gece gece cidden okuyacak olan varsa gelsin

çıkıp gitmek istiyorum şu gibtiğim odasından. aynı hızla evi terkedip soluğu sokakta almak istiyorum.ama göremediğim yüzbinlerce sebep kapatıyor önümü. bırak evden dışarı çıkmayı sandalyeden bile zor kalkıyorum. pısırıklığımdan odanın kapısını bile açamıyorum. güç bela yürüyüp titreyen ellerimle önce pencereyi açıp sonra gözlerimi siliyorum. pencereyi açınca güneş giriyor odama. gözlerinin altı ıslak olan kafamı çıkarıyorum pencereden. hızlı hızlı nefes alıp veriyorum.

ilk başta tozlu ve dumanlı bi hava çekiyorum içime.o güne kadar sigara içmemiş olan ben, sanki yıllardır sigara bağımlısıyım ve uzun bi aradan sonra sigara içiyormuşum gibi hissettim o an.san ki istanbuldaki tüm arabaların egzoz dumanlarını içime çektim o tek nefeste.

perdeleri sonuna kadar açıp pencerenin altındaki yatağıma atıyorum kendimi. nasıl düştüysem yatağa hiç kıpırdamadan aynı pozisyonda uykuya dalıyorum. insan gözleri yaşlıyken ne kadar da çabuk ve güzel uyuyor amk...

Okuyorm rezerved

sen anlat sabaha kadar burdayım panpa

bu dislanma , boy haric bendede ayni rizorv

reserved, üzüldüm lan çok karışık bi durumdasın panpa ):

işte o gün kaç saat uyuduğumu bilmeden kalkıyorum.tam yatağımın karşısındaki duvar saati 23:45 gibi bişey gösteriyor tam hatırlamıyorum. kardeşim işten gelmiş yatmaya hazırlanıyor. sabah a nnemin yüzünde gördüğüm öfkeyi onun suratında da seçiyorum karanlık odada. kalkıp su içmeye mutfağa yollanıyorum. ailenin kalan iki ferdinin suratına bakmadan(zaten kimsenin suratına bakamam hep yere bakarım birinin önünden geçerken)geçiyorum oturma odasından. mutfağa tam girmişken bi ses duyuyorum sanki özellikle benim duymam için yüksek sesle söylenen.o ses al işte ben bu saate kadar çalışim oğlunuz evde yatsın.

diğerlerinden ses yok.ben önce suyumu içiyorum sonrada kendimi tuvalete zor atıp kafamı suyun altına sokuyorum. içerden hala konuşma sesleri geliyor.o sesleri duymamak için musluğu parçalarcasına sıkarak açıyorum, açıyorum.ben açtıkça su sesi içerden gelen sesleri bastırıyor. onları duymamak için daha da açıyorumçüstüm başım sırıksıklam olmuş ama ben giblemiyorum.
musluğu sıktığım sağ elim, lavabonun bir kenarını sıkan sol elim, birbirinin üstüne çıkmış ve aralarından yaşlar çıkan göz kapaklarım ve birbirlerini titreyerek döven dişlerimle tam bir bütünüm o akşam...

devam panpa

Buralar degerlenir reserved

anlatma amk habire dövüyorum ben senin gibileri

doğum günün kutlu olsun be panpa gözümden yaş aktı amk gerçekten doğru anlatıyorsun samimiyetini gördüm entrylerinde şukuluyorum bir yandan

yaklaşık 5-10 dk sonra çıkıyorum tuvaletten. oturma odasından geçiyorum hızla.ne kadar hızlı geçsem de annemin ve babamın önünden geçtiğim o an san ki saatler sürdü. vücuduma yapışan ıslak elbiselerimden yürürken hışırtısını duyduğum bordo rengi pijamama kadar her şey çok gerçekti o kısacık anda.

odama girdiğimde hala karanlıktı heryer. karşı yatağa baktım uyumuş mu diye. sanki beni bekliyormuş gibi açık bir çift sert bakış gördüm karanlığın içinde. lütfen birşey demesin diye dua ederek ıslak kıyafetlerimin içinde attım kendimi yatağa. daha birkaç saniye geçmeden karşı yatakdaki gözler yükseldi ve bana döndü.neden çalışmıyosun lan sen, mecbur muyum sen evde yatarken ben çalışmaya hee ?dedi. yatakda kıpırdamadan uzanıyorum hala sanki duymamışım gibi yaparak. tekrar duyuyorum kardeşimin ağzından çıkan aynı sesi sana diyorum heey.

o anda içimde hissttiğim binbir tane duygu var. öfke,heyecan, sinir bunlardan bazıları.ama o an en uzak olduğum duygu üzüntüydü.o anda bir gram bile hüzünlenmedim. battaniyeyi üstümden fırlatırcasına atıp ayağa kalkıyorum. hemen sağımda çalışma masasının üzerindeki hırkamı ıslak elbiselerimin üstüne geçirip hiç birşey demeden doğru kumbarama yöneliyorum. elimde kumbaramla odadan çıkıp bu sefer ağır ağır ama yine kafam yerde geçiyorum bizimkilerin önünden. doğru kapıya yönelim yaz kış giydiğim botlarımı geçiriyorum ayağıma ve evin aydınlığından sokağın karanlığına ulaşıyorum...

:// ağlatıcan panpa beni hüzünlüydüm zaten :(

reserved

@37 den devam

o gece beni en çok üzen şeyse bi kat aşağıda acaba kapıyı açıcaklar mı ? veya arkamdan biri gelicek mi bana bakmaya diye kendi kendime beklemiş olmam. kimse açmadı o gibik kapıyı amk. elimde kumbaramla bozuk sokak lambasının altında oturdum yaklaşık 1 saat. gözlerim bizim evin pencerelerindeydi. annem camı açmış beni arıyordu kapkaranlık sokakta. bazende babam bakıyordu perdenin arkasından. onları o halde bırakıp ayrılıyorum bizim sokaktan. telefonum falanda olmadığından rahatça fink atıyorum sokaklarda.

yürümek ve temiz hava almak iyi geliyor ama elbiselerim ıslak oldugundan biraz üşüyorum. kafamı toplayınca bi parka girip ışık olan bi yerde kumbaramdan paralarımı çıkarıyorum. kumbaramın içindeki tüm paralar asosyalliğimin bir hediyesiydi o gece.5 yıllık lise hayatımda en falza 10 kez kantine gitmiş bi liseli olarak tüm paramı bu kumbarada toplardım.tek giderimde kola, cips falan oldugundan rahat bi 100-150 tl çıkıyor kumbaramdan.

o geceki amacım sadece evdekileri biraz korkutmak.eve asla dönmemek gibi birşeye zaten ne cesaretim ne de zütüm yeterdi amk. bunu yapıcak kadar cesareti nerden buldum onada şaşırmıştım sonraki günlerde...

reserved panpa çok iyi gidiosun sıçma

ama hayat hikayen bitince şuandaki konumunu düzgünce yaz nasıl birisin merak ettim

Okuyorm rezerved

https://www.youtube.com/watch?v=5rwlxwj8rv8
http://www.youtube.com/watch?v=AYw7eJYadco

beyler ikisini açıp oyle okuyun bir de cok duygulandım lan :(

az seri yazsan be panpa