bu başlıkta kendime felsefik ve güzel sözler

Buradan, gitmek buradan ve başka bir yere varmak, ya da kalmak burada ama bir aşağı bir yukarı dolanarak. Önce kımılda, bir beden gerekli, eskisi gibi, yadsımıyorum bunu, yadsımayacağım artık, bir bedenim var diyeceğim, ayağa kalkacağım, ya... şamak diyeceğim buna, benim diyeceğim, ayağa kalkacağım, düşünmeyi bırakacağım, işimle dolu olacağım, ayakta durmakla, ayakta durmayı sürdürmekle, yer değiştirmekle, katlanmakla, yarına, gelecek haftaya sağ çıkmaya çalışmakla, yeterli olacak fazlasıyla bütün bunlar, bir hafta, ilkbaharda bir hafta fazlasıyla yeterli olacak, yaşam şırıngalayacak içimize. Arzulamak yeterli bunu, arzulayacağım ben de, bir bedenim olmasını arzulayacağım, bir kafam olmasını arzulayacağım, birazcık kuvvet, birazcık da cesaret, şimdi koyuluyorum işe, bir hafta çok çabuk geçti, sonra döndüm buraya, şu karışık yere, günlerden uzak, günler uzak, kolay olmayacak.

Peki neden tüm bunlardan sonra, hayır, hayır, bırak, başlama yeniden, dinleme tüm bunları, tüm bunlar deme, her şey eski, her şey eşdeğerde, yazgıları böyle yazıldı. Ayaklarının üzerindesin işte şimdi, doğruluğuna ant içerim, senin bunlar, benim bu, ant içerim, oynat ellerini, dokun kafana, usun orada işte, bir çalışmasa çuvallardın anında, başka yerlerine geçelim şimdi, daha aşağı bölgelere, onlara da gereksinmen var, söyle bakalım neye benziyorsun, bir tahminde bulun, nasıl bir adamsın, bir erkek gerekiyor, ya da bir kadın, bacakaranı yokla bir, güzellik zorunlu değil, güçlülük de öyle, bir hafta kısa bir süre, kimse sevmeyecek seni, korkma sakın. Hayır, böyle değil, çok ani oldu, korkuya kapıldım.

Ama başlamak için debelenmeyi bıraksan, öldürmeyecekler seni, kimse seni sevmeyecek, kimse seni öldürmeyecek, belki Gobi çölünde bulacaksın kendini, yuvanda hissedeceksin orada. Seni burada bekleyeceğim, hayır, yalnızım, yalnızım ben, bu kez benim gitmem gerekiyor. Nasıl yapacağımı bilmiyorum, bir adam, bir tür adam, yaş almış bir çocuk olacağım, zorunluyum buna, bir dadım olacak, üstüme titreyecek benim, karşıdan karşıya geçerken elimden tutacak, parklarda özgür bırakacak beni, uslu duracağım, bir köşeye sinip kedi gibi oturacağım ve sakalımı tarayacağım, düzleştireceğim onu, daha yakışıklı, biraz daha yakışıklı olmak için, böylesi ne güzel olurdu kuşkusuz.

Hiç için Metinler - Samuel Beckett

Yalnızlığa çekilmek mi istersin kardeşim? Kendine varan yolu aramak mı istersin? Biraz dur da beni dinle.“Arayan, kolay yiter. Her türlü yalnızlık suçtur.” Böyle der sürü.Ve sen sürüdendin uzun bir süre. Sürünün sesi daha sende çınlayacak... Ve sen desen: “ Artık sizinle ortak vicdanım yok benim” yakınma ve ağrı olacak bu.Derdinin yolunu, yani kendine varan yolu yürümek mi istersin?Öyleyse hakkını ve bu işi becerecek gücünü göster bana!Sen yeni bir güç ve yeni bir hak mısın? Bir ilk devinme misin?Bir kendi kendine dönen tekerlek misin? Yıldızları kendi çevrende dönmeye zorlayabilir misin? Yazık, yüksekliğe tutkunluk öyle çok ki!Gözü doymaz kişilerin çırpınmaları öyle çok ki!Tutkun ve gözü doymaz bir kişi olmadığını göster bana! Özgür mü diyorsun kendine? Egemen düşünceni işitmek isterim ben senin, boyunduruktan kurtulduğunu değil. Kendi kötün ile kendi iyini kendine sağlayabilir misin, kendi istemini bir yasa olarak kendi üstüne asabilir misin? Kendi kendinin yargıcı olabilir misin? Bugün kalabalığın acısını çekersin daha, ey tek kişi:Bugün yürekliliğin tam daha ve umutların.Ama bir gün yalnızlık yoracak seni,bir gün eğilecek gururun ve yürekliliğin yılacak.

Bir gün haykıracaksın:“Yalnızım ben!”Yalnızı öldürmek isteyen duygular da vardır; başaramazlarsa, kendileri ölürler sonra!Ama sen buna yeterli misin, katil olmaya? Kardeşim, ‘horgörme’ sözcüğünü tanıdın mı? Peki doğruluğunun, seni horgörenlere karşı doğru olmanın ağrısını? Onlar haksızlık ve çamur atarlar yalnızca; ama böyledir diye, kardeşim, yıldız olmak istersen, daha az ışık saçmamalısın onlara!Ve iyilerle doğrulara karşı tetikte ol!Onlar, kendi erdemini yaratanları çarmıha germeye can atarlar, onlar yalnızlardan nefret ederler. Kendi sevginin baskınlarına karşı dahi tetikte ol!Her önüne gelene elini uzatmaya pek hazırdır yalnız kişi. Elini değil, yalnız pençeni uzatmalısın nice kimselere;hani pençenin tırnakları da olursa, yok mu…Ama karşına çıkabilecek en çetin düşman kendin olmalısın hep;sen mağaralarda ve ormanlarda kendine pusu kurarsın. Kendi yalımınla yakmaya hazır olmalısın kendini;önce kül olmadan nasıl yeni olabilirsin ki!Sevginle git yalnızlığına, kardeşim, yaratmanla git, doğruluk ancak daha sonra topallar ardın sıra senin. Benim gözyaşlarımla git yalnızlığına, kardeşim. Kendinden öte yaratmak isteyeni severim ben,ve böylece yok olanı.

Nietzsche

Tam göğsünün ortasında bir yerin acıyacak... Evinin seni içine sığdıramayacak kadar dar olduğunu fark edeceksin... Sokağa fırlayacaksın... Sokaklar da dar gelecek... Tıpkı vücudunun yüreğine dar geldiği gibi... Ne denizin mavisi açacak içini, ... ne pırıl pırıl gökyüzü... Kendini taşıyamayacak kadar çok büyüyecek, bir yandan da kaybolacak kadar küçüleceksin.. Birileri sana bir şeyler anlatacak durmadan... "Önemli olan sağlık."

"Yaşamak güzel." "Boş ver, her şey unutulur."Sen hiçbirini duymayacaksın... Göz yaşlarından etrafı göremez hale geleceksin... Ondan ölmesini isteyecek kadar nefret edecek, az sonra kollarında ölmek isteyecek kadar çok seveceksin...

Hep ondan bahsetmek isteyeceksin... "Ölüme çare bulundu" ya da "Yarın kıyamet kopacakmış" deselerbaşını kaldırıp Ne dedin?" diye sormayacaksın... Yalnız kalmak isteyeceksin... Hem de kalabalıkların arasında kaybolmak... ikisi de yetmeyecek...

Geçmişi düşüneceksin... Neredeyse dakika dakika... Ama kötüleri atlayarak... Onunla geçtiğin yerlerden geçmek isteyeceksin... Gittiğin yerlere gitmek... Bu sana hiç iyi gelmeyecek... Ama bile bile yapacaksın... Biri sana içindeki acıyı söküp atabileceğini söylese, kaçacaksın... Aslında kurtulmak istediğin halde, o acıyı yaşamak için direneceksin... Hayatının geri kalanını onu düşünerek geçirmek isteyeceksin... Aksini iddia edenlerden nefret edeceksin... Herkesi ona benzetip... Kimseyi onun yerine koyamayacaksın... Hiçbir şey oyalamayacak seni... ilaçlara sığınacaksın... Birkaç saat kafanı bulandıran ama asla onu unutturmayan. Sadece bir müddet buzlu camın arkasından seyrettiren... Bütün şarkılar sizin için yazılmış gibi gelecek...

Boğazın düğümlenecek, dinleyemeyeceksin... Uyumak zor, uyanmak kolay olacak... Sabahı iple çekeceksin... Bazen de "Hiç güneş doğmasa" diyeceksin... Ne geceler rahatlatacak seni ne gündüzler... Ölmeyi isteyip, ölemeyeceksin... Belki çivi çiviyi söker diye can havliyle önüne çıkana sarılmak isteyeceksin.

Nafile... Düşüncesi bile tahammül edilmez gelecek... Rüyalar göreceksin, gerçek olmasını istediğin... Her sıçrayarak uyandığında onun adını söylediğini fark edeceksin... Telefonun çalmasını bekleyeceksin... Aramayacağını bile bile... Her çaldığında yüreğin ağzına gelecek... Ağlamaklı konuşacaksın arayanlarla... Yüreğin burkulacak... Canın yanacak... Bir daha sevmemeye yemin edeceksin... Hayata dair hiçbir şey yapmak gelmeyecek içinden... Onun sesini bir kez daha duymak için yanıp tutuşacaksın...

Defalarca aradığı günlerin kıymetini bilmediğin için kendinden nefret edeceksin... Yaşadığın şehri terk etmek isteyeceksin... Onunla hiçbir anının olmadığı bir yerlere gidip yerleşmek... Ama bir umut... Onunla bir gün bir yerde karşılaşma umudu... Bu umut seni gitmekten alıkoyacak... Gel gitler içinde yaşayacaksın... Buna yaşamak denirse...

Razı mısın bütün bunlara... ? Hazır mısın sonunda ölüp ölüp dirilmeye... ? O halde aşık olabilirsin ... 

Can Dündar

Bir moron gibi yaptıgım bir sey var. Adı "Düşünmek". Kendi görüslerimi de olusturmayı sevdigim için pek iyi bir Amerikalı degilim. Bana söylendigi anda yerde yuvarlanmıyorum. Ne yazık ki çogu Amerikalı emir verildigi anda yerde yuvarlanır.

B... en öyle degilim. Hayatımda uydugum kesin kurallarım var. 1.Kuralım: Devletin bana söyledigi hiç bir seye inanmamaktır. Hiç bir seye…

Ayrıca bu ülkedeki medya ve basın organlarını pek ciddiye almam. 1.Körfez savası zamanında savunma bakanlıgının gönüllü çalısanlarından fazlası olmamıslardır. Çogunlukla Amerikan hükümetinin halkla iliskiler bölümü gibi çalısmaktadırlar. Onları dinlemem. Ülkeme gerçekten inanmıyorum. Sunuda söylemeliyim. Sarı kurdeleler ve Amerikan bayrakları beni pek aglatmaz.

Isleri dengelemek için biraz bizi birlestiren seylerden bahsetmek istiyorum. Farklarımızdan ziyade benzer yönlerimizi vurgulayan seyler. Çünkü bu ülkede hep farklarımızdan bahsedilir. Medya ve siyasetçiler hep bizi bölen seylerden bahseder. Bizi birbirimizden farklı yapan seyler. Bütün toplumlardaki yönetici sınıflar hep böyle çalısır. Geri kalan insanları bölmeye çalısırlar.

Zenginler parayı alıp kaçmak için alt ve orta sınıfları birbirine kırdırırlar. Oldukça basit bir sey ve hep ise yarar. Farklı olan herhangi bir sey hakkında konusurlar. Irk, din, etnik ve milli geçmis, is, gelir, egitim, sosyal statü, cinsiyet. Birbirimizle kavga etmemiz ve onların bankaya gidebilmesi için herhangi bir sey.

Bu ülkedeki ekonomik ve sınıfları nasıl tanımlarım biliyor musunuz? Üst sınıf bütün parayı elinde tutar ve hiç vergi ödemez. Orta sınıf bütün vergileri öder ve bütün isleri yerine getirir. Fakirlerde orta sınıfı ürkütmek için vardır. Çünkü “islerine” gitmeleri gerekmektedir.

Politikacılar bu kelimeyi bilirler ve sizin üzerinizde kullanırlar. Politikacılar geleneksel olarak üç seyin arkasına saklanmıslardır. Bayrak, Incil ve çocuklar. “Hiç bir çocuk arkada kalmasın”. Oh, öyle mi? Kısa zaman önce onlara üstünlük saglamaktan bahsediyordun. “Avantaj”.”arkada kalan”. Biri burda hızını kaybediyor.

Ancak bir sebebi var. Bir sebebi var. Bunun bir sebebi var. Egitimin rezil oluaunun bir sebebi var. Asla düzelmemesi ile aynı sebep. Asla düzelmeyecek, bosuna beklemeyin. Elde ettiginizle mutlu olun. Çünkü bu ülkenin sahipleri bunu istemezler. Gerçek sahiplerinden bahsediyorum. Büyük ve zengin…

Gerçek sahipleri ; Her seyi denetleyen ve her seye karar veren büyük ve zengin… Is hissedarları. Politikacıları unutun onlar önemsiz. Politikacılar size seçim hakkı tanındıgı fikrini sürdürmek için varlar. Hakkınız yok. Seçim hakkınız yok. Sahipleriniz var. Size sahipler. Her seye sahipler. Bütün önemli topraklara sahipler. Kolektif sirketleri denetliyorlar ve sahipleriler. Uzun zamandır senato, meclis, hükümet binaları, belediyeleri sahipleriler. Hakimler arka ceplerinde. Bütün büyük medya ve haber sirketlerininde sahipleriler. Duydugunuz bütün haber ve bilgileri denetliyorlar.

Her sene milyarlarca doları lobilesmek için kullanıyorlar. Istediklerini elde etmek için lobilesiyorlar. Ne istediklerini biliyoruz. Baskalarına daha az ve kendilerine daha çok istiyorlar. Ne istemediklerini size söyleyeyim. Elestirel ve düsünen vatandaslar istemiyorlar. Iyi derece bilgilendirilmia ve egitim görmüs insanlar istemiyorlar. Bu ilgilerini çekmiyor. Bu onların isine gelmiyor. Bu çıkarlarına aykırı.

Ne istiyorlar biliyor musunuz ? Uslu çalısanlar istiyorlar. Makinaları çalıstırıp, belgeleri yazabilecek kadar zeki ve pasifce git gide taktanlasan islerde, daha az maasla, daha uzun sürelerde, daha az haklarla, fazla mesainin olmadıgı, almaya geldiginde yok olan emekliliklerle çalısacak kadar aptal insanlar.

Simdide emeklilik maasınızın pesindeler. Emeklilik paranızı istiyorlar. Geri istiyorlar ki sabıkalı arkadaslarına verebilsinler. Ve biliyor musunuz? Alırlar. Sizden hepsini öyle yada böyle alırlar. Çünkü buraya sahipler, bu büyük bir cemiyet. Siz üye degilsiniz. Siz ve ben büyük cemiyete üye degiliz.

(George Carlin anısına; 1937 - 2008)