bir avukatın günlüğü

günlük, sana diyorum,

meslektaşını bu kadar çekemeyen bir meslek grubu daha olamaz tamam mı. bir yerlerde yazmışımdır kesin ama tekrar olsun, kabil habil'e etmez avukatın avukata ettiğini.

bu avukatlar çok sinir insanlar; millet bizi sevmemekte haklı. yeminlen. bi kere ben şuna kesin karar verdim, bir lafı on saatte anlatmayanın ya da iki cümleyi 5 sayfa uzatmayanın avukatlık ruhsatı alınıyor elinden. bu kesin. abi on sayfa dilekçe yazmışsın, on dakika telefonda beni meşgul ediyorsun, tek bir farklı cümlen olsun ya. bi sus bi gibtir git ya. işim gücüm var.

bitti mi, hayır.

bir de ukala oluyor bunlar. ergen bir ruh halleri var, anlayamadığım. ben istanbul'dayım, bayağı da büyük bir firmanın avukatlığını yapıyorum. yani vekalet tabii ki benim adıma değil, patronumun adına ama fiilen ben yapıyorum. ama hem işin merkezindeyim hem de büyük bir firma ya bu, taşradaki anlaşmalı avukatlarda bir hava var ki sorma gitsin. "onlar orda oturuyor tüm işleri biz yapıyoruz" havası. havanıza sçiim afedersiniz. senin afyon'da tek bir dosyan var bu şirketle ilgili, benim burda tamı tdıbına 236 adet. üstelik senin dilekçelerini de ben yazıp gönderiyorum, sen sadece duruşmalara giriyorsun. dürrükkafa. manyak karı.

neymiş, duruşmalara o giriyormuş, hakimin karşısına o çıkıyormuş, ben evrak asıllarını nasıl göndermezmişim de fotokopisini gönderirmişim. onu da nasıl tek suret gönderirmişim, fotokopisiyle mi uğraşacakmış. artı, en mühimi, ben gönderdiğim evrakı nasıl üstyazı ile göndermezmişim, üstyazı istiyormuş. devlet dairesiyiz ya.

ulan dürrük, evrak aslını şirket bana gönderdi de ben yedim mi? sen bana hangi hak ve salahiyetle fırça kayarsın? ayrıca tek suret olsa nolur olmasa nolur lan, fotokopi makinesi bozuktu çekemedik -ki gerçekten böyle bu- sen çeksen nolur, onu bırak, eminim karşı taraf vekili senin kadar tavır yapmamıştır buna. fotokopiyle mi uğraşacakmış. uğraşıcaksın tabi, aptal karı, elini taşın altına mı soktun o dosya için? gidip zabıt katibine adını söylemek dışında naptın lan o davada? bi de üstyazı istiyo dingil. sana üstyazı gönderirsem adam değilim lan. mail atarım "aha bunu gönderiyorum" diye, çıktısını alır üstyazı diye üstüne koyarsın. he onu da ben çıkarıp üstüne ekleyim istiyorsan?

çok sinirliyim ya. vatandaşın ukalalığına sinirlenmiyorum bu kadar, hangi işin nasıl olduğu dışarıdan hiç belli olmaz, tabii ki anlamayacak. ben x bir mesleğin zorluğunu anlıyor muyum, hayır.

ama avukatın avukata yaptığı ukalalığı yemin ederim anlamıyorum ve assssla da affetmiyorum.

üzgünüm hatice hanım, bu ofis için bittiniz artık. davanın konusunu bilmene bile gerek olmadan sırf duruşmalara girip çıkarak para kazanırken iyi. ama "ilgili evraklar ektedir" diye üst yazı yazmadığmız için biz kötü oluyoruz.

bi gibtir git allasen ya. ama çay koyma. içmem ben o çaydan. işim var.

bi gün;

09:30 duruşması için evde çıkıp köprü trafiğine revan oluyorum. 08:45 gibi, ulan trafik kilit yetişemeyebilir miyiz sultanahmet'e, bi sakatlık olmasın deyip sekreterimi arıyorum ve bekletme fakslamasını söylüyorum. 10 dakika sonra arayıp faksladığını ve baro odasını arayıp faksın iletildiğini teyid ettirip ettirmediğini soruyorum, fakslamış, teyid almış. 09:25'de adliye önündeyim, arabayı park edecek yer yok. üst tarafa geçip özel otoparka bırakıyorum. 09:30 adliye kapısındayım, icra mahkemesi'nin yerini hatırlayamıyorum o anda, duvardaki levhalara bakıyorum, 3. kat yazıyor, koşa koşa çıkıyorum, 3. katın sonuna kadar varıyorum, yok öyle bir mahkeme. çaycıyı yakalıyorum koridorda soruyorum, giriş katında diyor. koşarak varıyorum kapıya, saat 09:33. listeye bakıyorum şansımı gibiyim 2. sıradayım ve dosyam alınmış. davacı olduğum için düşmüş. listede benden sonra tam 14 adet 09:30 dosyası var. bir önceki duruşmada aynı gibtiğimin koridorunda 09:30 duruşması için 11:30'a kadar yannan gibi beklemişim ve yetişmem gereken başka bir dosya olduğu için 11:32'ye kadar beklediğim halde sıra gelmediği için duruşmaya giremiyorum şeklinde mazeret bırakmışım. ve hakime olacak hanımefendi beni 3 dakika beklememiş, bekletme faksı da dosyada olduğu halde. kaybettim kontrolümü ve duruşmasını bölerek bağırdım zat-ı şahanelerine. beklemek zorunda değilmiş hanımefendi. ben seni niye inek gibi, malak gibi, dıbını zütünü gibtiğimin koridorunda bir uçtan bir uca volta atarak 2 saat beklemek zorundayım? bağırdım, çağırdım. uzattım, takunu çıkardım, alamadım hırsımı dıbına koyim. duruşmanın inzibatını bozduğum için işlem yapacam dedi, "yapsanıza hadi" diye bağırdım bu sefer de. neyse biraz içimdeki ateşi boşaltınca çıkıp yenileme dilekçesi yazdım geldim, dosyayı istemek için tekrar girdim salona. aslında bi tak olduğu da yok ha, ne müvekkilin ne de benim bir kere daha aynı yere gelmek dışında kaybımız yok. hatta dosyada tedbir olduğu için davanın uzaması bir açıdan lehimize bile ama konu o değil, yapılan muamele insanlık dışı resmen. içeri girip ekşi suratını görünce bir volkan daha patladı içimde, bir daha başladım bağırmaya. aynı faslı bir kere daha geçtim, meslektaşlar da dahil herkes uyuz oldu, farkettim de ama açıkçası gibimde de değildi. hala da değil dıbına koyim. dosya kaleme gidince bir posta da orada bağırdım, hayır bağırdıkça da gaza geliyorum, ağzımdan ters birşey çıkacak, tutanak tutacaklar gibtiritaktan bir olay yüzünden başımız ağrıyacak. kalem müdürü baktı susmuyorum, "gel avukat bey çay ısmarlayayım dertleşelim" diyerek yanına çağırdı. istemiyorum ben çay may diye terslendim ama adam "ya gel sen bu kadar sinirlenme, kendi sağlığına zarar" gibisinden şeker gibi girince olaya yelkenleri suya indirdim ve gittim oturdum masasına. çekmecesinden bir kağıt çıkarıp uzattı "oku" dedi. aldım kağıdı elime, meğerse bütün kalemcek hakim hakkında tutanak tutmuşlar. "sen bi gün burdasın, ben her gün çekiyorum avukat bey" dedi adam ve başladı anlatmaya. anlattıklarını buraya yazamam, o derece bir cinslikler silsilesi. offf offf.

ertesi gün

gene 09:30 duruşması, gene köprü trafiği, gene anormal kilit vaziyeti. gene sekreter, gene teyid. üstüne bu sefer ben adliyeyi aradım, kalemi bağlattım. şu anda şişli camiinin önündeyim, geliyorum, mübaşire iletir misiniz dedim. iletmeyiz dedi. canınız sağolsun dedim. 11:32 duruşma salonun kapısındayım, karşı tarafın avukatı meslektaş sırıtarak çıkıyor dışarı. bu sefer de 10 tane 09:30 dosyasının ilkiymiş. "ben sizi gelmeyeceksiniz sandım meslektaşım, sordum mazeret veya bekletme de yoktu" dedi. "ee, düştü mü yani dosya?" diye sordum, "yok, düşmedi" dedi ve kaçtı. istedim dosyayı mübaşirden, hakikaten yok bekletme. tam sekreteri arayıp fırçalayacaktım ki çaycı geldi elinde benim bekletme faksıyla, mübaşire uzatıyor. "kim verdi arkadaşım sana bunu ve ne zaman verdi?" diye sordum, baro odasından getirip çay ocağına bırakmışlar. o hırsla gittim baro odasına, başladım gene bağırıp çağırmaya. özür diliyorlar, hiç olmazmış da, yapmazlarmış öyle şey de, nasıl olmuşsa olmuş da.. lan bu gibtiğimin dilekçesini zütürüp çaycıya veren sen değil misin? sen ne iş yaparsın, görevin ne senin? of ulan of.

neyse döndüm geldim bir daha baktım dosyaya, meslektaş düşürmeye çalışmış ama hakim düşürmemiş. avukat bey takip ediyordu dosyayı, aceleniz varsa alayım, dava zaman aşımıyla ilgili, duruşmayı takip etmese bile karar veririm demiş. helal be, hakime bak. bu arada benim sevgili meslektaşıma da bak, hayır düşürsen ne olacak, kabak gibi belli ki yenileyeceğim ve kazanacağım o davayı. şimdi ben o kararı aldıktan sonra vekalet ücretini icraya koyup senin müvekkiline hacze gitmez miyim? hacze gittiğimde bir lira bile indirim yapmadan bütün parayı dosyaya almaz mıyım? müvekkilin biz alacaklıyken nasıl borçlu konumuna düştük diye sorduğunda "avukatınıza sorun, zuhahahaha" demez miyim? derim. uyanık ://

kendime not: 09:30 duruşmaları için evden en geç 07:30'da çıkılacak.

sevgili günlük,

avukat olmayı en çok, hayatın gerçekten içinde olmamı sağladığı için seviyorum. adliyelerde sürünmek çok şikayet ettiğim bir şey, fakat mesela dün bir teyze bana gelip, "benim oğlum on yıldır kayıp, ölüsü de bulunamadı. ama şimdi askere çağırıyorlar. askerlik şubesine gittim, adliyeye git dediler. napıcam ben?" diye sordu. gaiplik kararı alması lazım, ya da şartları varsa ölüm karinesi. bilemedim. nereden alınacağını da bilmiyorum zaten, asliye hukuk katında olduğumuz için "hangi mahkemeye gideceğinizi bilmiyorum, bakın şurası asliye hukuk mahkemesi, oranın müdürüne sorun" diye yönlendirdim teyzeyi.

böyle şeylerle karşılaşmak hoş bişey. her defasında "neler var... " diyorsun. ki ben bi de şirket çalışıyorum, şahıs müvekkil yok. öyle 3. sayfa haberleri, ceza dosyaları falan yok. adliyede denk geldiğim kadar görüyorum böyle şeyleri. şahıslarla çalışsaymışım demek ki, vay arkadaş, neler görecekmişim.

ofisten arkadaşım bergen'in sorumlu olduğu şirketi dolandırmışlar, karakola gitti. operasyon yaptırmaya. karakolda otururken bi ton olay görüyor insan; mesela istanbul'un bir yerlerinde bir seri katil olduğunu öğrendik. evlere girip kadınları öldürüyormuş, para filan da almıyormuş evden fazla. en son, o günkü olayda, 2 aylık evli bir kadının kafasını kesmiş evden de 20-30 lira alıp gitmiş. zevk için öldürüyor manyak.

ben masa başı avukatı ya da danışman filan olamam ya. cidden. zaten istemiyordum, bana uygun bişey değil o kadar "belirli" bir konum. adliyeye gitmem lazım, ben camlı binaların* içinde otururken aşağı mahallede insanlar ne yapıyor bilmem lazım, hukuk adliyelerde nasıl işliyor görmem lazım. kanunu kitabı okumakla olmuyor, o kitabın ne kadarının pratik fayda sağladığını görmem lazım.

hayır öte yandan, duruşma avukatı olmak ya da böyle şeylerle uğraşmak "amelelik" addedildiğinden, masada oturabildiğin kadar artıyor maaşın. sen "iyi bir avukat" oldukça masada oturtuluyorsun ve maaşın artıyor. adliyelerde muhabirlik yapmak da iyi avukatlığa delalet etmiyor. çünkü artık işler hep kurumsal, müvekkiller hep şirket. sana kalkıp başından geçeni anlatan bir insan yok karşında, cari hesaplarını faturalarını filan kargolayıp gönderen ve itirazın iptali davası açmanı isteyen şirketler var. tedarikçisiyle sözleşme yapılmasını isteyen satıcılar var. sigorta şirketinin rücu talebini reddetmeni isteyen kamyoncular var. ama sigorta şirketinin devreye girdiği trafik kazasının nasıl olduğunu anlatan şoför yok.

yani bir şekilde geri çekilmek zorundasın akan hayattan. seni ilgilendirmemeli böyle şeyler yoksa iş yapılmaz. adliyede sağa sola bakıcam derken sözleşme hazırlayamazsın.

neyse benim işim var.