1. 26.
    0
    @37 aynen panpa baba sevgisini hiç tadamamışımdır
    ···
  2. 27.
    0
    @39 panpa şu yaşadığımı anlatsam bile bir sürü laf yerim eminim.tv de çıkıp konşuyolar anlatıyolar orası öyle böyle acaba hangisi gidip oraları gördü yaşadı merak ediyorum.
    ···
  3. 28.
    0
    neyse devam ediyorum panpalar
    ···
  4. 29.
    0
    ilk günü gerçekten kötü bir olayla atlattım ama ben bunu ne anneme ne babama anlatabildim o kadar korkmuşum ki ozana bir teşekkür bile edemedim o korku sanki bütün hayatım boyunca benimle yaşayıp beni pısırık içine kapanık bir insan haline getirecek gibiydi. günler geçmiyecek gibi gözüksede gibe gibe geçti beyler ben hergün erdi gizem ve ozanın peşinden ayrılmazken onlarla olan ilişkilerim gittikçe artıyordu hatta erdiyle beraber atari oynuyorduk o zamanlar pc yaygınlaşmaya yeni başlıyordu ama biz onunla o ataride ki 98 fifa world cup oyununu(adamları tepeden gösteren oyun topun havada giderken acayip dönmesi kalelerim 10 metre olup kalecilerin bir acayip olduğu oyun) oynardık o kendi evinde oynar bende kendi evimde oynar geçtiğimiz her bölümün şifresi kaydeder askeri hattan birbirimize söylerdik.ilk dönem başka bir vukuat sıkıntı yaşanmadan geçti geldik ikinci döneme, ikinci dönemde okul yeni binaya taşınmıştı ve evimize 200-300 metre uzaktı yani şöyle ki , evden ne kadar uzak tehlikeye o kadar yakın demekti bizim için.ben yalnız kaldığım zamanlarda yine sözlü tacizlere uğrarken yine bir okul çıkışında kendini bilmez bir 7. ya da 8. sınıflardan bir çocuk beni elinde ki sopayla kovalamaya başladı ben ne olduğunu anlayamadan çoktan yakalanmış ve çocuktan 3-5 sopa yemiştim bu sefer gören ise okul müdürüydü , hayatımı bu defa da okul müdürü kurtarmıştı. ertesi gün tabi ki babam okulda müdürün odasında ki yerini almıştı.2 adet izbandut gibi habercisiyle beraber okuldaydı ve bütün çocuklar tir tir titrerken ben ilk defa güvende hissetmiştim kendimi. babamın okula gelmesi demek o beni döven serserinin okuldan atılması anldıbına da geliyordu ve disiplin kurulundan çıkan bu karardan sonra o çocuk arkadaşlarını toplayıp kurulda ki hocaları dövemeye çalıştı ve ben bu hocaların diyarbakır dolmuşlarına nasıl koşarak bindiklerine tanık olmuştum ve tabi bizi hergün askeri araç okuldan alıp okula bırakıyordu.
    ···
  5. 30.
    +1
    okuduktan sonra ses verin
    ···
  6. 31.
    0
    okuyan yok mu ?
    ···
  7. 32.
    0
    @46 senden başka takip eden var mı panpa
    ···
  8. 33.
    0
    @49 bitirmicem panpa sağolasın uplamaya gerek yok isteyen okusun son 1-2 part girip yatarım devdıbını da yarın anlatırım
    ···
  9. 34.
    0
    giriyorum partları
    ···
  10. 35.
    +2
    artık pek sıkıntı çekmiyordum ve çekmiyeceğimi sanıyordum. çünkü bir sıkıntı teşkil eden durum yoktu çocukların gözü korkmuştu ve yaklaşamıyorlardı ama yine de arada 1-2 sözlü taciz elbette oluyordu. herşey güzel giderken bir olay yaşandı.bu olaya ne isim verirseniz verin ne derseniz deyin.bu 13-14 yaşında ki bir çocuğun yaşaması gereken birşey değildir onun pgibolojisi onun durumunu anlatacak söz yoktur çünkü çocuktur o daha çocuk.. arkadaşlarıyla oynaması gerekirken bir arkadaşını kendi ellerinde can verirken görmemesi gerekir.. hayatın adaletsiz olduğunu düşünürüz çoğumuz bence de öyle ben neden öteki çocuklar gibi değildim ? neden bunu yaşamalıydım ? neden en yakınımda ölümü korkuyu hissetmeliydim ? derler ya hayatınızın değerini bilin gerçekten öyle amk gerçekten öyle.. uzatmadan olayı anlatıyorum beyler...
    ···
  11. 36.
    +3
    tarih 27 mart beyler. erdiyle lojmanın bahçesinde top oynuyoruz kendimizce ikimizinde galatasaraylı olmasının verdiği avantaj ile de futbol muhabbetimizin tadına doyum olmuyordu. çocuk olsakta anlıyoruz futboldan amk. sonrasında canımızın sıkılmasıyla beraber kapıda nöbet tutan askerlerle muhabbet etmeye karar verdik ve onların yanına gittik.2 nöbetçi ve biz konuşuyoruz işte askerlikten falan onlarda memleketlerinde ki kızları anlatıyolarlar falan asker muhabbetine dönüyordu olay yani. yaklaşık 20-25 dakika muhabbet ettikten sonra lojmanın bulunduğu sokağın 2 tarafında da 2 adet siyah renkli camları falan filmli pick-up gördük oldukça dikkat çekiyorlardı ve asker abilerin şüphelendi ve bize hadi lojmanın içine girin dedi ve telsizden hemen 25 metre ötede ki kamelyada ki askerlere hazırlıklı olun çağrısı yaptılar.amk neden askeri dinlemezsin değil mi ? neden gitmezsin aklıma sokayım aklımın içine sokayım hemde. askerlere telsizle söylenen lafların ardından lojmanın sokağına inen ara sokaktanda 1 adet pick-up göründü.az çok anlamışsınızdır ne olacağını değil mi ? asker abiler bizi tekrar uyarmaya kalmadan silah sesleri duyulmuştu. hala o silah sesleri kulaklarımda çınlar hala o manzara gözümün önündedir. olay karşılıklı çatışmaya dönüşmüştü. bizde erdiyle kabak gibi tam ortada bekliyoruz hareket etmeden resmen taş kesilmiş vaziyette , işte o sırada içimden birşey beni ele geçirdi sanki ve erdiyi iki elle sarıp kenara doğru çekmeye çalışırken o kurşunlardan bir tanesi erdiye geldi canım gibi sevdiğim kardeşim gibi gördüğüm insana isabet etmişti o kurşun ve erdiyi kenara çektiğimde erdi kanlar içerisindeydi ben ise hep filmlerde izlediğim o sahneyi bire bir yaşıyordum tam olayın içinde sanki filmin başrolü gibiydim. sadece ağlıyor ve gözlerimden yaşlar süzülüyordu kardeşim kollarımdaydı ve kanlar içindeydi ne yapacağımı bilemiyordum ... erdiinin o küçücük bedeni dayanamayacak gibiydi o anı unutamıyorum erdinin o halini hala unutamıyorum rüyalarımda görüyorum hala üstünden 8 sene geçmesine rağmen ben hala gözümün önünde aynı sahneleri izliyorum. çatışma çok uzun sürmedi ama yinede nöbet tutan 2 ve kamelyadan gelen 3 asker abiden 2 sininde şehit olamsına yetecek kadar uzundu beyler.4 asker ve erdi şehitti artık o küçük bedeni dayanamadı beyler.ve 13 yaşında bir çocukken iliklerimde artık ölümü yerleştirmiştim onun soğukluğu onun korkusu onun herşeyi artık içime işlemişti damarlarımda akan kanın içinde o vardı.. melahat teyzeydi erdinin annesinin adı ve adeta beni erdinin yerine koyarak sevdi uzun bir süre kardeşi ogün ise abisi yerine koydu beni bende elimden geldiğince abilik yapmaya çalıştım özbay amca babası ise yine eşi ve oğlunun yaptığı gibi beni sahiplendi o da... babamlar çok operasyona çıktılar yakalamak için ama yakalayamadılar.. geçenlerde 13 şehit verildi 1 ay önce biliyorsunuz işte o arazi de babamlar çok gezmiş neredeyse her dağa çıktıklarında o arazilerden geçmişler. haftanın 4 günü göremezdim babamı eve gelirdi 1 gün kalırdı tekrar 4 gün yok bazen 3 gün kalırdı yine giderdi ve ben o yaşlarda babasızda kalmıştım(sevgi bakımından)..
    Tümünü Göster
    ···
  12. 37.
    0
    @59 bitmedi panpa daha devamı var 8 sene var daha hikayenin bitmesine
    ···
  13. 38.
    0
    takip edenler ne durumda ??
    ···
  14. 39.
    +1
    @62 daha var panpa bikaç günde bitirmeyi düşünüyorum şuan üniyle ilişkimi kesmek için antepteyim onun için burda olduğum süre içinde 8 yılı anlatırım geceli gündüzlü anlatcam.iyi geceler.

    @63eyvallah sağolasın panpa. kimin hoşuna gider ki zaten kötü ve cidden ağır şeyler. hikayenin sonunda edersin panpa lafını
    ···
  15. 40.
    +2
    takip edenler sağolun panpalar yatıyorum şimdi kalktığımdan itibaren devam edeceğim anlatmaya daha neler neler yaşadım hepiniz şükredeceksiniz. hadi iyi geceler.
    ···
  16. 41.
    0
    dinleyecekler olursa devam edeceğim
    ···
  17. 42.
    0
    neyse 1 part gireyim dinleyenler toplaşır heralde
    ···
  18. 43.
    0
    erdinin yokluğuna alışmaya çalışırken babamı haftanın 1-2 bilemedin 3 gün görebiliyordum ve ciddi anlamda pgibolojik bir savaş içerisindeydim kendi içimde. artık kimseyle konuşmuyordum hiçbir şeyle ilgilenmiyordum. zaten olaydan sonra 1-1.5 hafta okula gidemedim olayın şokuyla beraber hep ev de aynı koltukta aynı vaziyette bekliyordum. ölümü 13-14 lü yaşlarımda en yakınımda hissederek görmüştüm. kendi içimde pgibolojik savaşla yaşamımı sürdüyordum.zor günler yavaş yavaş geçerken dönem bitti ve kolay olmamıştı o 1 yıl içinde yaşadıklarım aslında benim kişiliğimi oturtmaya başlamıştı. 17 li yaşlara geldiğimde dünya görüşümün oluştuğunu , olgunluğumun 25 li yaşlarda bir insanın olgunluğundan daha fazla olacağını gördüm.ben olayı yaşadıktan sonra sürekli rüyalarda normal anlarda hala o olayı görüyordum ve ailemen endişelenmişti. okulun kapanmasıyla beraber beni ve kardeşimi ankaraya(baba tarafı) dedem ve babaannemin yanına gönderdiler. orada 3 ay boyunca pgibolojik destek aldım fayda etti mi ? tabiki de hayır.ve yaz tatilinin bitmesiyle beraber tekrar hazro yolu gözükmüştü ki ben hiç gitmek istemiyordum kardeşimde benimle aynı görüşteydi. yaşananlardan sonra babamla annem konuşmuşlar kendi aralarında ve durumu anneannem ve dedeme belirtmişler(soma-anne tarafı).onlarda zaten küçüklüğümde beni büyüttükleri için kardeşimle beraber benim 1 yıl orda eğitim görmeme sıcak bakmışlar.ve daha sonra bize ilettiler bu kararı ve belki de çok uzun bir süreden sonra suratımda bir tebessüm oluşmuştu.
    ···
  19. 44.
    0
    @70 tamam panpa yazıyorum
    ···
  20. 45.
    0
    tekrardan okul değişimi şehir değişimi derken aileden uzak okul okumak.ilk başlarda hazrodan uzak kalacağım için mutluydum fakat ilerleyen zamanlarda kimsenin ailenin anne ve babanın yerinde olamacayağını öğrenecektim. zaten sürekli şehir değiştirdiğimiz ve anne-babanın farklı memleketlerden olmasından dolayı. okullar kapanır kapanmaz 3 aylık yaz tatilinin 1.5 ayı ankarada,1.5 ayı ise somada geçiyordu. ankarada 2 hayırsız amca 1 hala ve dede babaanne vardı. halamın en küçük oğlu benle yaşıt olduğu için genelde ben o ve kardeşim takılırdık top mop oynardık genelde zaten. somada ise 1 tane dayı ve dede-anneanne vardı.o 1 tane dayı 100 amca 100 halaya eş değerdi benim gözümde. anne tarafının ilk torunu ben olduğum için orda el üstündeydim küçüklüğümden beri zaten 3.3-5 yaşına kadar somada kaldığım için o zamanlardan dedemle-anneannem ve dayımla aramızda gerçekten çok özel bir bağ vardı. dayımla oynadığımız oyunlar. bana aldığı oyuncaklar. çizdiği resimler benimle ilgilenmesi beni özel hissettirmişti küçükken ve yaz tatillerinde bunları yaşadığımı bildiğimden somaya giderken hiç tereddüt etmedim.7.sınıf açıldı ve kardeşim ve ben 13 eylül gama ilköğretim okuluna gidiyorduk.ben ciddi anlamda sorunlar yaşıyordum içine kapanmak kimseyle konuşmama okuldan eve evden okula derken tekrar pgibolojik desteğe devam ediyordum 1 sene boyunca devam etti bu destek.ben her geçen gün yavaş yavaş daha konuşkan ve sosyal olmaya çalışırken içim, kalbim,aklım ve gözlerim hala malum olaydaydı nereye baksam erdi sanki bana bakıyor gibi geliyordu.ilk dönemi 3-5 normal arkadaş edinmeyle tamamladıktan sonra tatil gelmişti ve aile gelemediği için biz onların yanına gidecektik kardeşim ve ben...
    ···