-peki gibtiğim ailesi hiç mi umursamadı, hiç mi ilgilenmedi? kimse bir şey yapmadı mı huur çocuğuna? neden sağ bıraktınız dıbına koyayım neden!!! nerde o şimdi?

-başak'ın ailesi hayatında görüp görebileceğin en ilgisiz tiplerdir. zaten öyle olmasalardı çocukken başına gelen o iğrenç olayı farkederlerdi ilk başta..
-işte bundan emin değilim.. benim ailem de..neyse. nerde o huur çocuğu?bul bana onu.
-can mı? O olaydan kısa süre sonra amateme yatırdılar. okulu bıraktı. hayatı gibildi zaten onun. belasını kendi buldu onursuz pislik.. video olayına gelince, dert etme onu.bir kaç arkadaş aramızda hallettik.
-nasıl?
-nasılını sorma. hallettik işte. için rahat olsun.

-peki ben?
-can'dan sonra başak yolunu kaybetti. zaten uzun süre iyileşemedi. kendini değersiz hissettiğini söyler dururdu.onu anlıyorum. kullanılmak nasıl bir duygu iyi bilirim.
Bu noktada susup daldı gitti herif.ne acılar var dedim ulan..

-açık konuşayım seninle.. zaten gizlisi saklısı yoktur.can'dan sonra çok adamla takıldı başak.
içim acıyordu amk. öyle sevdiğimi geçmişiyle yargılayacak biri değilim ama.. dayanamıyorsun.o sadece senin olsun istiyorsun. hayalinde canlandıramıyorsun. canlandırınca felaketin oluyor.

-can'dan başka kimseyi sevemeyeceğim herhalde diyordu. defalarca amateme gidip görmek istedi onu, engelledik.zaten içeriye gidip görmek o kadar kolay da değildi.ama artık eskisi kadar istemiyordu da onu aslına bakarsan. yoksa başak inatçıdır, kafaya koysa gider görürdü. hiç kimseyle uzun ilişkisi olamadı. öylesine takılıyordu.ta ki seni görene kadar.. telefon etti bana okulun ilk günü biliyor musun? birini gördüm hakan, benim gibi bakıyordu dedi.

Hala çalan telefonu yerden alıp bir müddet aptal aptal ekrana baktım. aramayı sonlandırmayı akıl ettim sonunda. merdivenlere oturdum. neredeydi?

Dayanamadım, hayatımda ilk ve son defa birinin telefonunu karıştırdım sonra. güvenmediğimden değil... bilmiyorum bir şey arıyordum sanki. aradığımı 'taslaklar'da buldum sonunda:
Seni her şeyden çok seviyorum ne olur bırakma beni.. studydeyim gel yanıma lütfen. çok yalnızım.

sabahın köründe beynimi delen alarm sesiyle uyandım. gibik hayatımın geri kalan ilk günü böyle başladı. üniversitede ilk günüm.vay canına ne heyecanlı... odada tektim. dalyarak mert derse gitmişti herhalde. isteksizce kalktım, duşa girdim.bir müddet sıcak suyun altında öylece durdum. derse gitmek istemiyordum ama ben hep uslu bir çocuk olduğumdan ilk günden dersi asma fikrini bir kenara bıraktım.

sevilmek çocukluğumdan beri zayıf noktam olmuştur takdir edersiniz ki.ilkokulda hiç arkadaşı olmadığı için teneffüslerde kitap okuyan çocuk bendim, tanıştığımıza memnun oldum. yıllar boyu kafamda yarattığım arkadaşlarım oldu, içimden onlarla konuştum. hepsi gerçekti hepsi gerçekten vardı belki de o kafamda yarattığım küçük insancıkların.en azından daha samimiydiler gerçek insanlardan.en azından hepsi hala yanımda.

hayatı içimden vakumlayıp almışlar gibi hissediyorum. neşe duyamıyorum. hayallerim küf tutmuş sanki. bıçakla küfleri kazısam bile geriye yenecek bir şey kalmıyor üstelik. klavyenin tuşlarına bile basmaya mecalim yok. yine de sizin için sadece bir ses olduğumu bilmek huzur veriyor. elimden gelse tüm varlığımı ses olarak sürdürmeye razıyım.

Her şey güzelde , taslağa bırakılmış not falan bana biraz hikaye gibi geldi. Ama yinede anlatım tarzın çok başarılı.

doğrulup oturdu. uykulu gözlerle bana baktı.bir şey demedi. dağılmış saçları, akmış makyajıyla ay ışığında o kadar güzel görünüyordu ki, öfkeyle rektörlük binasını işaret eden tabelayı tekmeledim.az daha ayağımı kırıyordum. panik yeniden yavaş yavaş yükselmeye başladı.bir daha kustum, kızın gözleri önünde dizlerimin üstüne çöktüm ve emekler pozisyonda kustum. sonra yeniden göz göze geldik. o da beni taklit edip emekleyerek bana doğru geldi ve beni öptü. evet,kustuktan bir saniye sonra öptü beni.

insanlara karşı kırıcı olmamaya çalıştım. çokça okuduğum ve gereğinden fazla inandığım gibik masal kitaplarında ruh diye bir şey vardı çünkü.ruh acıtılmamalıydı. gerçek bir centilmen kılıcıyla düşmanını öyle ustalıkla doğramalıydı ki,yüreğini dilimlese bile ruhuna dokunmadan yapmalıydı bunu. cesaretini değil de ana damarını kesmeliydi hısmının. centilmen dövüştüm. ortaçağdan kalmış değer yargılarımla yenildiğim yetmedi bir de taşak oğlanı oldum.ben hiç yara almadım. benim doğrudan yüreğimi öldürdüler.tek tuşla nakavt oldum. düşmanın terlememişti bile.

'Study room' u kastediyordu study derken. nerde olduğunu bulmuştum.her katta bir study room vardı.en üst kattaki de buldum onu. ışığı yakmadım, bahçeyi aydınlatan lambanın ışığında loştu içerisi.bir koltuğa kıvrılmış, ellerini yastık yapmıştı.cam açıktı ve içerisi buz gibiydi. yerde buruşturup atılmış rimel bulaşmış peçeteler doluydu. camı kapattım usulca. ellerimi buz gibi olmuş bacaklarında gezdirerek tenini ısıtmaya çalıştım. ayaklarını kucağıma koydum, ellerimle sardım ufacık ayaklarını. uyandı.
-gitme..
-kimse gitmek için gelmez.
Yanına uzandım, sımsıkı sarıldım ona.bir şeyler söylemek istedi, susturdum.

-başka ne anlattı sana benim hakkımda?
-senin hakkında bana çok şey anlattı.ilk beraber olduğunuz geceyi anlattı mesela
Utandım,ama yine de anlatmasını istiyordum. devam et gibisinden elimi salladın
-daha önce hiç böyle bir şey yaşamadım ben. ömrümde ilk defa seviştim dedi.
-iznini isteyebilir miyim?
-izin senin.git ona

tek bildiğim karanlıkta elimi uzattığımda kimsenin tutmadığı. bağırdığım zaman kimsenin duymadığı. belki tanrı sesimin ona ulaşamayacağı kadar uzakta ikamet ediyordur. günün birinde adresini öğrenirsem hayalkırıklıklarımı kargoyla ona yollamayı düşünüyorum. belki sakat kalmış ruhuma bir ayar çeker.en azından tekrar yürümemi sağlayacak bir protez, kalbim için bir yara bandı. kafamı strelize etmek için biraz alkol.

tanrı kurye meleklerini bana biraz umut getirmeleri için gönderdiğinde melekler trafik kazası geçirdi herhalde. hala bekliyorum ama yeni umut yok. herhalde gayri safi ilahi hasıladan payıma düşen hepi topu buydu. herhalde sigorta kapsamında değil. herhalde bana ayrılan sürenin sonuna geldik.

'toplum bilimleri' dersleri de gördüm. ne varsa okudum. hang gibtiğimin sosyologu hangi gibtiğimin antroplogu ne yazdıysa okudum. şimdi de siyaset bilimcilerini okuyorum. büyük büyük laflar eden onca dahiden tek bir tanesi ama bir tanesi bile sorularıma cevap veremedi. okudukça kendimden uzaklaştım. okudukça tiksindim. okudukça senin o toplum dediğin tak çukurunda boğulduğumu hissettim. çocukluğumun saflığına geri dönmek istedim ne yaptım ulan size? yıllar önce babamdan da alamadım bu sorunun cevabını..ne yaptım size? dostlarım ne yaptım size de elimden tek tutunduğum dalı aldınız? kadınlar neyimi beğenmediniz de ihtiyacım olduğu an çekip gittiniz? gitmeden kanımı emmeseydiniz bari. yaşıyordum ben iyi kötü. bari tamamen yalnzı bıraksaydınız. bari tamamen unutsaydınız. toplumun bana ihtiyacı olduğu her an ben oradaydım da ben fellik fellik başımı koyacak bir omuz aradığımda toplum neredeydi?

ulan siz ne anlarsınız be muallakler? sözüm hepinize değil elbette ama burda bunu okuyuo benden tiksinen muallakler size söylüyorum. nefret edin lan benden ben o kadar alışkınım ki buna lanet olsun. senin benden nefret etmen bana koyar mı sanıyorsun? ben ki en sevdiklerimden ortalama bir insanın düşmanından göremeyeceği ihanetleri gördüm.sen mi vardın yanımda ben soğuk kaldırım taşını yastık yapıp uyuduğum gecelerde? sen mi vardın yanımda ben yalnızlıktan çiçeklerle konuşurken? o çiçek solduğunda orada mıydın sanki?ete gömülen metalin ne kadar soğuk olabileceğini bilir misin? ben seneler senesi sevdiklerim üşümesin diye tenimi giydirdim onlara. karşılığında gördüğüm tek şey kahpelikti yine de sevecek bir şey olsun diye kedimi sevdim o da öldü amın oğlu. gelmiş bana toplum diyor lan toplum beni sindireli çok oluyor amk barsaklara ulaştım bile

amk kıyım bekliyordum şaka çıktı gibtirgit amk yaaaaaaaaaaa

fena mı olurdu tatatatatatata dağıtsalar partiyi. sigarayı boşuna yaktım mk