beni dinler misiniz panpalarım

satranç saatini bile ayarlamama müsade etmeden aldı. o baskın karakter ben silik tip.
bugun diyorum acaba rakip olarak gördüğünden mi kazanma isteğinden mi öyle davrandı ama çok giblemez bir tavrı vardı.

oynamaya başladık oyunu.
satranç bilmeyen panpalarım için söyleyeyim bu oyunun birde gibimtirik saati var.
http://www.incicaps.com/r...k-kasali__39960468_0.jpg/
böyle bir saat işte. 1 saat ayarlıyorsun. 12'nin üstündeki şeye bayrak diyorlar. yelkovan tam tur döndüğünde o bayrağı düşürürse zamanın bittiği için oyunu kaybediyorsun. iki taraflı saat. sen hamleni yapıp saate bastınmı onun zamanı işlemeye başlıyor. neysa panpalarım farkındayım çok uzattım buraları.

oyun sonuna kadar hiç konuşmadı benle. bende başım önümde oyunu oynuyorum. oyun sonuna doğru geldik. taş olarak benden üstün ama benim rahat 25 dk falan hamle sürem var onun 3 4 dk sı kalmamış. ben düşünerek hamle yaparken o anında hamle yapıyor. çünkü zamanı yok. bayrak düştümü yenildi demektir. 1 dk sı falan kaldı bunun. bende o ben hamle yaparken o düşünmesin diye hızlı oynuyorum. tik tak tik tak bir oyun oluyor ve sonunda düştü bunun bayrağı. etradımızda 20 30 kişilik hoca öğrenci grubu var. bi alkış bir kıyamet bir tebrik. teşekkurlerı kabul edıyorum. lan yağmur birşey demeden kalktı masadan. tebrik bile etmedi.

benim amacım oyunu kazanmak değilki amk. içten içe kendime bile itiraf edemesemde amacım yağmuru kazanmak. kazandığımdan zevk alamadım. satranç tahtaları falan toplandı tam çıktım sınıftan bir baktım yanında arkadaşı tuvaletten çıkıyorlar. belliki ağlamış. gözleri hafif kızarmiş yuzunu falan yıkamış. bana düşman gibi bakıyor.

ne diyeceğim bilemedim. olgun bir tavır içinde benden iyi oynadın ama zaman yetişmedi dedim. gülümsemeye çalışarak gitti. yine tek kelime etmedi. kızın ağzından bana karşı duyduğum tek şey merhaba ve tebrikler dışında birşey yok. eve gittim panpalar. cuma günüydü hatırlıyorum. moraller sıfır. doğru sanayiye gittim. kafa dalgın. o gün hızar makinesinde çalışıyorum. artık ne haldeysem elimi makineye kaptıracaktım. son saniye farkettimde çektim. ustaya dedimde tekrar zımparaya verdi beni. sıkıntıdan eşek gibi çalıştım o gün

sabah uyanacağım doğru pasaja çaycıya. içimdende hiç gelmiyor gitmek. hem ruh halim berbat hem de sınıftan biri görecek diye utancım yiyip bitiriyor beni. çaycı askısı boş ise hep arkamda taşıyordum biri görmesin diye. neyse panpalar. sabah uyandım anneme dedim hastayım gitmeyeceğim. annemde tamam dedi. ne desin kadıncağız. aradan 3 4 saat geçti. o.ç patron arıyor. bugun ctesi en yogun gün nasıl gelmez. sırf bu günün yoğunlugundan çalıştırtırıyorum onu hafta sonları falan. kafa gibiyor resmen

ilk gibtirimi hayata o gün çektim. o gün dönüm noktam diyebilirim panpalarım. ardından gelecek yüzlerce gibtirin ilk domine taşı .o gün yıkıldı
o an sinirle patrona giberim işini dedim. hastada mı olmayalım. ne bagırıyorsun lan tarzı şeyler söyledim. patronda liseyi yeni bitirmiş bir binti o zamanlar. vayy bana nasıl kufur edersin. gibeceğim seni bir daha görürsem buralarda fena olur triplerine giriyor. kapadım yüzüne pekekentin telefonu

üzerime nasıl bir rahatlama geldi bilemezsiniz. sanki yıllardır sırtımda bir taş varmışta onu aldılar gibi bir his.
annem duydu tabi. ne oldu dedi. bende anlattım durumu. boş ver dedi. hafta sonları çalışma zaten dedi. ikinci kez yine dünyalar benim oldu.
girdim doğru yataga yagmuru düşünüyorum. ilk aşkım lan. neler geçmiyorki aklımdan

neyse panpalar burda saat 4. gidip akşama ekmek falan alayım. birazdan devam ederim. kalın sağıcakla

@47 panpa ne reklamı. pazar işte amk. nerden kimin çağıracağı belli olmuyor ki. burda saat 12.30 anca yeni atabildim kendimi eve. yarın 7 de kalkmam lazım ama ben yazayım yinede biraz.

ilk defa yaşadığımı anladım lan bir hafta sonu. çalışmadan diyafon seslerinde sürekli çay isteyen olmadan boşlar nerde diye kafa giben patron olmadan gönlümce evde dışarıda gezdim dolandım iki gün. evde durumlar pek iç açıcı değil ama. abim şekercide çalışıyordu çıkmıştı 1 hafta önce. onunda okulu var ayrıca. diğer iki küçük kardeşimi zaten ezdirmiyoruz. onlar sadece okulla ilgileniyorlar. abim bir taraftan iş arıyor ama nerde yarım gün iş. oda ctesi sabahları pazar haline gidip kasa istifliyor. yinede ev kira olmadığı için şükür diyebiliriz durumumuza

pazartesi oldu okula gidiyoruz panpa. unutmam ilk jölemi o pazartesi sürmüştüm. saça sakala özen göstermeye başladım.
normalde hiç tenefüslere çıkmayan ben tenefüslere çıkıp yağmuru gözlerimle arar oldum. o gün hiç göremeden gün bitti. tabi okuldan direkt biz sanayiye. ya zımpara ya cumba ya hızar ya da şerit makinesi bizi bekliyor amk

o iki hafta öyle geçti. arada tenefüste falan görsemde bazen göz göze gelsemde kayda değer birşey olmadı. tabi benimde bir kankam var o aralar. adı murat. lan o da benim gibi garibandı. garibanın arkadaşı yine gariban oluyor amk. babası bir kadın yüzünden ailesini terk etmiş. anneside çok durmamış 3 aydan evi terk etmiş. bu ve bir küçük kardeşiyle kalmışlar. amcası almış bunları yanına. kendi anlatıyordu. tam üvey evlat hayatı. bu dayanamamış. süleymancıların yurduna yazılmış. hergün kardeşimde kardeşim der dururdu. orhan gencebayın aşırı fanatiğiydi. ezbere bilmediği bir şarkısı olduğunu sanmıyorum.

buna anlattım durumları biraz. yağmurun yakın arkadaşı vardı. yanlış hatırlamıyorsam adı meryem di.bunun ilk okul arkadaşıymış. o gün öğrendim. aralarıda iyiydi muratın meryemle. sınıflarını falan öğrendim. bizim okulda üç blok var. c bloktaydı onlar. biz b blokta. ondan çok göremiyormuşum. onu anladım

tenefüslerde murat sayesinde yağmura ve meryeme selam verir oldum panpalarım. ama ne mutluluk sormayın. lan kendimi değersiz ve amaçsız gördüğüm bir dünyada bir amacım olmaya başladı. okula uçarak gelmeye başladım. . yine tenefüste ergen voltası atarken bunlar kikirdeşerek karşıdan geliyorlardı. hemen duruşu düzelttim. ses tonuna ayar verdim. selamlaştık.
bana dönüp -şeyyy adın mehmet'ti değil mi?
evet mehmet. seninde yağmur.
evet. şu liseler arası turnuvaya bizim okul takımında katılmak ister misin?
olur neden olmasın.
başkan benim takımın ona göre.
gülüştük falan dağıldık.

ciddi anlamda ilk konuşmamız bu oldu.

bilen panpalar bilir. o dönem yanılmıyorsam sabah gazetesi olması lazım sertifika biriktirerek yani kuponla cep telefonu veriyorlardı. üç tane seçenek vardı kupona göre. bende kupon biriktirip cep telefonu almıştım 8. sınıfta. nokia 5110. telefon var ama ne kontur yuklerim adam akılı ne birini ararım.var olsun diye duruyor amk

okuldayken tenefüslerin birinde murat yanıma geldi sevinçle. çaktırmadan meryem in telefonundan yağmur un numarasını almış. al dedi bulunsun lazım olur. hem bir taraftan seviniyorum hem bir taraftan nasıl mesaj atacağım ne yazacağım bilmiyorum. kendine güven sıfır. eyvallah kardeşim dedim kayıt ettim yağmurun numarasını

aradadan kısa zaman geçti. kontür aldım bizim haftalıkla. o geceyi hatırlıyorum. yağmura mesaj yazma yazmama arasında ne kadar düşünmüştüm. ama bir anlık cesaret yazdım mesajı.
merhaba yağmur. rahatsız etmiyorumdur umarım. ben bilmem kim mehmet. tanımışsındır. şu bana söylediğin turnuva ne oldu? iyi akşamlar

cevap yazmadı o gece. sabaha kadar uyuyamadım. ne içki biliyorum ne sigara amk. bulunduğum ortamlarlarda bunlarla iç iceyim ama özenmemiş içmemişiz. içim darlandı gece üç gibi çıktım dışarı. dolandım biraz. eve geldim yine uyku yok.ilk defa birşey için biri için uykumdan olmuştum. ama cevap yazmamış ya. dünyam gibilmiş. sabah o halimle yarım saat erkenden gittim okula.lan büyük okul kapısından bir baktım arkamdan biri sesleniyor. döndüm yağmur. gamzeli gülüşüyle günaydın dedi. hal hatır sordu. dün mesaj atan senmiydin dedi. numaramı nerden aldın dedi. uydurdum hemen bir yalan. satranç kolunda lazım olur diye satranç hocasından aldım falan diye. inanmadı ama güldü. çok güzel gülüyordu lan. güzel bir kız değildi ama çok güzel gülüyordu.

bana biz zaten o turnuvaya her çarşamba okuldan sonra hazırlanıyoruz dedi. sana haber verdiler ama gelmek istemedin sandım. hatta bir kaç kişiyede sordum seni dedi. haberin yokmuş sanırım. artık çarşamba okuldan sonra kütüphaneye gelirsin dedi. görüşürüz numaranı kayıt ettim diyip kendi bloguna doğru gitti.
lan çarşamba perşembe cuma fark etmez amk. ben çalışıyorum hafta içi. nasıl söyleyeceğim bunu kıza