ertan ve nalan adlarını taşıyan, paçalarından ciks akan uyumsuz bir çift görüyordum karşımda. onların benden rahatsız olduğu gibi ben de onlardan rahatsız olmuştum.bir fırsatını bulup onur'a burada ne aradığımızı sormalıydım. ertan kola şişesini anlam veremediğim bir şekilde bıçakla keserken onur'u kolundan tutup kaldırdım. biraz uzaklaştıktan sonra 'bu gece neden senin yanında olduğumu hatırlıyorsun değil mi?' diye sordum.'yalnız kaldığımızda konuşacağız. bırak şimdi kafayı yapayım merve.' diye yanıtladı. arkasına bakmadan gitti. geçip yerime oturdum...

onur arka cebinden çıkardığı otu ayıklamaya başladı.

nalan'ın gözleri sürekli benim üzerimdeydi.

ben burada ne yapıyordum ki?

tuvaletin yerini sordum. soğuk bir ses tonuyla "ben zütürürüm seni" dedi nalan.onu takip ettim... kapıyı kapatıp, klozete oturdum.
kabus olmalı diyordum. kabus.tam anlamıyla bir kabus. uyanmalıyım artık!
ben neredeyim?ne yapıyorum? saçmalık!
sarhoş olmalıyım. belki de intihar etmeliyim. bilmiyorum.bugün öğrendiklerim hayatıma mal olabilir!
ne yapacağım bu gerçekle?
düşünme merve düşünme.git içeriye ve sadece otur.ya da iç!
çıktım tuvaletten. içeriye geldiğimde hayatımda ilk defa kova yapan insan görmüştüm. şaşkındım.böyle bir icat anca türklerin aklına gelirdi zaten!
zehirle doluyordu ciğerleri... bense sadece olan biteni izleyip sessizce oturuyordum...

o gün onurla o evde yaşadıklarımdan sonra bu geldiğim yer, yaptığım hareketler, düşünebildiğim şeyler mantıksızdı. aptallaştırmıştı beni onurdan duyduğum cümleler. belki de onurun evinden hiç çıkmamalıydım.
o gün ben,ne yaptığını bilmeyen ben, kafamda yüz bin tane cinayet senaryosu tasarladım!

her seferinde büyük bir zevkle öldürdüm o bini.her seferinde gülümsedim kan içinde yatan bedenine... öyle hastalıklı düşünceler dolaştı ki beynimin kıvrımlarında anlatamam!

isyan, acı,keder hepsi bir anda geldi. şoka girmek bile denemezdi. onur'dan öğrendiğimde bu gerçeği hayat için artık çok geçti...

@5272 anlatacağım panpacım... hepsini bir bir anlatacağım.

@5274 panpa güldürdün (: neden güldüğümü hiç sorma. mail atıp içini dökmek istersen dinlerim.

elimdeki partlar bu kadar... yarına kadar yazmak istemiyorum. soru sormak isteyen varsa elimden geldiğince yanıtlarım.14 şubat sevgililer gününün dıbına koyayım bu arada.

@5279 sen önce bi hikayeyi oku ondan sonra karar ver...

@arczero sanırım uzun bir süre gitmeyeceğim. artık bu laptopun başına oturup yazmaya yetecek kadar gücüm var...
@wannadas umarım sana bir şeyler katabilirim benim hikayem.

@5284 bunu zaman göstericek (:

@5286 bundan sonra her gece yazmaya çalışıcam panpa.1-2 günlük aksaklıklar olabilir.

@wannadas panpacım o sorular o zamanın sorularıydı.o kadar fazla cevap aldım ki inanamazsın (: artık ihtiyacım yok hiçbirine... panpalarım sağolsun (:

-ben de deneyebilir miyim?

diye sordum pet şişesinden su içen onur'a... "tabii" diyerek yanıtladı. yere oturdum.

-az koy.

kendime şaşırıyordum. miray geldi aklıma... o da içmişti bu taku bir zamanlar. çok kızmıştım... şimdiyse pislik içindeki bir evde, kova denilen düzeneğin önünde, onur'un çakmağıyla yavaş yavaş yanan kapağın üzerindeydi gözüm.ve birazdan dolacaktı ciğerlerime zehir."al" dedi onur garipsediğim bir yüz ifadesiyle.

bastırdım şişeyi suya doğru ve çektim zehri içime...

-bir tane daha istiyorum.

onur'un yüzünde yine o garip gülümseme... bir kapak daha.
içime dolup taşan duman beni uyuşturmaya yetmişti. kalktım yerimden ve oturdum yine koltuğa.
anlamsızca bakıyordum etrafa ve nefret ediyordum kendimden. aslında her şeyden...

1 saat sonra ertan ve nalan kafayı yaptıktan sonra çekildiler odalarına. onurla ben kalmıştık şimdi koskoca salonda.

-bir tane daha istiyorum.

onur hiç itiraz etmeden bir kapak daha yaptı...

• bunu da al konuşalım.

yarısından sonrasını alamadım kapağın. oldukça öksürtmüştü."yeter" dedim. yeter!

• miray rahat etmeli mezarında.

duyduğumda bu cümleyi, saatlerdir ruhsuz bir şekilde anlamsız hareketler yapan ben salıverdim kendimi... ağlamak ki ne ağlamak!
kendimi bu kadar çok tutmam şaşırtıcıydı. artık ağlama zamanıydı...

onur da katılmıştı benim ağlamalarıma... canları hiç yanmadığı kadar yanan iki gençtik onurla o zamanlar. öğrendikleri bir şeyle ne yapacaklarını bilmeyen,her şeyden nefret eden iki genç... belki de iki suç ortağıydık. nasıl kaldırabilirdik böyle bir şeyi?
miray'ı kaybetmek yeterince ağırken bir de bunun nedeninin böyle aşağılık, iğrenç bir şey olduğunu öğrenmek bünyede nasıl bir etki yaratabilirdi?

benim sevgilim ya benim sevgilim!
bu hayattaki en büyük sevabım.her şeyim!
kalbimin, bedenimin,her şeyimin sahibi miray. meleğim benim... nasıl gezindi o iğrenç eller o minik bedeninde? nasıl dokundu o canavar senin süt kokan tenine...
bir baba bunu nasıl yapabilir evladına ya nasıl? böyle huur çocukluğu olamaz.

o adam öldürülmeli. yaşamamalı!

-nasıl anlayamadık bunu onur! nasıl göremedik gerçeği!
• bilemezdik merve. bilemezdik!
-neden gizledi miray ya neden!o herife neden katlandı! neden kimseye bir şey söylemedi! neden onur ya neden... neden vazgeçti hayatından! yaşayamam onur ben yaşayamam.bu gerçekle yaşayamam!
• anasını avradını gibeyim merve. dıbına koyayım!ne yapacağız?o adamın hayatını gibmeliyiz.o huur çocuğunun yaptığı yanına kâr kalmamalı.ne yapacağız merve ne?
-hiçbir şey yapamam ben onur. gücüm yok! olamaz... gerçek değil bu.gerçek olamaz. onur ne olur... onur!

gözyaşlarımla yıkanıyordu bedenim. hıçkırıklarım yankılanıyordu salonda.o ev hayatımın en acı anlarına tanıklık ediyordu.

ne yapar ki insan?
o yaşta ne yapabilir ki?

onur ağlamayı kesip bir kapak daha hazırlıyordu kendine. kaldıramıyordu o da benim gibi bu ağır yükü. nasıl kaldırsın!
çekti dumanı ciğerlerine.bir kapak daha. sonra bir kapak daha...
öldürmek istiyordu acısını. hissetmemek istiyordu. tamamen hissizleşmek.

-zamanı geri alalım ne olur! öğrenmemiş olalım bunu. yapamayız onur yapamayız. kaldıramayız.o kadar ağır ki.

yerinden kalktı çantamı açtı. bıçak tamamen aklımdan uçup gitmişti...

http://www.youtube.com/watch?v=siHLBWCCJZg

-napıyorsun onur? bırak o bıçağı elinden. kendinde değilsin. lütfen onur.
• kendimdeyim ben merak etme.

gözümün önünde sıyırdığı koluna derin bir kegib attı... her şey ani bir şekilde gelişmişti. engel olamadım... akarken kanı salonun zeminine, gülümsüyordu onur.
korkuyordum yapabileceklerinden.o böyle birisi değildi. bunlar ona göre şeyler değildi...
kolundan çok kan akıyordu ama onun umrunda değildi. sağa sola koşturarak kanı bastıracak bir şey arıyordum. telaşlıydım.o kadar fazla kan akıyordu ki!
bulduğum tişörtü bastırdım koluna.

-hastaneye gidelim onur. çok derin bu!diktirmemiz lazım!
• kan kaybından ölecek değilim. sakin ol merve. gibtirtme belanı otur şuraya!

sesi öyle yüksek çıkmıştı ki... bana zarar verebileceğinden korkup koltuğa çöktüm.
onur'un sesini duyan ertan koşar adımlarla salona geldi.

ertan'ın gelmesiyle rahatlamıştım. onurla şu anlarda yalnız olmak korkutucuydu. ertan soğukkanlı bir şekilde "bekle burada. geliyorum hemen" diyerek giyinmek için üst kata yöneldi. onur'u aldığı gibi arabaya atlayarak hastaneye zütürdü. ikisi gittiklerinde nalan meraklı gözlerle aşağıya geldi. yerde duran kanı gördüğünde "ne oldu burada?" diye sordu. onur'un kolunu kestiğini söyledim. yüzüme bakakaldı.o da oturdu koltuğa. telefonla ertan'ı aradı onur'un nasıl olduğunu öğrenmek için. benim aklıma aramak gelmemişti. gördüğüm manzaranın şokundaydım hala...

+ben 1-2 kapak alacağım. ister misin? diye sordu hoşlanmadığım nalan. sanki hiçbir şey olmamış gibi... bu kadar normal karşılaması rahatsız ediciydi.
-olur.

o anda ihtiyacım vardı. kafamın iyi olması her şeyi daha kolay kılıyordu.

+neden ağladın? korktuğun için mi?
-evet...
+nesi var onur'un?çok garip davrandı bu akşam. neden kesti kolunu? hala miray'a mı üzülüyor?
-sen miray'ı nerden biliyorsun?
+neden bilmeyeyim?bir kaç kez aynı ortamda bulunmuştum. allah rahmet eylesin.
-ne zaman bulunmuştun?

sorguya çeker gibi sorular sormamdan rahatsız olmuş olacak ki cevap vermeden bir kapak hazırlayıp aldı. sessizce cevap vermesini bekledim.

+ne önemi var? neden bu kadar ilgilisin? çok mu yakındın mirayla?

haykırmak istedim.o benim her şeyimdi demek istedim. adını ağzına aldığın kişi benim yaşama sebebim demek istedim. kafamdan bin bir farklı düşünce geçti saniyeler içerisinde...

-yakın bir arkadaşımdı.

diyebildim sadece...

panpalarım gelicem şehir dışına çıktım.2-3 gün sonra devam edicem.