bir insanın en dipten zirveye yükselmesi

kafenin taksidi iyice gecikmişti. eski patronum 3-4 kez gelmiş biraz para alıp gitmişti. ama taksidin yarısını ancak alabilmişti. kafe hala 2 de açılıyor, devamlı müşteriler git gide azalıyordu. benim haftalığım da aksamaya başlamıştı. bir kaç gün geç veriyordu paramı. ciro gitgide düşerken, vodkaya verdiği para gün geçtikçe arttı patronun.

bir gün kafeyi kapatıp işten çıktıktan sonra bir araba korna çalmaya başladı. baktım eski patronum. bana bir tane poşet verdi. yarın bunu yerine takarsın dedi. poşeti açtım baktım, kilit amk. abi dedim tam anlamadım. ben yarın gelecem cemalle elemanını kovacam dedi. anahtarlarını da değişelim kafenin dedi. abi dedim senin takunu emerim.

ertesi gün kafeyi açmaya geldiğimde eski patronum kafenin önünde bekliyordu. deli gibi sinirlenmişti. bu öküzler kafeyi kaçta açıyor falan bayağı bağırdı çağırdı. sonra açtım ben kafeyi girdik içeri, bu direk aşağı indi. bende çıktım dışarı, adamlar utanmasın diye. uyandırdı ikisini de gönderdi öyle beyler. uykudan yeni uyanmışınız daha afyonunuz patlamamış kapı dışarı etti bu ikisini. cemal paranın tamdıbını getirmeden gelme bir daha buraya dedi arkasından.

tekrar eski patronumla başladık çalışmaya. 3-4 ay iyi kötü gitti. okullar kapandı. karneyi bir aldım 9 tane zayıf var beyler. ilk dönem zütüremediğim karneyi zütürdüm verdim babama. babam baktı karneye uzun uzun. bana baktı, karneye baktı. sonra kaldırdı kafasını dedi ki, lan her şeyi anladım. matematik sıfır, edebiyat bir, kimya bir, fizik bir, müzik iki, her taku anladım da; din nasıl sıfır olur lan? allahsız kitapsız mısın olum sen. bi süphaneke de mi bilmezsin lan sen diye bağırdı. sınıfta kalmıştım amk. tekrar edecektim. ama gibimde değildi. bir kaç kez okumasam falan diye babamla konuştuğum oldu. babam höykürünce vazgeçiyordum ama aklımdaydı.

ben kafe de her şey eskisi gibi olacak derken, hiç bir şey eskisi gibi olmadı beyler. eski müşterilerimizi toparlayamadık. eskisi kadar ciro çekemiyorduk. kafe anca masraflarını çıkarıyor, eskiye göre çok az bir kazanç bırakıyordu patrona. patron kafeyi kapatıp dükkanı kiraya versem bundan fazla kazanırım diyordu. ama bunu dedikçe beni için için gibiyordu. ben o zaman işsiz kalacaktım.

yaz sonuna kadar çalışmaya devam ettim. okullar açılırken patron kafeyi kapatmaya karar verdi. belki de zamanlamayı benim için öyle seçmiştir hiç bilmiyorum beyler. okullar başlarken ben geçen yıl okuduğum sınıftaydım, ama tek fark vardı. bu sefer işsizdim.

üniversiteden arkadaşımın yanına gittim bir kaç gün sonra. hiç bir şeyde söyleyemiyorum kimseye amk. arkadaşım bana dedi ki ben memlekete gidecem sen de gel takılırız biraz dedi. ulan dedim burada bir tak yok, en azından farklı bir şeyler görmüş oluruz dedim, bir arkadaşı daha aldık bunun memleketine gittik.

ilk gün eve yerleştik, çıktık biraz şehri gezdirdi bize. ikinci gün hamama falan zütürdü bizi arkadaş. takılıyoruz kafamıza göre. bunlar geceleri bira içiyor ben gazoz kola falan takılıyorum. böyle takılırken falan bu dedi ki beyler eski arkadaşlarımla görüşcem ben, sizde gelin isterseniz dedi. biz düşündük dursak bilmediğimiz evde ailesiyle ne yapacaz gidelim dedik. beyler oraya gitmek hayatımda ki en büyük dönüm noktalarından biri oldu.

ilk gittik 4-5 tane kız erkek karışık yaşıtlarımız oturuyor. bizde oturduk muhabbet ediyoruz falan. böyle 2-3 saat oturduk tam kalkılacak oldu, bunların bir arkadaşı daha geldi beyler kiii, ne arkadaş. kızı gördüğüm gibi kalbim çarptı. mideme direk sancı saplandı. yetişemiyecem diye korktum falan kusura bakmayın dedi tokalaştı böyle herkesle. benle tokalaşmadı yalnız, uzakta kalmıştım baş selamı verdi sadece. arkadaş bizi tanıştırdı. kızın adı burcu.

esmer beyaz tenli diyecem kızacaksınız amk. şöyle diyeyim. siyah saçlı beyaz tenli yeşil gözlü. çook güzel bir kız. benden de 4 santim uzun söylemesi ayıp. ben kıza direk eridim bittim. bursadaydım, belki bir daha buraya gelme imkanım olmayacaktı, o yüzden ilk ve tek şansımı kullanmak için sayılı dakikalarım vardı.

bir şekilde iletişim kurabilmek için hemen konuşmaya başladım. neden geç kaldınız falan dedim. o da işim geç bitti dedi. ne işle meşgulsunuz dedim, ana okulunda öğretmenim dedi, aynı zamanda oyunculuk yapıyorum falan. ben hemen üfürmeye başladım aa bende tiyatroya çok meraklıyım falan. yalnız bunu dediğimde beni tanıyan iki arkdaşım kahkaha attı. o derece tiyatrodan hiç bir şey anlamam. yalan bir ortak payda üzerinden konuşmaya başladık. okulun tiyatro kulübüne üyeyim yakında bir tane oyun olacak falan dedim. oyunun adı ne dedi. bende aklıma hiç bir şey gelmiyor şekspir dedim. kuru kafalı burütüslü bir oyun dedim. bayağı güldü millet herkes anladı saçmaladığımı.

biraz daha oturduk böyle kalkalım dediler, herkes kalktı ben deliriyorum ama hemen bir şeyler bulmam lazım, kızdan telefon falan almam lazım. davetlisi olduğumuz arkadaş durumu anladı, sen biraz daha kalabilir misin burcu, seninle hiç görüşemeden gitmeyeyim falan dedi. burcu da tamam dedi. biz dördümüz kaldık. konuştuk falan en sonunda tiyatro ile ilgili bir şeyler sormak istesem, bana numaranızı verir misiniz dedim. burcu da verdi numarasını. sonra muhabbet bitti metroya kadar bıraktık burcuyu ve eve yoluna düştük.

neleri seversin falan derken sayıyorum ben sevdiğim yemekleri. yapayım mı sana makarna dedi. yap getir bakayım tadına dedim. bu dedi ki öyle soğur güzel olmaz size gidelim sizde yapayım makarnayı dedi. benim kafa da şimşekler çaktı amk. kız resmen bana yazıyordu. büyük bir ikileme girdim beyler. o eve makarna yapmaya gitmek demek bir şeylerin ilk adımı demekti. ben üniversiteye gitmeden bir şeyler yaşamak istemiyordum. ama ilk defa birileriyle bir şeyler yaşama fırsatı da elime geçmişken tepmek istemiyordum. ahlaki yönünü sorguluyordum bir yandan, kızla bir şeyler yaşasam ileriye yönelik beni düşünecekti. ama ben yeliz ile bir gelecek düşünemiyordum. bu düşünceler arasında gidip gelirken gibim ağır bastı beyler. tamam dedim.

kahvaltıyı falan bıraktık bize gittik. kahve yaptım ben içtik falan. karnımız tok ama bu başladı makarnayı yapmaya. beyler makarnayı yaptı bu sizlere yemin olsun hayatımda daha öyle iğrenç bir şey yememişimdir. birbirine yapışmış hamur gibi makarna amk. yemesen o da olmaz. bu biraz yedi falan dedi ki ya bu iğrenç olmuş ben yiyemeyecem dedi. bende acıkmamıştık ondan böyle geliyordur falan dedim bıraktık makarnayı. hadi ders çalışalım dedi bu çıktı mutfaktan kitaplarını aldı benim odama gitti yatağın üstüne bağdaş kurdu oturdu. bende gittim arkasından masaya geçtim. yanına gidemiyorum.

anladı heralde, ya bu soru nasıl olacak bir baksana dedi. ben gittim ama hala ayaktayım yatağa oturmadım, ya otursana dedi bu. oturdum yanına. bana döndü, bende ona döndüm soruyu yapmaya çalışıyorum ben. yapmaya çalıştığım soruda kimya bu arada beyler. eşit ağırlıkçı adamım, kimya ne desen tanımlayamam. gibimin emirleri beynimi ele geçirmişti. beynime kimya kastırıyordu. co2 ler falan. artık her şey belli oluyordu, ben kalemle sorunun üstüne oynaşırken bu kitaba eğildi, göğüslerini falan görüyorum ben. ama hamle yapamıyorum, bu kitabı kapattı bana baktı çok safsın dedi. ben içten içe titriyorum konuşamıyorum amk. olayların buralara gelmesi rahatsız etmeye başladı beni. bir an önce bir bahane falan bulup evden çıkmayı istiyorum. bu böyle yavaşça açtı kollarını bana sarıldı. o anda dedim ki bak yeliz yanlış bir şey yapıyoruz, bizim asla bir geleceğimiz olmaz evden çıkalım gidelim dedim.

bir iki dakika sarılmış vaziyette durdu bana. sonra yüzüme baktı, gözlerini kapattı ve dudağımı öpmeye başladı. ilk defa biriyle öpüşüyordum, çok heyecan verici gelmişti. bağdaş kurmuş vaziyette yatağın üstünde 10 dakika falan öpüştük. belim deli gibi ağrıyor, ama kımıldamıyorum da, öpüşme bozulmasın diye. sonra baktı benden hamle yok, üstüme doğru yüklendi bu. yattım ben üstüme yattı öpüşmeye devam ettik. sonra ben üste geçtim kollarını kaldırdı, üstünü çıkardım. yavaşça elliyorum memelerini falan öpüyorum sütyenin arasından. yaklaşık 2 saat boyunca hayvanlar gibi yiyiştik beyler, onun sadece üstü soyunuk, ben tamamen giyiniğim.

bu yaptığımın en büyük hatalardan biri olduğunu o an da düşünememiştim. hata olduğundan emindim ama bu kadar büyümesini beklemiyordum.

artık okuldan çıkınca hemen eve koşuyor üstümü değişiyor kafeye gidiyordum. gece 12 ye kadar çalışıyordum, sabahları patron açtığı için kafeyi, geceden kafeyi süpürüyor, masaların tozunu alıyordum. sabah temiz kafeyi açıyordu patron temizlikle uğraşmıyordu. çalıştığım süre boyunca sigarayı patrondan otlanıyordum. patron da müşterilerden sigara isteme, içmek istediğinde al benimkinden yak diyordu.

ama kafede bir şeyler ekgibti beyler. gelen müşteriler hep farklıydı. ben hep aynı müşterileri nasıl bağlarım diye düşündüm. sonra kendi kafama göre her gelen müşteriye sürekli çay ikram etmeye başladım. bedava çay veriyordum. öyle bir bardak falan da değil. adam yeter amk içimde çay ağacı çıktı rizeliler halay çekiyor diyene kadar basıyordum çayı. soğuk ramazan akşamları, iftardan sonra müşterilerin çok hoşuna gitti bu. sonra patronda dedi ki aferin lan benim aklıma gelmemişti bu. sırf sınırsız çay için gelenler oluyordu.

gece kafeyi temizledikten sonra 1 gibi evde oluyordum. herkes uyuyor oluyordu ama annem hep camdan bakarak beni bekliyordu. ben gelince gidip yatıyordu. ferhatla görüşemez olmuştum. günler böyle geçiyordu. bir yandan dileği düşünüyordum. ilk haftalığımı alınca a4 kağıda mektup yazıp hediyeler alsam beni affeder mi diyordum.diğer yandan evde aç yattığımız günler olduğu için annemle babamın o paraya daha çok ihtiyacı olduğunu düşünüyordum. bu ikilemlerde gidip gelirken ilk haftam dolmuştu.

o gün daha bir canla başla çalıştım. ellerim sürekli çay bardağı yıkamaktan çatlamıştı amk. patron gördü ellerimi, lan ellerini gibmişin salak herif doktora zütürcem seni dedi. yok abi geçer dedim. yok olmaz dedi. en sonunda kafeyi kapattık, hemen temizliğe giriştim. temizlik bitti patron 2 çay kap gel dedi.

çayları aldım geldim, hiç unutmam mirkelam dan hatıralar çalıyor hafiften. geçip giden hu huuu zamanları hu huu bir yerlerde bulsam.

http://www.youtube.com/watch?v=MARfCZOAJ4c

patron dedi ki senin haftalığın 10 milyon lira al bu parayı dedi. ben büyük bir hayal kırıklığı yaşıyorum beyler. en azından 20 milyon lira alırım diye umut ediyordum çünkü. o parayı da almış böyle yuvarlamış iyice incecik yapmış amk. parayı alırken içimden dedim ki, al da zütüne sok demenin başka bir şekli heralde amk. birde özene bezene sarmalamış falan, bir şey diyemedim teşekkür falan ettim, aldım attım parayı cebime.

sonra beni özel hastaneye zütürdü gecenin bir yarısı. o zamanlar her hastanede tedavi olma şansınız yok. patron dedi ki arkadaşın elleri çok kötü muayene ettircektik dedi. kadın aldı kimliğimi yazdı çizdi 22 milyon falan gibi bir rakam söyledi. bende direk çüşşş çek ap mı yapıyorsunuz dedim. patron verdi parayı acildeki doktor 10 saniye baktı bir krem yazdı, elin suya değmeyecek eldiven kullan dedi, gönderdi. egzamaymış meğersem o çatlaklar. hastaneye zütürmese hep yayılacakmış beyler o yaralar.

nöbetçi eczaneden kremimi de aldı, ben diyorum ki içimden şu parayı bana versen daha büyük hayır işlerdin amk. neyse bıraktı beni evime. girdim eve annem camda bekliyor. seslendim anneme. babamı uyandır dedim. neden dedi. para vercem dedim. annemde dedi ki o parayı sen bana ver, ben veririm dedi. bende yok yeaa ben verecem falan ergen atarı yapıyorum, annem dedi ki oğlum bir insanın para kazanamayıp oğlunun kazandığı parayı alması çok zordur. bırak onu ben vereyim dedi, vay amk doğru lan dedim. çıkardım parayı açtım lan 10 milyonun içinden bir 10 milyon daha çıktı. onu açtım bir tane daha çıktı. aça aça 60 milyon para çıktı beyler cebimden.

anneme verdim 10 milyonu söyledim böyle böyle diye. ertesi gün gittim kafeye, abi dedim sen 10 milyon demiştin verdiğin para 60 milyon çıktı. al şu 50 yi dedim. o da bana dedi ki senin haftalığın 60 milyon, ben sadece az verdiğimi görünce ne tepki vereceğini merak ettim dedi. beyler var ya dünyalar benim oldu amk. sarıldım falan patrona.