saat sabahın dördüydü. kuş cıvıltıları dışında bir ses duyulmuyordu. festival alanına servis arabası gibi bir şeye binip gitmiştik. hava yaz olmasına rağmen serindi.her yerde zeytin ağaçları, otlar..ay hala gökyüzündeydi.o kadar güzeldi ki ürperdim. doğanın ortasında yapayalnızdım. havayı ciğerlerime çektim gözlerimi kapatıp öyle yürüdüm kendi kendime dans ettim ayrıldığım sevgilimin adını bağırdım fermuarımı açıp işedim, zıpladım istediğim gibi delirdim doğayla baş başa kalmak muhteşemdi.

yürüye yürüye gölet gibi bir şeyin kıyısına geldim. sırt çantam ağırlık yapıyordu. çantamdan cüzdanımı çıkardım içinden bir miktar para aldım ama hepsini değil. cüzdanı gerisin geri çantaya koydum. tişörtümü de çıkarıp çantaya tıktıktan sonra da çantayı gölete savuruverdim. hayatımda en özgür hissettiğim andı bu.içime çektiğim serin ve temiz havanın 'aroması' hala aklımdadır.

bir saate yakın yürüdükten sonra sonunda ufukta bir otoyol göründü.ilk defa kendi başıma otostop çekecektim. tereddütle kaldırdım baş parmağımı.bir kaç şoför geçerken taşak geçmek için korna çaldı. hiç sinirlenmedim ben özgürlükten geliyordum. baş parmağım havada aşağı yukarı yürümeye başladım. sonunda alternatif tipli otuzlu yaşlarda bir eleman durdu. sağol dedim sadece.o da başını salladı istediğini dinle dedi başıyla cd leri göstererek. incubus vardı. duruma uygun olsun diye drive ı açtım.

http://www.youtube.com/watch?v=fgT9zGkiLig

kolumu camdan çıkardım rüzgarı parmaklarımla taradım.o an mutlu olduğumu hala hatırlıyorum. evet mutluluktu o.eleman beni yolumuzun ayrıldığı noktada bıraktı.bir sonraki yol arkadaşım arka koltukları sökülmüş eski bir pikapı kullanan kasketli dayıydı. dayı bana kayısı ikram etti. hayatımda yediğim en tatlı kayısıydı. dayı bahçedeki ağaçta yetiştiriyormuş.

dayı beni bir kasabada bıraktı. saat altı buçuk civarıydı yanlış hatırlamıyorsam. çizgi filmlerde olur ya burunla kokuyu takip ederler aynen öyle oldu burnum beni vitrini fırından yeni çıkmış poğaçalarla dolu pastaneye zütürdü. üç poğaça gömdüm portakal suyuyla. çok çok iyiydi tadı.o zamanlar hala tat alabiliyordum beki de onunla alakalıdır

leziz şeyler çabucak bittiğinden poğaçalar da yolculuğum da tatil de bitti. yine evdeydim. sımsıcak yuvamda. telefonumu da çantamla beraber attığım için annem ve babam sinir krizi geçirmişlerdi. neden kızdıklarını hiç anlamadım. beni arama külfetinden mi korkuyorlardı yoksa deterjan alırken bile kararsız kalan annem mezar taşı dizaynım konusunda çok kafa patlatmak zorunda kalacağın sandığı için mi bu kadar sinirliydi acaba

seni böyle bir seçim yapmaya zorlayacağım için çok özür dilerim anneciğim. aslında hiç sallamasan daha iyi olur bana göre. çocukken benim için seçtiğin giysileri benim için seçtiğin yemekleri benim için seçtiğin oyuncakları da hiç sevemedim zaten. benim için seçtiğin şeyler hiç bir zaman bana uymadı anne

babamın öss sonucu da açıklanmıştı bu arada. özel ders paralarını o ödediği, bölümü ve okulları o seçtiği ve tercihi de o yaptığı için elbette ki zafer de babamındı. akşam yemeğinde huzuruna çıkıp beni bu muhteşem okula göndermeye layık gördüğü ve paracıklarını benim uğruma feda ettiği için defalarca teşekkür ettim minnetlerimi bildirdim.dev bir balık yutmuş bir kedi gibi memnun baktı bana ama bir şey demedi

okula kayıt yaptırmaya maaile gidildi. annem saçlarını bile yaptırmıştı. oryantasyon günü varmış. velilerin de gelmesi gerekiyormuş. domaldığımız paranın karşılığında ne gibi hizmetler alacağımızı velilere güzelce anlatıp bir nevi gibtikten sonra sırtlarını sıvazlıyorlardı sizin anlayacağınız. işte annemin fönsüz saçlarıyla orada -mazallah- bir tandığa falan rastlarsak ne olurdu sonra? annem kimseye 'meral hanım da oğlunun oryantasyon gününe pek pejmürde gelmiş' dedirtecek kadın değildir! cenazemden ne giyeceğini çok merak ediyorum doğrusu. lacivert chanel tayyörü bu duruma uygun düşecektir sanıyorum

okuldaki tüm çalışanlar pek bir güleryüzlüydü. açık alanda kurulan standlarda okulun ikinci üçüncü sınıf öğrencileri broşür dağıtıp bilgi veriyorlardı. annem bu öğrencilerin nerdeyse hepsiyle tek tek konuşup beni utancımdan yerin dibine soktu.ne vardı sanki öğrenecek? ben okuyacaktım orada zamanla her şeyi keşfederdim kendim zaten.ama bunları anneme anlatmak imkansızdır. yapılı saçları ve haddinden fazla yüksek topluklu ayakkabılarıyla ortalıkta dolaşıp herkese caka satan bu yaşına göre güzel ve gösterişli kadının (belki de bu yüzden hep kendini öne atan biridir annem) biricik 'oğluşunun' ben olduğumun görülmesini istemediğimden , yine açık alanda kurulu kokteyl masalarından birine yanaşıp pustum

yapıştığım kokteyl masasında bulduğum bir şeyleri atıştırırken bir yandan da çoktan annemden ayrılıp kendi gibi kel ve göbekli, takım elbiseli bir grup adamla sohbete dalmış olan babamı seyrediyordum.iş konuşuyorlardı. oracıkta minyatür bir tüsiad oluşturuvermişlerdi. babamın nasıl olup da gittiği her ortamda iş konuşabildiğine bir kez daha şaştım

o an anladım.biz hiç bir zaman bir aile olamamıştık. onlara yabancıydım, onların benim için seçtiği bu okula yabancıydım. insanlara baktım yüzlerinde sıcaklık göremedim. işte o zaman çok korktum. yalnız kalacağım diye korktum. lisede edindiğim tek dostla da aramız bozulmuştu zaten. üstelik yurtta kalacaktım tanımadığım diğer üç kişiyle beraber.ne yapacaktım?

yurda taşınacağım gün ufak bir bavul hazırladım. yanıma fazla bir şey almama gerek yoktu çünkü haftasonları eve dönecektim zaten. okul aynı şehirdeydi de,şehrin bir ucu benim ev bir ucu okul. herkes yurtta kalıyormuş ben de kalacakmışım. babam öyle istedi en de evet dedim her zamanki gibi.

annem bavulumu hazırlamama yardım etti. bana bir saç kurutma makinası ve bir bornoz almıştı hediye. teşekkür ettim. annem hala banyodan sonra saçlarımı asla kurutmadığımı bilmiyordu anlaşılan.

yurda beni amcam bıraktı. sisli,yağmurlu berbat bir pazar akşamüstüydü.son derece gergindim ama çaktırmamaya çalışıyordum. amcamla hiç bir zaman samimi olmadık. beni okulun kapısında bırakıp gitti. uzay üssü gibi kampüs son derece soğuk ve sevimsiz görünüyordu. derin bir iç çektikten sonra tekerlekli bavulumu isteksizce ardımdan sürükleyerek yurt binasının yolunu tuttum. öğrenciler yerleşmeye başlamıştı. koridor boyunca kapıların ardından kahkaha ve müzik sesleri yükseliyordu.

nihayet kendi odamı bulduktan sonra derin bir nefes alarak anahtarı kilide soktum. arkada başka bir anahtar vardı.ben kapıyı çalmadan üstünde sadece don olan sarışın bir herif kapıyı açtı.
-selam. gelsene?

ürkerek herifin peşisıra odaya girdim. yurda kayıt yaptırırken dört kişilik odaların 28 metrekare olduğunu söylemişlerdi ama oda çok daha küçük ve boğucu göründü gözüme. odada bir armut koltuk, kolyuğun üzerinde de nerdeyse hiç bir şey giymeyen bir hatun vardı. bir hatuna bir herife baktım.
-ya pardon tanıştırmayı unuttum.ben mert, bu da kız arkadaşım bahar.
-merhaba... ben şey
-rahatına bak abi. içer misin?
adam bana bir şişe tuborg uzatıyordu. çekinerek aldım.

odadaki dört yataktan hangisinin bana ait olduğunu sordum, istediğimi alabileceğimi söyledi.ben de pencere kenarına yakın olanını seçtim. herkesin kendine ait birer masa ve sandalyesi de vardı. sandalyeye oturup birayı açtım. diğer iki kişinin nerde olduğunu sordum. herif zaten diğer iki kişiden birini tanımıyormuş, öteki de rudi adında musevi bir çocukmuş. rudi zaten yurtta pek takılmaz ne zaman gelir o da bilinmez dedi

açıkçası mertten pek hoşlanmamıştım. kız arkadaşının da belli ki kafası taşak gibiydi. kızın giydiği mini şort-askılı bluz penye pijama takımının altından belli olan sutyensiz memelerine bakmamaya çalıştım. kızla herif ikide bir gözümün önünde oynaşıyorlardı. gerçekten çok sıkılmıştım. evimi bile özleyecek miydim yoksa burda?