bende anlatmak istiyorum

@73 neyse ki zor günler geride kaldı ama kim bilir kaç dişi daha şuan o zorlukları yaşıyor panpa..

@74 bende kahvaltı molası veriyorum panpa gelince devam edeceğim

devam ediyorum panpalar

okullar tatil oldu ve dayım, kardeşim ve beni uçakla diyarbakıra göndermek üzere izmire zütürdü. yaşımız küçük olduğu için ve yanımızda büyüğümüz olmadığı için boynumuza hostesler tarafından biletimizi kimliğimizi içine koymak üzere birer boyunluk astılar ve bizi dayımdan alıp uçağa zütürdüler.o zaman thy vardı.tam hatırlamıyorum başka yurtiçinde çalışan varmıydı ama biz thy ile gidiyorduk o zamanlar uçaklarda ki hostesler güzel oluyordu ama inanın gözüm hiç birini görmüyor. yaşım küçük ama yinede insan bakar falan yani değil mi ? inanın yüzlerine bile bakmıyorum başım önde bindik uçağa başım önde indik uçaktan bizi babam ve anneme teslim ettiler gerekli imzayı attı babam ve teslim aldı bizi. ufak bir diyarbakır gezintisi diyargaleria ve bir tane daha alışveriş merkezi vardı orda ufak turlamalar şehir içinde de ofis tarafında dolndıktan sonra tekrar hazro yoluna koyulmuştuk.bir hayli yorgun düştüğüm için bütün yolu uyuyarak geçirmiştim. uyandığımda hazrodaydık.eve girdiğimizde tek hatırladığım şey annem ve babama sımsıkı sarılmamdı.o kadar özlemiştim ki onları anlatamam. sanki beni küçükken terk etmişler ve bende onları yıllar sonra bulup hiç neden gittiniz diye sormadan o hasretle sarılmış gibiydim.10 gün durduk ve o 10 gün içinde sadece bikaç kere babamla bölüğüne gittik. bikaç kere de annemle lojmana geçtik ama ben her lojman kapısından geçtiğimizde orada öyle 10 dakika durup baktım sadece tam burda gitti kardeşim diyordum tam burda.10 gün tatil süremiz dolduğunda diyarbakıra yola çıktık ve babam annem bizi tekrar hosteslere teslim edip izmir uçağına bindirdiler.

devam edeyim mi ? gece mi devam edeyim ?

beyler okula uğramam lazım gelince devam edeceğim

devam edeyim mi ???

gece toplanınca devam ederim o halde

bir part gireyim.

ve uçaktan indiğimizde bizi karşılayan dayımdı. soma da herhangi bir atraksiyon yaşamadan 1 yılı bitirmiştim.1 yıl boyunca onca pgibolog görüşmesi onca arkadaş edinme isteklerine rağmen hiçbir çaba göstermememle beraber 1 seneyi bitirdim somada.ve sene sonuna gelindiğinde yavaş yavaş düzelmeye başlamıştım. artık her zaman gördüğüm rüyalar yoktu. içine kapanma isteği yoktu ama içim yine de gerçekten farklıydı. hatta etrafımdakilerin yaptığı çoğu şey çocukça gelmeye başlamıştı şimdi diyeceksiniz ki amk topu topu 14 yaşındasın lan ne çocukça gelmesi ama öyleydi beyler ben sanki 20 yaşındaydım düşüncelerim olaylara bakış açılarım insanları hemen analiz yeteneğim o kadar gelişmişti ki ben bunların farkına çok uzun yıllar sonra varacaktım. mayıs ayında ise tayinimizin bartına çıktığını öğrendik sonunda yeniden tekrar batıdaydık ve netten baktığımda araştırdığımda güzel de bir yere benziyordu bartın.

dinleyecek varsa anlatmaya devam ediyorum

@87 panpa maçı izliyorum zaten şuan 1-2 part girebilirim sonra halı saha maçına gideceğim 2.30 gibi devam edeceğim öteki partlara

beyler geldim duşa girip çıktıktan sonra hemen giriyorum partları. burada olanlar göstersin kendilerini

dinleyen yok mu ?

duvarlara mı anlatcam hikayemi panpalar

neyse 1 part gireyim.bu arada yazar alımı açılmış sol taşşak yannanı yedi gibi

beyler biraz rahatlasın sol taşşak o zaman girecem partları. takip edende yok zaten

ailecek arabamıza atlayarak bartına doğru 4 saat sürecek yolculuğumuza başladık.4 saat boyunca hiçbir şey hatırlamıyorum çünkü aklım hep başka şeylere kayıyordu elbette düzelmiştim ama hala birşeyler vardı içimde 1 yılda yaşananlara rağmen. pgibolojik ağır travma dedikleri bunun gibi birşey mi acaba ? tam 4 saatlik derin sessizliğimin ardından kardeşimin şu cümlesiyle tekrar ruhen de arabanın içindekini yerimi alıyordum.

-baba burası ne yaa aynı köy gibi. gerçektende bartının girişi köyü anımsatıyordu fakat kardeşim şu ana kadar olan yıllarının arasında en güzel olanlarını bartında geçireceğinden haberi yoktu.

lojmana gittiğimizde eşyalarımız dairemize yerleştirilmişti. annemin eşya paketleme konusunda ki uzmanlığından eşyaların hiçbirisi zarar görmemişti. yarım saat içinde yatakları kurduk tv yi kurduk ve koltukların sarılmış örtülerini açtık ve dışarı yemeğe çıktık. bartın hakkında ki ilk görüşüm ;

-küçük fakat güzel bir yer di.peki gerçekten böyle miydi ???

devam edeyim mi ? okuyan var mı ?

yerleştikten sonra lojmanda ki çocuklarla tanıştık. zaten benim yaşıma yakın 3 kişi vardı fakat 1 tanesi kendini herşeyden soyutlamış paso evde ya ders ya da pc başında bir çocuktu. öteki 2siyle hatta birisiyle aramız çok iyiydi. bunlardan birisi benden 1 yaş küçük olan alay komutanının oğlu serhat ötekisi de alt komşumuzun oğlu benden 1 yaş büyük oğuzdu. oğuz serseri olduğu için pek muhabbetim olmadı onunla da ama serhatla hep beraberdik. serhatın ailesini de biz bozzüyükte görev yaparken orda bir mobilyacı amca vardı babamın arkadaşı amca dediysem dede yani onun kızı serhatın annesi olduğu için ordan doğru tanışmışlıkları varmış fakat biz serhat ve ablasıyla ilk kez görüşüyorduk.iş bizi okula yazdırmaya gelmişti bartında bir tane özel okul vardı o asosyal olan eleman oraya gidiyordu ve babam ve serhatın babası adnan amcaya da orayı önermiş. babam ve adnan amca sıcak bakmış çünkü zaten benim eğitimim oldukça bölük pörçük olmuştu pgibolojik tedavilerdi okul değiştirmelerdi derken babayı almıştım zaten hayattan.en azından 8.sınıfı toparlıyayım ki oks de anadolu lisesine gireyim diye özel okul şart gibiydi fakat hangi akla hizmetse serhatta ben de kabul etmedik ve yine devlet okulları içinde bartında ki en iyi en temiz okullardan birisi olan cumhuriyet ilköğretim okuluna yazıldık. hatta bütün asker çocukları oraya gidiyordu. okul işinide halletmiştik.

okulun ilk günü bartın şivesi ile karşılacağım gündü. aynen şöyleydi bu diyalog :

-ben:merhaba burası 8-b sınıfının sırası mı ?
-hüseyin: heaa evet burasıy 8-b sırası sen yeni mi geldiy bakay ?

bu tarz bir konuşmaydı zaten ilerleyen partlarda bartın şivesinden bölümler sunacağım. sınıfa giren her hocaya kendimi tanıtmaktan yorulmuştum. kimsin ? nerden geldin ? o ne ? bu ne ? tarzında ki soruların cevaplarını artık sınıftakiler ezberlemişti ve 3-4 hocadan sonrasına sınıftakiler cevap vermeye başlamışlardı * herşey güzel gözüküyordu bir sıkıntı çekeceğe benzemiyordum aklım yavaş yavaş toparlanmaya başlamıştı çoğu şeye artık unutmaya başlamıştım. okulun 3. ya da 4. gününde artık sınıf bana alışmış gibiydi. hatta sınıftan şişman bir kızla aramızda geçen diyaloğuda aktarayım.

ben çekingen birisi olduğum için pek konuşmuyodum ve arkalarda oturuyordum boyum uzun da değildi yani ortalama boylardaydım pek yakışıklı da sayılmazdım normal bir insan gibiydim ama gamzelerim vardı ve o hafif iri arkadaşın en ön sıradan dikkatini çekmişti. boş derste kendim arkada bişeyler karalarken birisi yaklaştı ve ;

-kız:merhaba ben gökçe
-ben:memnun oldum.
-kız:napıyorsun ? resim mi çiziyorsun ? (resime yeteneğim vardı binler hatta 1.sınıfta hürriyet gazetesine gönderdiğim resim yayımlanmıştı)
-ben:evet. öyle yapıyorum bişeyler.(bunları söyledikten sonra iki eliyle yanaklarıma yağıştı kafamı sıraya yatırdı, tecavüz edecek sandım bian korktum)
-kız:ay sen ne tatlısın gamzelere baksanaa. zeynep,hande, duygu,fatma gelinn çabuk şunun gamzelerine bakıııııııın çook tatlılar değil mi ?
(resmen kızların tacizindeydim ve cidden rahatsızlık verici bir durum tanımıyorum etmiyorum hepsi başımda zaten kafamda yine binbir şey düşünüyorum ben. konuşmalarına devam ederlerken hoca girdi sınıfa ve imdadıma yetişti.hep hayatımı kurtaran bu şeyler son dakikada birisi geliyor ve beni o durumdan kurtarıyor.)

ve ben gökçenin adını ertesi gün çoktan unutmuştum bile. hatta hiçbirinin adını hatırlamıyordum. korkudan selam bile vermiyordum gökçeye.

akşama devam edeceğim