dişiden değil de bir hollanda ineğinin hikayesi herhalde

Söz konusu hikaye, gerçek kişi ve kurumlardan esinlenmiş olsa da özünde bir KURGUDUR. Yalanını gibeyimciler lütfen az ötede oynasınlar.

30'una ramak kalmış bir ablanızım. 10 yaşından beri morbid obezdim, ta ki 2009 yılına kadar. Koyduğum caps, günümüzden bi 8 seneki önceki görüntümün temsili bir şeklidir.

ilkokuldan beri ağır şişman bir kız olarak arkadaşlarımca aralarında istenmedim. Muhabbetlerde aranan isim olmadım. Yavşayanım, yazanım olmadı hiç. Genelde yalnızlığa itildim veya toplum tarafından yalnızlığa itilen birkaç asosyal insan kankam oldu hep.

Çocukluktan beri insülin direncim olduğundan ötürü kilo veremedim hiç. Gitmediğim diyetisyen, doktor, fitnıs sentır kalmadı. Dayanamayacağınız diyetlere girdim, yine de değişen hiçbir şey olmadı. Üstüne büyüyen yaşımla birlikte kilo almaya devam ettim.

edit: Özellikle KURGU diye belirtmeme rağmen direk mesajlar geliyor. Hikayeyle ilgili direk mesajları cevaplamayacağım bilginize..

offf ablada tam bbw yerin onu

hames degil kamestir o , hames olsa duramazsin.

Yıllar geçti, ilkokul bitti. 2000 yılı LGS sonuçlarında dereceye adımı altın harflerle kazıdım. içinde bulunduğumuz ilin Fen lisesine (ülkedeki en taşaklı liselerdendir) yatılı olarak kaydoldum. Evden sıkılmıştım çünkü. Sürekli dırdırcı komşularıyla gün boyu dedikodu yapan annem ve hep ihale, rant peşind koşan simsar bir babam vardı. Ablamlarla hiç yakın olamamıştım. ikisi de gibko liselerde okuyup özel üniversitelerde gereksiz bölümlere tutunmaya çalıştılar. Erkek biraderim ise o kadar şımartılmaya rağmen görgülü, saygılı ve zeki bir evlat olarak yetişti neyse ki.

Ortaokul zamanı geldiğinde, arkadaş ilişkileri de değişir oldu haliyle. "Çıkmak" denen şey icat oldu. El ele tutuşan sevgililer türedi. Ben tabi hep bunların dışında oldum. Beni bırakın birkaç kankama bile yazan olmadı. Ben de kitap okudum, ders çalıştım, film izledim. VCD player almıştık o zamanlar çok az kişide vardı. Orijinal epey film almışızdır şimdiki aklım olsa o kadar parayı hayatta vermem ama bilmiyorduk tabi. Kankalarımı da eve davet ederdim hep film izler, monopoli oynar, mal mal gezerdik.

Neyse, ilkokula başladım. Özel okul tabi, fakir panpalarım bilmezler (şaka bir yana keşke devlet okullarında okusaymışım. zengin binlerin arasında yetiştim hep). Okumayı sınıfta ilk öğrenen bendim. Sonra kitaplara sardım. Deli gibi kitap okur oldum. ilkokul 3-4'e geldiğimde siz panpaların lisede okuduğu klagibleri okur duruma gelmiştim.

Biraz da sosyal sıkıntılardandı bu durum tabi. Ben çevreme karşı ne kadar iyi olursam olayım hiçbir zaman pek giblenen biri olamadım. ilkokulda şişko, inek diye dalga geçtiler benle hep. Sınıftan bir iki kankam vardı gün boyu onlarlaydım. Okul dışında da hep kitap okurdum veya çizgi film izlerdim. Kocaman tüplü bir TV'miz vardı; fakir panpalarım yine bilmezler :D

16 dk sonra açsaydın kesin trenddin

Beyler cidden sıkışık bir dönem. Kısa kısa uğrayabiliyorum bilgisayara. Onda da başka işlerle ilgileniyorum. Şu birkaç gün içinde fırsat bulamayabilirimse de boşa çıkınca cayır cayır devam edecek. Sex de olacak. Siz panpalarımın beklediğinin farkındayım.

Babam sonradan görme, serbest meslek yapan bir adamdır. Kıro olarak geldiği, şu anda da yaşadığımız sahil ilçesinde yaptığı emlak yatırımlarıyla hızla zenginledi. Şu an Ak Saray'ı andıran zengin bir evde yaşıyorlar güzel anamla. iki ablam var onlar bilir eski zamanları. Benim çocukluğumda ise zenginlemiştik ve ondan hiç parasal sıkıntım olmadı.

şişman ferre için herşey yaparım lan

Neyse ki ciddi arkadaşlıklar da kurabilmiştim. Birkaç düzgün ve ahlaklı insan olarak birlikte takılırdık. Beni de dışarı çağırırlardı, mal mal gezerdik otururduk bi yerlere. Ama çağrılmak bile mutlu ediyordu insanı.

Spora bir derece devam ediyor olmama rağmen ergenliğin de etkisiyle artık kilom 3 haneli sayılardaydı (boyum 1.70 küsürdü heralde. En son 1.77'ye kadar uzadım). Voleybola ve baskete epey yeteneğim vardı aslında. Voleybolda o kiloyla bile sahadaki çok kişiden daha iyi oynardım. Hareketim çok kısıtlıydı ama topa vurdum mu karşıdan kolay kolay karşılayamazlardı. Hatta servislerimle az kızı kafasından vurup yere sermedim *
Tabi yine de okul takımına alınmadım. Sahada gören gülerdi heralde. Teselli eden arkadaşlarımın var olması sayesinde çok üzülmeden geçiştirebilmiştim.

Ee'si, liseye koyduldum vs okul başladı. ilkokula nispeten daha geniş bir arkadaş grubum oldu. Genelde inek insanlardık ama ders dışında da güzel zaman geçirirdik. Voleybol oynardık çokça. Onun dışında bildiğiniz lise hareketleri hep. Bilek güreşi yaptığımızı hatırlarım. Erkekler içinde birçok kişiyi yenebiliyordum inanır mısınız? Kızlarda zaten rakibim yoktu. Küçük yaşta bir dünya kilo taşıyor olmak ve yaptığım sporlar neticesinde bir erkek kadar olmasa da ona yakın derecede güçlüydüm.

Ama iyi bir ortam bulmuş olmama rağmen alışamadım panpalar. Yatılıya alışmasına alıştım ama dertlerim çoktu. Düzenli spor yapamıyordum, yemek rejimi düzenleyemiyordum ve kilo almaya başlamıştım yine (çünkü yemekhanede çıkana talimiz), ev hayvanlarımı (o zamanlar iki kedim, bi tospağam ve epey balığım vardı) ve kardeşimi çok özlüyordum. Önce eve çıkmak istedim anamlar izin vermediler. Haklılar tabi 15 yaşında bişeydim. Derslerde de zorlanmıştım. Biyolojiyi ve sağlık alanını çok seviyor olmama rağmen matematik, fizik ve geometriye pek yatkın değildim. Bu fen lisesinde de bunların önemi çok büyüktür gidenler bilirler. 1 seneyi bir şekilde tamamladıktan sonra evimizin olduğu ilçedeki özel liseye kaydımı aldırdık.

rezzzzzzzzzzzzzz

Devdıbını ilerleyen saatlerde yazarım umarım. PC'de fazla duramıyorum şu ara.

Bir dahaki doktor kontrolünde, insülin seviyem özerk devlet olmaktan bıkmış bağımsızlığını istiyordu. Ana dilde eğitim ve bedava elektrik de istekleri arasındaydı (zaaaaaxd). Neyse işte ilaç almaya başlıyordum böylelikle. metformin denen ilacı bilirsiniz belki, tip 2 diyabetlilere başlarlar. Bunun sayesinde artık kilo almam durmuştu. Daha enerjik hissediyordum. Doktorluğa da çok ilgi duyar olmuştum ve tıp fakültesi kazanma hedefi koymuştum kendime. Yavaştan ÖSS hazırlıklarına başladım ve tabi günlük sporumu da yapıyor aktivitelerimi de bırakmıyordum. Arkadaşlarımla daha az takılır olmuştuk ama iletişimimiz vardı gene. Ev telefonlarıyla arardık birbirimizi, vay be şimdi hatırlıyorum da. Ne MSN var ne face ne de cep telefonu. O zamanlar bizim yaşlarda cep telefonu az kişide vardı. Babamın bir 51-10'u vardı Nokia. Çok sağlamdı hani atsan kafa göz dağıtır adamın.

Lise 2'de kayıt aldırdığım fen lisesi 3, geçiş yaptığım lise 4 yıldı (hazırlıkla birlikte). Onu ayarlayabilmek uğraştık epey ve neyse ki 2'den başlayabildim. Sınıfdaşlarımdan da 1 yaş küçüktüm böylece. Kurulmuş arkadaş ortamları ve düzen vardı. Ancak ki geldiğim okuldan çok çok farklıydı. Burda da pek hoş karşılanmadım. Bir iki ay hiç arkadaşım olmadan sadece okula gittim geldim. Sonra yavaştan dahil olabildim birkaç kişiye. Ancak sınıftaki haksızlıklara karşı gelmem, ahlaksızlıklara ve zorbalığa itiraz etmem dolayısıyla kısa zamanda "popüler çevreler" tarafından hedef haline getirildim. "Bu kız şöyle kaltakmış, böyle vurduruyormuş" falan. "Vurdurmak" tabiri bana o kadar uzaktı ki. Bir erkekle hiçbir şekilde yakınlığım bile olmamıştı. Küçük duruma düşme korkusundan sevmeye bile cesaret edememiştim.

Yazın havuzlu bir eve taşındık. Eski sitemizde de vardı ama milletten utanmaktan gidemiyordum hiç. Yüzmeyi de çok seviyordum. Yaz boyunca havuz ve havuz başında takıldım. Kitaplar okumaya devam ettim. Eve o yaz bilgisayar aldık internet de bağlattık. Tabi çevirmeli ağın yavaşlığından ve çok ciddi faturalar getirebiliyor olmasından ötürü elzem ihtiyaçlarda kullandım. Kardeşimle oyun oynardık bazen. Age of Empires 2'yi özellikle halen severim arada oynarım.

Kardeşimle iyi oldukça babamla da vakit geçirir olduk. O biraderimin üstüne çok düşerdi. Ava, balık tutmaya falan giderlerdi. Babamın evlat sevebiliyor olduğunu onunla görmüştük hepimiz. Kıskanmıyordum zaten kalitesiz herifin tekidir ama bizden bihaber yaşıyordu adeta.

ee anlat

kurgu demeseydi iyiydi amk gerçi nereye bağlıcak o da meçhul