daha da delikanlılık yapmam amk

bu sefer halka yapmaya çalışarak sigaramı bin etmemem gerektiğinin farkındaydım. 1 lira bozuk param vardı ve 80 tl'de cüzdanda yatıyordu. sigara almak için hesap kitap işine girdi. l&m'nin 6 liraya düşmesiyle üstümde bozuk para kalmadan bu işi halledebiliyordum.- 6.5 iken hep bi muallaklik oluyodu, 6 lira yapan yetkili abilere çok teşekkür ama 5 olsa düz olsa çok güzel olur.- üzerimde bozuk para kalmamasıda beni endişelendiriyordu. bir konuda kararsız kalırsam ve atama danışmam gerekirse ne yapacaktım. artık kendi ayaklarımın üzerinde durma vakti geldiğine karar vererek 6 lira hazırladım. en yakın efesçi'den sigaramı alabilirdim. bu hesap kitap işleri yine kafamı karıştırmıştı ve sigaramı biraz daha rüzgara kaptırmaya niyetim yoktu. her şeyden uzaklaşarak sigarama konsantre oldum. sigaram bittiğinde sigaranın aylık ekonomimdeki yerini düşünerek sigarayı bırakmaya karar verdim. aslında tamda karar verememiştim, zaten yokluktaydım ve sigara'da olmasa ne tak yiyecektim. büyümek ne zor şeydi amk, küçükken hiç böyle dertlerim yoktu. keşke hep çocuk kalsaydım. aslan babam bana ne güzelde bakıyordu. çocukken arabamı kırdığımda, bozduğumda üzülme oğlum ne olcak yenisi alırız derdi. şimdi bi kaza yapayım bırak kazayı bi yere sürtsün o araba bi gibmediği kalıyor amk. şimdi de alsana yenisi, o zamanki gibi aslan babam olsana ama nerdee. ileride baba olursam yapacağım 2 şey var;
eve gelirken telefon açıp ekmek lazım mı diye soracağım. neden bilmiyorum ama bunun babalığın önemli bir parçası olarak görüyorum. birde pazar günleri aslan oğlum yada çirkin kızım banyo yaptıktan sonra salonda oyun oynarken yanıma çağırıp saçlarını koklayacağım. ohh mis gibi kokuyor dedikten sonra poposuna ufak bi tekme atıp tekrar oyun oynamaya göndereceğim. çocuğu fazla tutmayın beyler, beni küçükkene hep oyunun en heyecanlı yerinde alıkoyarlardı uyuz olurdum. hatta bir kere yeni kalp ameliyatı olan dedeme, beni rehin aldığı için kafa atmıştım. rahmetli ambulansla çıktı mahalleden. anananananem gibicekti belamı...

@65 dedene kafa mı attın amk senin güldüm bin. devam et iyi gidiyorsun

aslında dedemle öyle çok bi hatıramız yoktu. küçükken yurt dışında yaşadığımız için akrabalarımı pek görmüyordum. hatta çoğunu tanımıyordum bile. türkiye'ye geldiğimiz zamanlarda zaten herkes bizi görmek için geliyordu. o kadar çok kişi geliyordu ki kimin kim olduğunu anlamlandıramıyordum. hem onlardan çok canım ülkeme geldiğimde tanıştığım; pokemon, sporcu kartları, bilyelerim ve tasolar ilgimi çekiyordum. tatilimin ilk haftasında kuzenimden hızlandırılmış kurs alarak bütün her şeyi öğrenmeye çalışıyordum. mahalle maçları ve mahalleler arası kavgalar oldukça keyifliydi. bu yüzden eşe dosta gereken önemi bir türlü veremiyordum ama daha çocuktum ve bu önemli değildi. aynı dili konuştuğun insanlarla oyun oynamak çok zevkliydi ve yazları çok eğleniyordum. bahçede ki erik ağacında günümün önemli bir bölümü geçiyordu. kuzenimle beslenme ihtiyacını o ağaçtan sağlıyorduk. o ağacı da rahmetli dedem dikmişti. dedemin ölümü üzerimde çok ağır izler bırakmıştı. benim yüzümden öldüğünü düşünüyor ve sürekli vicdan azabı çekiyordum. dedemin ölmesinin attığım kafayla bir ilgisi yoktu aslında. o tamamen başka bir olaydı; bir akşam 4 ekmek almam için beni besaş a - besaş: bursa da halk ekmek gibi bir şey beyler- göndermişlerdi. birde utanmadan tam para vermişlerdi amk. türkiye deyken ekmek almaya gitmekten hiç gocunmazdım. o ekmekte farklı bir şeyler vardı ve ekmeği alıp eve dönerken ekmekten tırtıklamak en büyük hobilerimdendi. neyse işte yola koyuldum ve yolda çikolata yiyen zengin bir bin görünce benim de canım çekti. 4 ekmeğin bizim için fazla olduğunu düşündüm ve kendime bir çikolata almamın hiçte fena bir fikir olmadığına karar verdim. nerden bileyim amk bi çikolata yüzünden dedemin öleceğini.

@66 kafasına geleydi iyiydi panpa o zamanlar boy kısa gittim göğsünü denk getirdim adamın amk.

reserved

Anlat lan devam et

çikolatamı alıp hemen gömdüm. alt tarafı bir çikolata almıştım ne olabilirdi ki? hem daha çocuktum. daha sonra ekmekleri de alıp eve doğru yola koyuldum. yolda canım dondurma istedi ama para yoktu amk. hem çikolatamı yemiştim, açgözlü olmamam gerekirdi. bunu babamdan öğrenmiştim ve hala da unutmadım. yemeğimizi yedikten sonra soluğu kümeste aldım. kuşlarla biraz oyalandıktan sonra dayımı ikna edip tüfekle oynamaya başladım. tüfek dediysem şey yapmayın hemen, saçma atan havalı tüfekler yok mu onlardan işte. en son o tüfekle mahalleler arası tüf tüf yarışmasına katıldığım için bir büyüğün izni olmadan tüfeğe dokunmam yasaktı. hemen bir kapak bulup kuzenle atış yapmaya başladık. ikimizinde nişancılığı iyiydi ve tüfeğe iyice alışmıştık. daha sonra filmlerde ki kafasının üzerine elma koyan ve onu vuran adam sahnesinin gerçekliğini tartışmaya başladık. - akıllı işaretler çocukları düşünür-. elma falan yoktu ama siyah üzümlerde bu işi görebilirdi. dıbına koyım bütün sülale orda oturmuş çay içiyo, bu çocuklar ne yapıyo diye bakan yok. kuzenle yaptığımız uzun tartışmalar sonucu üzümü kafamıza koyarsak vurduğumuzda üstümüzün leke olabileceğine karar verdik. bir leke olursa annemiz belamızı giberdi bu yüzden üzümü elimizde tutacaktık. her şey hazır sayılırdı ama ilk atışı kimin yapacağı konusunda kararsızdık. kuzenim korktuğunu itiraf edince bir halk kahramanı olarak bu görevi ben üstlendim. cüneyt arkın'ın bir filminde böyle bi sahne vardı. elini tahtaya mı ne koyuyodu diğer lavuk bıçak atıyodu parmaklarının arasına falan orada bi yiğitlik muhabbeti geçiyordu ve duran adam korkusuz olandı. bende bu sahnenin gazına gelip üzümü kaptığım gibi kuzenin karşısına geçtim. maalesef hala bizi gibleyen yoktu ve kuzenim tetiğe dokundu. huur çocuğu karavana atmış beni elimden vurmuştu. cümbür cemaat hastahaneye gittik ve elime dikiş falan atmışlardı ve ağlamıştım amk. o günden sonra kuzenimle sadece mantarlı tabancayla rus ruleti oynadık. ne günlerdi be...

ertesi sabah anannanaannem uyanmış ve kahvaltı hazırlıyordu. benim elim sarılıydı ve o zamanlar otzbir çekmediğim için günlük hayatımı pek etkilemiyordu. hatta olumlu yanlarını da görmüyor değildim. artık ayak işleri bana yaptırılmıyordu. keşke yaptırılsaymış amk belki dedem ölmezdi ve bambaşka bi haytım olurdu. kahvaltı hazır olmak üzereyken anananananem ekmeğin yetmeyeceğini düşünerek dedemi ekmek almaya gönderdi. göndermez olaydı amk, nerden gönderdi... dedem ağır hareketlerle kapıya doğru gidiyordu. hemen bir atakla dedemin yanına zıpladım ve bende geleyim mi diye tutturdum ama dedem beni giblemedi. sanırım dün ekmek yerine çikolata aldığım için bana kızgındı. ciğerim yandığı için bu kısmı hızlı geçiyorum beyler, dedem ekmek almaya giderken kalp krizi geçirdi ve mortingen oldu. dedemin cenazesinde herkes ağlıyordu ama ben olanlara anlam veremiyordum. dedemi de çok sevmezdim zaten ama herkes ağlıyo ayıp olmasın diyerekten bende ağladım. o günden sonra da hiç bi sevdiğimin cenazesine katılmadım zate...

olm amma boş konuşuyon lan başlıkla zerre alaka yok bıraktım okumuyom

@73 canın sağolsun bro

napak panpa okuyak mı acaba

@75 canın sıkılıyosa vaktin varsa saçma şeylere de olsa gülmek istiyorsan oku panpa.

panpa şu dayak yeme olayını anlat daha sonra genel hikayeye dönersin

@77 hikayemin genel bi planı yok panpa buralara nasıl geldim bende bilmiyom

@78 anlatıcaksan buralardayım

kar iyice şiddeti arttırmıştı bense hala yürüyordum. kar lastiğinin zorunlu olacağı muhabbeti aklıma geldi. birde kış lastiği alacaktık dıbını gibim. ne taka yarayacağı konusunda da bir fikrim yoktu. ileride gördüğüm efesçi den sigaramı almaya karar verdim. içeri girerken selamun aleykum demem uygun olur mu diye düşünüyordum. bu konu hakkında herkes farklı bir şey diyo amk. en güzeli iyi akşamlar diyerek girmekti ama bu seferde giderken diyecek bir şey kalmıyordu. bazen türkçem çok yetersiz kalıyor amk. iyi akşamlar diyerek içiri girdim ve bi uzun l&m istedim. kutu mu olsun soft mu olsun diye sorulunca bir an boş bulundum ve uzun olsunda nasıl olursa olsun diye yanıt verdim. muallak efesçi sırıtarak sigaramı verdi. aranızda bayrampaşa tribününde takılan varsa o bayiyi bilir. maçtan sonra adama gidip abi burdan amerika'ya nasıl gideriz diye sormuş huur çocukları. tabi sonra adam gibmiş bunların belasını, maçtan sonra bir sürü tantana amk.
dışarıda ki soğuk hava koşullarında sigaramı yakmak zor olacağı için dükkandan çıkmadan sigaramı yakmaya karar verdim. dışarı çıktığımda soğuk hava yüzümü okşuyordu ama bundan zevk almıyordum. zaten bir amlının saçının yüzüme değmesinden de nefret ederdim amk, böyle ilginç huylarım var. belki bu yüzden kısa saçlı kızlar hep ilgimi çekmiştir. yeterince yürümştüm ve artık u dönüşü yapmanın zamanı gelmişti. bizde geri vites olmadığı için gerekli şartlarda u dönüşü yapardım. sinyalimi vererek dönüşümü yaptım ve az sonra yiyeceğim dayağa doğru adım adım ilerlemeye başladım.

kahve alıp geliyom hızlı hadi

@81 panpa yatıyom ben ama sabah bitircem söz

@82 tamam iyi geceler

anlat lan okucam

edit: #30 dayım. efsaneymiş. devam ediyom.