gözlerimi kıstım, oydu lan. evet bu herif o herifti. yeni yanaşan arabadan inmişti.vay amk.. anında herife uçup yakasından tuttum, kafasını ellerimle parçalayacaktım. birileri tuttu beni.
-dur lan napıyosun?
caner denilen herifti. ötekiler de inmişti arabadan.
-sen kendi işine baksana huur çocuğu! manitamı gibiyor lan herif gavat mıyım lan ben?

Hemen telefona sarılıp başak'ı aradım. koridorda bir aşağı bir yukarı dolaşıyordum kulağımda telefon. cevap yoktu. neden sonra başakların oda kapısı açıldı ve mina küfrederek dışarı bir şey fırlattı.bir telefon.

Dayanamadım, hayatımda ilk ve son defa birinin telefonunu karıştırdım sonra. güvenmediğimden değil... bilmiyorum bir şey arıyordum sanki. aradığımı 'taslaklar'da buldum sonunda:
Seni her şeyden çok seviyorum ne olur bırakma beni.. studydeyim gel yanıma lütfen. çok yalnızım.

'Study room' u kastediyordu study derken. nerde olduğunu bulmuştum.her katta bir study room vardı.en üst kattaki de buldum onu. ışığı yakmadım, bahçeyi aydınlatan lambanın ışığında loştu içerisi.bir koltuğa kıvrılmış, ellerini yastık yapmıştı.cam açıktı ve içerisi buz gibiydi. yerde buruşturup atılmış rimel bulaşmış peçeteler doluydu. camı kapattım usulca. ellerimi buz gibi olmuş bacaklarında gezdirerek tenini ısıtmaya çalıştım. ayaklarını kucağıma koydum, ellerimle sardım ufacık ayaklarını. uyandı.
-gitme..
-kimse gitmek için gelmez.
Yanına uzandım, sımsıkı sarıldım ona.bir şeyler söylemek istedi, susturdum.

Her şey güzelde , taslağa bırakılmış not falan bana biraz hikaye gibi geldi. Ama yinede anlatım tarzın çok başarılı.

en çok neyi sevdin diye soracak olursanız en çok japon balığımı sevdim gözlerimin önünde ters dönüp acılı biçimde can çekişerek öldü.en sevdiğim şeyi tuvalete atıp arkasından sifonu çekerken bir şey hissedemedim de nedense kanepenin altına düşmüş ruj izli bir izmarit ağlattı beni

-çocukken oldu demişti.. şey yüzünden..
-söyledim ya sana iki kere yaptı diye.az daha ölüyormuş, öyle çok kan kaybetmiş ki..dikine kesmiş, gerçekten ölmek istemiş.
Artık ikimiz de ağlıyorduk saklama gereği duymadan.

insanlara karşı kırıcı olmamaya çalıştım. çokça okuduğum ve gereğinden fazla inandığım gibik masal kitaplarında ruh diye bir şey vardı çünkü.ruh acıtılmamalıydı. gerçek bir centilmen kılıcıyla düşmanını öyle ustalıkla doğramalıydı ki,yüreğini dilimlese bile ruhuna dokunmadan yapmalıydı bunu. cesaretini değil de ana damarını kesmeliydi hısmının. centilmen dövüştüm. ortaçağdan kalmış değer yargılarımla yenildiğim yetmedi bir de taşak oğlanı oldum.ben hiç yara almadım. benim doğrudan yüreğimi öldürdüler.tek tuşla nakavt oldum. düşmanın terlememişti bile.

sabahın köründe beynimi delen alarm sesiyle uyandım. gibik hayatımın geri kalan ilk günü böyle başladı. üniversitede ilk günüm.vay canına ne heyecanlı... odada tektim. dalyarak mert derse gitmişti herhalde. isteksizce kalktım, duşa girdim.bir müddet sıcak suyun altında öylece durdum. derse gitmek istemiyordum ama ben hep uslu bir çocuk olduğumdan ilk günden dersi asma fikrini bir kenara bıraktım.

doğrulup oturdu. uykulu gözlerle bana baktı.bir şey demedi. dağılmış saçları, akmış makyajıyla ay ışığında o kadar güzel görünüyordu ki, öfkeyle rektörlük binasını işaret eden tabelayı tekmeledim.az daha ayağımı kırıyordum. panik yeniden yavaş yavaş yükselmeye başladı.bir daha kustum, kızın gözleri önünde dizlerimin üstüne çöktüm ve emekler pozisyonda kustum. sonra yeniden göz göze geldik. o da beni taklit edip emekleyerek bana doğru geldi ve beni öptü. evet,kustuktan bir saniye sonra öptü beni.

hayatı içimden vakumlayıp almışlar gibi hissediyorum. neşe duyamıyorum. hayallerim küf tutmuş sanki. bıçakla küfleri kazısam bile geriye yenecek bir şey kalmıyor üstelik. klavyenin tuşlarına bile basmaya mecalim yok. yine de sizin için sadece bir ses olduğumu bilmek huzur veriyor. elimden gelse tüm varlığımı ses olarak sürdürmeye razıyım.

Sanki beni anlatıyorsun panpa senin nispeten fakir halinim çok sevdim lan seni görmememe rağmen belki bir gün bir bira ısmarlarım sana

-ne bitti?
-benimle dalga mı geçiyorsun kızım sen?
-ne diyorsun?
-senden iğreniyorum..
daha fazla konuşursam karşısında hüngür hüngür ağlamaktan korkuyordum.onu orda bırakıp odaya çıktım. gibtiğimin çocukları odada parti veriyorlardı.

@217 hoşbulduk , inanılmaz bir akıcı anlatıma sahipsin. Hikayenin son partına kadar kız arkadaşı al kaç yurt dışına amk diyesim geliyordu ama şimdi konu daha da kesin. En iyi kapı Oğuz galiba ?

ulan siz ne anlarsınız be muallakler? sözüm hepinize değil elbette ama burda bunu okuyuo benden tiksinen muallakler size söylüyorum. nefret edin lan benden ben o kadar alışkınım ki buna lanet olsun. senin benden nefret etmen bana koyar mı sanıyorsun? ben ki en sevdiklerimden ortalama bir insanın düşmanından göremeyeceği ihanetleri gördüm.sen mi vardın yanımda ben soğuk kaldırım taşını yastık yapıp uyuduğum gecelerde? sen mi vardın yanımda ben yalnızlıktan çiçeklerle konuşurken? o çiçek solduğunda orada mıydın sanki?ete gömülen metalin ne kadar soğuk olabileceğini bilir misin? ben seneler senesi sevdiklerim üşümesin diye tenimi giydirdim onlara. karşılığında gördüğüm tek şey kahpelikti yine de sevecek bir şey olsun diye kedimi sevdim o da öldü amın oğlu. gelmiş bana toplum diyor lan toplum beni sindireli çok oluyor amk barsaklara ulaştım bile

'toplum bilimleri' dersleri de gördüm. ne varsa okudum. hang gibtiğimin sosyologu hangi gibtiğimin antroplogu ne yazdıysa okudum. şimdi de siyaset bilimcilerini okuyorum. büyük büyük laflar eden onca dahiden tek bir tanesi ama bir tanesi bile sorularıma cevap veremedi. okudukça kendimden uzaklaştım. okudukça tiksindim. okudukça senin o toplum dediğin tak çukurunda boğulduğumu hissettim. çocukluğumun saflığına geri dönmek istedim ne yaptım ulan size? yıllar önce babamdan da alamadım bu sorunun cevabını..ne yaptım size? dostlarım ne yaptım size de elimden tek tutunduğum dalı aldınız? kadınlar neyimi beğenmediniz de ihtiyacım olduğu an çekip gittiniz? gitmeden kanımı emmeseydiniz bari. yaşıyordum ben iyi kötü. bari tamamen yalnzı bıraksaydınız. bari tamamen unutsaydınız. toplumun bana ihtiyacı olduğu her an ben oradaydım da ben fellik fellik başımı koyacak bir omuz aradığımda toplum neredeydi?

tek bildiğim karanlıkta elimi uzattığımda kimsenin tutmadığı. bağırdığım zaman kimsenin duymadığı. belki tanrı sesimin ona ulaşamayacağı kadar uzakta ikamet ediyordur. günün birinde adresini öğrenirsem hayalkırıklıklarımı kargoyla ona yollamayı düşünüyorum. belki sakat kalmış ruhuma bir ayar çeker.en azından tekrar yürümemi sağlayacak bir protez, kalbim için bir yara bandı. kafamı strelize etmek için biraz alkol.

muhabbet ortam her şey şahaneydi. kafalarımız da bi milyondu. neden sonra oğuza rahat battı, başak'ı kolundan tutup oturmaya mı geldik hadi dedi, bunlar kalktı. soran gözlerle bana baktılar. dedim ben böyle iyiyim siz takılın. üstüme bir rehavet çökmüştü. huzurla sigara içmek istiyordum. başakla oğuz kalabalıkta kayboldular.

oğuz üst sınıflar arasında baya popülerdi.o kadar adamı nasıl ve nerden tandığına şaştım. öğrenci birliği başkanı kuzen sağolsun..en nihayet o ben ve başak bir köşeye çekilip biz bize biralarımızı içmeye devam edebildik.

keyfim fazla yerinde olduğu için huzursuzlandım. belayı aradım. çok geçmeden de buldum. artık rahat edebilirdim.