Neyse ki ciddi arkadaşlıklar da kurabilmiştim. Birkaç düzgün ve ahlaklı insan olarak birlikte takılırdık. Beni de dışarı çağırırlardı, mal mal gezerdik otururduk bi yerlere. Ama çağrılmak bile mutlu ediyordu insanı.

Spora bir derece devam ediyor olmama rağmen ergenliğin de etkisiyle artık kilom 3 haneli sayılardaydı (boyum 1.70 küsürdü heralde. En son 1.77'ye kadar uzadım). Voleybola ve baskete epey yeteneğim vardı aslında. Voleybolda o kiloyla bile sahadaki çok kişiden daha iyi oynardım. Hareketim çok kısıtlıydı ama topa vurdum mu karşıdan kolay kolay karşılayamazlardı. Hatta servislerimle az kızı kafasından vurup yere sermedim *
Tabi yine de okul takımına alınmadım. Sahada gören gülerdi heralde. Teselli eden arkadaşlarımın var olması sayesinde çok üzülmeden geçiştirebilmiştim.