bende anlatmak istiyorum

dinleyen olur mu panpalar ? kendi hayatımı anlatmak istiyorum yalan dolan yok 21 yaşındayım ve inanın yaşanabilecek herşeyi yaşadım sayılır eğer dinlerseniz anlatmak istiyorum.

sadece benim yazdıklarım http://inci.sozlukspot.co...um/@ne%20dedim%20ki%20lan

@2

@3 eyvallah düzelttiğin için tdk başkanı panpa.

@4 panpa uzun olabilir ama dinliyosan başlıyorum

tamam başlıyorum ilk part geliyor

benim peder subay. onun için türkiye'nin birçok yerini görme fırsatım oldu tabii birçok acı da yaşadım her neyse bunları ilerleyen partlarda anlatacağım zaten herşeyin başladığı yerden başlıyayım yani doğumumdan..

3 eylül 1991 günü soma da gözlerimi açtım.o zamanlar peder bey şırnak silopi de dağlarda cebelleşiyor tabi ve annemin hamilelik süresini geçirmesi için annemin memleketi olan somaya gönderiyor annemi.bu yüzden soma da doğdum(soma neresi derseniz manisa'nın ilçesi).yaklaşık olarak 11-12 aylıkken babamı görmüşüm ben ee o zamanlar doğu hayli karışıkmış ve bulunduğu yer de haliyle en karışık yerlerden birisiymiş bu yüzden gelmesi uzamış. sanırım babamı çok geç görmem bebek olamama rağmen baba sevgisinde ki ekgibliği hissetmeme engel olamıyordu.tam 3-3.5 yaşlarıma kadar somada anneannem ve dedm büyütmüş beni annem ve babam silopide prefabrik evlerinde beni aylardan aylara görerek ilk doğu görevini tamamlayı bekliyorlar.

yok mu dinleyen

neyse devam edeyim

şırnaktan sonra ki durağımız hatay idi. burada da kardeşim dünyaya geldi. buraları pek hatırlamadığım için geçiyorum beyler. hatayadan sonra elazığ-palu ya tayinimiz çıktı. buradan itibaren hayat başlıyor işte. palu güzeldir kovancılara giderdik palu merkezden kaçakçı mehmet amcadan bol bol oyuncak alırdık babamla kardeşim ve bana lojman güzeldi. babamlar görevlere giderdi bende askeri araçlarla babamları karşılamaya giderdim gar a o zamanlar trenle giderlerdi bir bölgeye kadar sonrasında da yaya olarak arazide dolaşırlardı ya da helikopterlerle giderlerdi ben evimizin balkonundan izlerdim çünkü tam evimizin karşısındaydı helikopterin kalktığı dağ.

dinleyen varsa ses versin

1-2 kişi daha ses versin devam edeceğim

up up up

@17 @18 nazlanmıyorum panpalar kendim anlatıp kendim okumak istemiyorum tamam devam ediyorum

derken palu'da 1.sınıfa başladım yavuz sultan selim ilköğretim okulunda eğitim öğretim hayatıma atılmış bulundum. okumayı gamze(yanlış hatırlamıyorsam kızın adı buydu), özgür(sınıf öğretmeninin oğlu ve tek arkadaşım) ve ben aynı anda çözdüğümüz için elmalarımız ilk bizim boyanmıştı ve kurdele takmıştı hoca bize. palu da son yılımızdı 1.sınıfı bitircektim ve yine taşınacaktık buna alışmam lazımdı fakat uzun zaman aldı bu alışma süresi palu da ki yıllarım vukuatsız sade geçti. sıradandı ama sorunsuzdu. fakat 7 yaşıma gelene kadar babamı hep ara ara görmüştüm bu o yaşlarda ki bir erkek çocuğu için geerçekten kötü bir durum.

uzatmadan kısa keserek yavaş yavaş anlatmak istediklerime geleceğim.

tayinimiz bu sefer bilecik-bozüyük e çıkmıştı.tam 4 yıl geçirdik bu güzel ilçede ve gerçek anlamda arkadaş ve çevre kavrdıbını burda öğrenmeye başladım ilk defa bir okulda bu kadar süre kalacaktım.4 yıl boyunca çok güzel dostluklar yakaladım hala hepsiyle görüşürüm her öğretmenler gününde necati ericek hocamı ararım.her müzik dersinde bize mandolin çalardı oyunlar oynardık hiiiç unutmam. ve 4 yılın sonuna gelindiğinde ise çok büyük acılarla karşılacağım diyarbakırın-hazro ilçesine tayin olduğumuzu öğrendik..

@21 devam edicem panpa merak etme.

@22 sağolasın panpa çok iyi oldu bu

hazrodan devam ediyorum bunu uzun yazcam.

http://imgim.com/118103035.png bu caps bunun üzerinden anlatacağım.hazro yaklaşım 6000 nufüslu ve diyarbakıra yaklaşık olarak 74 km uzaklıkta bir yerdi sanırım.
diyarbakırdan o yoldan çıktığınız zaman düz giderseniz silvana gidersiniz sola dönerseniz hazroya gidersiniz.çünkü o yol sadece hazroya çıkar ve bikaç köye gider ve o 24 kilometrelik yol dağların arasından boğazlar(iki dağ arasında kalan yol) ne kadar tehlikeli yer varsa sanki bilerek oraya yol yapılmış gibidir.ve orda birde kontrol noktası var orası hem ufak bir köydür hemde jandarma arama noktasıdır.jandarma komando birliği hazronun girişindedir.yaklaşık 500 metre ilerde de ilçenin evleri başlar.biz lojmanlarda yer olmadığı için lojmanların bulunduğu yerin hemen karşısında ki özel idarenin lojmanlarında kaldık.burada ki görev süremiz 2 seneydi ve biz yaşananlardan dolayı kardeşim ve ben 1 yıl kaldık sadece.okul lojmanın hemen 50 metre ilerisindeydi.orada türk kürt ayrımını iliklerime kadar hissettim beyler.babam komando üsteğmen olarak gitmişti oraya.orada 2 üstteğmen oluyor.ilk sene giden komando oluyor sonra ki sene o jandarma oluyor yeni gelen kişi komando oluyor bu şekilde işliyor olay.o zamanlar şansıma benim yaşımda tam 3 arkadaşım olmuş(tu).biri öteki üstteğmenin oğlu erdi birisi astsubayın kızı gizem ve dönemin doğru yol partili belediye başkanının oğlu ozandı..

@29 panpa doğuda çoğu yer böyle malasef

@30 eyvallah panpa

neyse saat ilerliyor devam edeyim merak edenler vardır merak içinde kalmasınlar :)

okul müdüründen rica edip bu arkadaşlarla aynı sınıfa yazdırdı babam beni.ilk zamanlar hazrolu çocukların bana alışmaları kolay olmadı malum ben çoğunun gözünde türktüm.yan yana oturmamız yasaktı sebep ise ben türk o kürtmüş soruna bak.e be amk daha kaç yaşındasın ? 13-14 yaşında veletler laflara bak. aileler beyinlerine bunları nasıl yerleştirdilerse artık bilemiyorum nasıl bir nefret nasıl bir kindir ben bunu ilk okul günümün çıkışında anladım. sınıfta en son ben kalmıştım hoca birkaç soru sormuştu çünkü derken hoca çıktı ve bende kapıdan adımımı atar atmaz tam 7 kişilik bir grup tarafından köşeye çoktan çekilmiştim bile. aralarında kürtçe konuşuyor çocuklar bende anlamıyorum tabi ne var noldu gibi sorular soruyordum sonradan farkettim ki,kendim soruyorum yine cevabı kendimde arıyorum bunların derdi ne diye.tam o sırada aralarından birisi çantasından bir bıçak çıkartarak boğazıma dayadı ve yarı kürtçe yarı türkçe birşeyler söylüyordu. seni giberiz adam akıllı ol bize bulaşma bize yanaşma tarzında cümleleri söylerken bende dua etmeye başlamıştım resmen dilim tutulmuştu sesim çıkmıyordu bırakın bağırmayı konuşmak için fısıldamak için bile sesim çıkmıyordu. bıçağı daha fazla hissetmeye başladığım bianda kapıdan kürtçe bir ses(sanırım bırakın onu tarzında birşeydi) belediye başkanının oğlu ozan imdadıma yetişmişti. meğer okul dışında ki kapıda beni bekliyormuş çıkmayınca şüphelenmiş ve gelmiş.o gelmeseydi ya o bıçağı boğazıma yerdım ya da ufak bir çizikle atlatırdım sanrıım.

ses verirseniz devam edeceğim panpalar