bu başlıkta herkes kendinden bir şeylr bulacak

beyler okuyan vardır umarım. boşa kürek çekmeyelim.

devam ediyorum.
kurnazlık part-1

bu kızın tavırları üzerine kafa yordum. nette benim şimdiki halimin 2007 versiyonu bi taşaklının sözlerine kulak verdim. konuşmalarından beni denemek istediği sonucunu çıkardım. umursamaz olun dediğimi hatırlıyorsunuz. bu umursamazlık her anlamda mutlak bi umursamazlık mı? gerçek umursamazlık var mıdır? kant bu konuda ne demiştir? burda felsefi yeteneklerimizi konuşturuyoruz. umursamaz ve rahat olduğum noktalar onun beni yönetmeye çalıştığı anlardı. bunlardan ustalıkla sıyrılmanın yolunu keşfettim. ikinci keşfettiğim nokta beklemediği anlarda ilgilenmem oldu. benimle bir şey yapmak istediği veya beni çağırdığı zamanlarda çok istediğimi ancak arkadaşlarımla vakit geçirmem gerektiğini söylüyor veya öyle olmasa bile yalan söyleyerek olayın gidişatını kendi yönüme çevirmesini beceriyordum. bu sürekli bi çaba olmamalı atıyorum. bi kere çağırdı gitmediniz ikinci de gitmediniz. lakin üçüncü de gitmelisiniz. sonrasında ilk çağırdığında gidin ki sizin ne zaman geleceğinizi kestiremesin. o sayede sizi çağırma isteği hep canlı kalır. siz istediğiniz vakit de gelmeye daha istekli olur.

ayrılmadan önce aynen bu tavırlarla ona yaklaştım. çok arzulu istekli gibi göründüm başlarda. sürprizler yapıp halinden anladığımı belli ediyordum. yapamayacağı mesajını attığı akşam kestirip atınca bu kızda "benle çok ilgileniyordu bu kadar kızdı ve kestirip attı acaba bende de mi bi hata vardı" düşüncesi oluşmaya başlamıştı bile. o anı size çaktırmaz ama ruhani ve manevi aleminde çokta yelkenleri suya indirmiş ve sizden gelecek hareketi beklemeye başlamıştır. kızla ilgilenirken temel felsefem şuydu: bu akşam sevişecek lakin yarın ayrılacakmış gibi davran. bu fikrin bana sağladığı fayda şu idi: sevişme isteği ve onu elde etme arzusu beni birlikte olmaya zorluyordu o gün. ama akşam gidince ertesi gün onun olmayacağına alıştırdım kendimi. rahat olun 1 2 haftada alışıyorsunuz. işte ilgilenin ama belli etmeyinin tam karşılığı budur. onla yarınlı hayaller kurarsan gibi tuttun adamım. onsuz yarının hayallerini kuracaksın.

@88 tamam panpa ayarlarım.

burda kısa bi ara verip geçmişle o günler arasında köprü kurmam gerekiyor. aile sevgisinden yoksun başarısızlık yeteneğini kazanmış, çocukluk gelişimi desteklenmeyen aşağılık pgibolojisiyle normal insanlarla özellikle de kızlarla iletişim kuramayan yetersizlik hissini sonuna kadar yaşayan bi adamdım. insanların uyuşturucu içip birbirlerini öldürdüğü mekanlardan çıkıp bugünkü noktaya nasıl geldiğimi hala anlayabilmiş değilim. bunda kendi çabamın da yeri muhakkak ki çok fazla. ama imkansız değildi.
ben insanlar arasına çıktığımda çırılçıplaktım. üzerimde elbisem vardı ama içim üşüyordu. savaşın ortasında gibi bi şey de değildi. cepheler yok. düşman her yerde evde okulda otobüste. bazen beyninin içinde. kendim mücadele ettim kendim anladım yaşamın bizzat içindeydim. kimsenin yardımı olmadı. ezildiğim de oldu dayak yediğimde gibtiğim de. boyun eğmemesini bildim. belki mizaçtır ama kendi işimi kendim görürüm ben. ortaokulda bana gülen benimle dalga geçen huurları verse gibmeyecek düzeydeyim. fakire fukaraya gibtiririz.