmedi. bi kaç kez de yüzüne baktım böyle karşılıklı gelirken bakmadı. bende ona mahsus selam verdim selam almadım gibilerinden giderler falan yapıp böyle selam alayım diye uğraştım. daha sonra o selam verdi ben selamanı almamaşım gibi muhabbetler falan çıktı falan muhabbet ilerliyordu yani..

bir gün okul çıkışı. ben yine dışardaki çıkış kapısının ordayım. kapıdan çıktım sağa döndüm ve da dann! o orda çantasını takmış sırtına orda birini bekliyor. o an hala gözümün önünde hiç unutmam. o an aklımdan geçenler:
lan selam versem mi acaba ? yok lan boşver. yok yok ver... yok.. falan filan derken bi iki adım attım yüzüne doğru bakıyorum o sırada hafif kaçırarak.. "iyi akşamlar" deyip hafif kafamı öne eğdim ve o narin, gün ışığı gibi huzur veren sesiyle "iyi akşamlar" deyip gülümsedi. benim kalbin tabi ritimleri bozuldu. ritim kaçırıyo.. bende tabi bi sevinç bi heyecan bi coşku falan işte..

şu an kimse yok. akşama gece devam ederim..

geldiniz mi başlayayım mı

@52 hangi kısaltmalar panpa ? isimleri mi ?

o anın verdiği coşkunun züt kalkıklığıyla bana bir özgüven ve daha çok konuşma potansiyeli verdi. yüz aldık işte kısacası. 3-5 gün daha geçti öyle. muhabbet güzel. daha da ilerliyor ama tabi daha hala facebook mesaj sistemiyle devam ediyoruz. ekleşmedik. bende tabi işi garantiye almak için ondan bekliyorum ya da iyicene fazlalaştığında artık eklicem öyle bi an bekliyorum. garantiye almaya çalışıyorum yani. bizim evden okul 1.5 kilometre. servisle gitmiyorum. sehiriçi arabaları da salladım. yürüyerek amk. öğle araları dükkana gidip dükkanda babamla yiyorduk yemeği. dükkan okula yakın olduğu için oraya gidiyordum o zamanlar. okul çıkışlarında da uğrardım dükkana yapılcak edilcek var mı diye. dükkanı biraz tarif edicek olursam müzik market işletiyodu babam. esnaf dükkanı. yanında parfümdür saattir kontör pildir filmdir falan ıvır zıvır satıyoruz öyle. züt kadar küçücük bi dükkan. en ve boy normal bi 5 adımı geçmez. 5 bile fazla. 3-4 adım kadar düşün işte. hadi 5 olsun amk.

yine bir gün ben okul çıkışı dükkandayım. babam, ben çarşıya gidicem dedi. motorla gitti o dükkanı bana emanet etti. bend eoturdum pcye daldım facebook falan takılıyorum öyle. şimdi pc başına geçince monitörden kapıya gireni göremiyorsun. öyle bi durumda konumda pc. öyle dalmışım gidiyorum ve birden kapı açıldı. monitörün üstünden kafamı bir kaldırdım ve..