beni yoran hayata karşı son yazılarım

Bir anda yağmur'un durması hepimizi tahtaya çakılmış çivilerden farksız kıldı. Yağmur bana iki adım kadar yaklaştı "ben bir şey söylemedim söylemem de çünkü demin dediğim gibi bu olay beni ilgilendirmez" dedi "tamam sen söylemediysen zaten ben söyleyecektim" dedim de nereden çıkmıştı bu? Arya'nın bu olayı bir başkasından duyması her şeyi kötü bir hale sokabilirdi ve ben de artık daha fazla saklamak yerine anlatıp bitirmek istiyordum. "keyfin bilir" dedi "neyse ben gideyim artık" diyerek berke ile yağmuru orada bırakıp otobüs durağına giden o toprak yolda sigaramı yaktım ve nasıl söyleyeceğimi düşündüm. Geri dönüşü yoktu bu işin eğer söylemezsem arya'ya her baktığımda sakladıklarım aklıma gelecek arya ile görüşmekten korkar olacaktım. Bugün olmalıydı evet ne olacaksa bugün olmalıydı. Zaman geçmiş otobüs beni çoktan o duraktan alıp dershaneye zütürmüştü. hiç ders dinleyesim yoktu. Benim yaptığım onun geçen sene yaptığının yanında hiçti ama benim böyle bir durumda içim asla rahat edemezdi. Arya'ya "neredesin" diye mesaj attım canım'sız, bitanem'siz düz bir mesaj. "... Kafedeyim canım" diye yanıtladı ne kadar korksamda "on dakika sonra ordayım" dedim. Sevmek için izin almadığım gibi onu görmek için de izin alacak değildim. Yarım yamalak dinlediğim ders bitti. ilk defa çantamı tek omzuma takarak kafenin yolunu tuttum. Sırtı kapıya dönüktü karşısında bir kız vardı. Arya benim geldiğimi, ben daha kapıdan girer girmez bakışlarını bana diken arkadaşının gözlerinden anlamıştı. Başını bana doğru çevirdi gülümsedi gittim arya ile kısa bir sarılma sonrası arkadaşının elini sıktım. "daha oturacak mısınız?" dedim çünkü arya'nın önündeki latte bitmek üzereydi. "kalkarız şimdi" dedi kızlar aralarında konuşurken ben de aryanın telefonunu almış karıştırıyordum ki hiçbir şey bulamadım. Arya lattesinden son yudumunu alıp montunu giyerken hesabı ödemek için kasaya gelmiştim. Parayı uzattım "13" dedim arya bana yetişmiş kasiyere "burdan alır mısın" dedi kasiyer arada kalmış ikimize bakıyordu "kıza hesap mı ödeteyim al şurdan hadi" dedim arya hala parayı uzatıyordu ikimiz de inatçıydık ama adam beni dinlefi hesabı ödeyip çıktık bana ters ters baktı bir süre. Aryanın arkadaşı ile vedalaştık ve yürümeye başladık. Ellerimizi sıkı sıkıya kenetlemiş yürüyorduk. Benim soğukluğumu hissetmiş olacak "bir şey mi oldu?" diye sordu "hayır olmadı" dedim ama sesim ve ifadem beni eleveriyordu "bir şey olmuş" dedi "başka bir zaman anlatırım" dedim kaçmaya çalışıyordum. "peki üstelemeyeceğim" dedi kaçış için büyük bir yol sundu bana ama şimdi söylemezsem başka zaman asla söyleyemezdim "hoşuna gitmez o yüzden" diyerek biraz meraklandırmak istedim "gider gider sen anlat" dedi. Derin bir nefes aldım ve Eslemin ismini vermeden "ben çok kötü biriyim... " diye anlatmaya başladım. Anlatırken hiçbir şekilde sözümü kesmedi fakat yolun başında kenetlenmiş olan ellerimiz artık kopmak üzereydi. Konuşurken bu durumu fark etmiştim ama her şeyi olduğu gibi anlattım. biraz sonra ayrılacak olsak da dürüst olmak istedim. Anlattıklarım nihayet bitmiş, bir parkın içinde durmuştuk. Tam bulunduğumuz hizzadaki sokak lambası sanki yaşanacakları biliyormuş gibi sönük, loş bir ışık yayıyordu. O esnada arya, elimden kurtulup karşıma geçti sessizce suratımı izlemeye başladı.

Beni bırakırsa ihtimaline karşı, kaybetme çizelgeme atacağım o çiziği düşünüyordum. Öyle sevimli duruyordu ki sarılmamak için zor tuttum kendimi. Bana baktıkça ağlayasım geldi lakin siz de bilirsiniz ki erkeğin ulu orta ağlamayanı makbuldür. Aklımdan ona sarılıp sessizce ağladıktan sonra o görmeden gözlerimi silmek geçiyor ama rüzgara kapılıp uçmak istediği halde üzerine taş bastırılmış bir kağıt parçası gibi dalgalanıyordum. Gözlerimi kapatıp bunların gerçek olmadığına inanmaya çalıştım fakat aryanın arkasından yüzüme doğru esen meltem ciğerlerimde gezinirken her şeyin gerçek olduğunu anladım velhasıl bu koku hayal edilemeyecek kadar gerçek ve eşsizdi. Gözlerimi açtığımda o anı beklemişcesine; "kim o kız" dedi dişlerinin arasından. "ee.. eslem.." dedim ancak duyabileceği bir tonda. Ağızından sızan şaşkınlıkla "eslem mi?" dedi. Artık sakinleşmiştim "malesef" dedim yenilgiyi kabullenmiştim. "ne diyeceğimi bilmiyorum" dedi gözlerini benden kaçırmış uzakta bir yere odaklanmıştı. "bana kızdın mı?" dedim yüzsüzce. Çünkü biliyordum elbet kızmıştı ki o da "kızdım" diyerek beni yanıltmadı. "anlatmasam daha kötüydü ama bilmediğin başka hiçbir şey yok sana karşı tamamen dürüstüm" dedim başını yukarı aşağı salladı "anlatmasan daha kötüydü" diye söylediklerimi mırıldandı. "biliyorum ben aptal herifin biriyim" dedim kafamı eğmemiştim af dilenmiyordum ben buydum dahası yok "bu kadarım işte" dercesine bakıyordum "istemezsen giderim ama bil ki sana değer veriyorum" dercesine... "hayır kesinlikle değilsin hatta sen çok iyi birisin" dedi bunu beklemiyordum alttan almıştı. bense; "hayır iyi biri değilim bunu yapmaya hakkım yoktu" diyerek üsteledim. "sen hiçbir şey hissetmediğin halde onun mutlu olması için uğraştın bu herkesin yapabileceği bir şey değil hatta kendisini seven kızları kullanıp atanlar var inan bana sen çok iyi birisin" dedi ben onun gözlerinde parıldayan ışığı izliyordum. "biri" de neydi? artık onun için sadece "biri" mi olmuştum sıradan "biri"... Moralim halen berbat bir haldeyken konuşmayı "umarım dediğin gibidir çünkü sonu hiç de iyi olmadı ama sana söylediğim için rahatladım" diyerek sürdürdüm. "bana güven bitanem" dedi ve üstüme düşer gibi sarılırken onu yakaladım "sana hep güveniyorum bitanem" diye fısıldadım kulağına. "sakın kötü hissetme" dedi "sen yanımda olduğun sürece pek mümkün değil kötü hissetmem"dedim "ben hep yanındayım" dedi kollarından tutup onu kendimden uzaklaştırdım. Bir güvercini tuttarmışcasına narin ama kaçmasını engelleyecek kadar sıkıydı ellerim. "beni istediğin sürece ben de senin yanındayım" dedim sanki kafesin kapısı açık istersen git ama bence kal der gibiydim sonuçta zorla tutmuyordum onu. "seni seviyorum" dedi ve sol eliyle boynumu sarıp sağ eliyle bedenimi sardı dudaklarım dudaklarına değerken buzdan dudaklarım aryanın ateşten dudaklarına yenildi ve ben erimeye başladım. Nefes molasını fırsat bilip "ben de seni seviyorum" dedim.

Berke'ye telefon açtım "kanka biraz moralim bozuk bi şeyler içelim mi?" dedim adam tereddütsüz "geliyorum kanka gelince anlatırsın" dedi. Ben minibüs duraklarına gidip onu beklemeye başladım üç sigara sonra geldi. Barlara doğru hem yürüdük hem anlattık ve biz bara girdik alt katta yer yokmuş üst kata önden ben çıkıyorum arkamda berke var. Yağmuru gördüm yanında eslem ile yağmurun eski sevgilisi umut vardı. "Berke yağmur var" dedim bir anda beni tuvalete çekti ne olduğunu anlayamadım ama sonra mesajlarını gösterdi yağmur Berke'ye "evdeyim bitanem bugün dışarı çıkmıyorum" yazmış hem de mesajın üzerinden yarım saat bile geçmemişken tesadüfen onları barda bulmuştuk. Berkeyi sakinleştirmeye çalıştım ama hışımla kapıdan çıktı boynundaki yağmurun aldığı atkıyı çıkardı masaya bıraktı "çok güzel yalan söylüyorsun dinleyecek başka birisini bul artık" dedi ve merdivenlere yöneldi arkasından yağmur " berke dur" dedi ama durmadı ben de kendi olayımı unutmuş berkenin peşinden gidiyordum sokağa çıktık arkamızdan önce yağmur sonra eslem geldi biz hızlı adımlarla yürüyorduk ama arkamızdalardı. Berke durdu ve "yağmur gibtir git seni daha fazla dinlemek istemiyorum" dedi ama yağmur bu söze rağmen hala arkamızdaydı. Yağmur bana baktı "aysar lütfen konuşur musun" dedi "ben bu olaya karışmam berke ne karar veriyorsa o. Çünkü sana güvendikçe beni haksız çıkardın" dedim evet intikam bu hemde istemeden elime geçmişti bu fırsat. Daha fazla dayanamadığım için alışveriş merkezinden içeri attım kendimi arkamdan berke de geliyordu ama yağmurla konuşmaya başladılar ben de içerden izliyordum ki eslem içeri girdi ayakta zor duruyordu ama içtiği biranın kokusunu alabileceğim kadar bana yaklaştı. "konuşabilir miyiz" dedi acıyarak baktım ve "konuşacak bir şeyimiz yok" dedim. "yağmur, berkeyi gerçekten seviyor" dedi hala sallanıyordu belki parmağımın ucuyla dokunsam domino taşı gibi devrilebilirdi. "eminim seviyordur" dedim. "neden benimle artık konuşmuyorsun" dedi artık kendisi de ayakta duramayacağını anlamış sırtını kolona yaslamıştı "o savunduğun arkadaşın böyle daha iyi olacağını söyledi" dedim ama hiç yüzüne bakmadan konuşuyordum "sence daha iyi bir halde miyim?" dedi istemsizce nasıl göründüğüne baktım simsiyah giyinmişti fakat sol bileğine düğümlediği sarı bez parçası, aşağıya doğru gün kızıllığı şeklinde yayılan kurumuş kanla gülümsüyordu. Sorusununu duymazdan gelerek "bileğine ne bağladın" dedim ilgili gibi davranmamaya çalışıyordum ama beni rahatsız etmişti ve bu sırada göz ucuyla cam kapının dışındaki berke ile yağmura bakıyordum. Eslem bileğindeki bezin düğümünü çözdü ve bileğindekş bıçakla çizilmiş bir düzine kırmızı izi gösterdi. "sen hala aptal bir çocuksun" dedim sanki ismimi koluna yazdırmış gibi umursamaz bir tavırdaydım ama içten içe sinirlenmiştim berkenin yanına çıktım zaten onun da yağmurla konuşacak bir şeyi kalmamış. Arkamdan yetişen eslem çoktan yağmurun yanında yerini almış gidişimizi izliyorlardı. Bir yanda aryanın umursamazlığı bir yanda berkeye ayarladığım kızın yediği haltlar ve diğer bir yanda iplemez bir tavır aldığım ama içten içe vicdan azabı duyduğum eslem. Böyle bir gecede içmezsek ayıp olur.