geçen yıl tam bugün ihanete uğradım

tuğçeyle görüşmelerim devam ediyordu. tuğçe için elimden gelen her şeyi yaptım. içimden gelmeye gelmeye gerçek dostluğun nasıl yapıldının örneğini veriyordum. tuğçe bana gittikçe fazla bağlanıyor heran ihtiyaç duyuyordu. sohbetlerimiz samimileşti. hal böyle olunca arzu ile de aynı şekilde olmaya başladık. beraber ortamlara giriyorduk. bazen adem ve merve de bize katılıyordu ama farkettiğim bir şey vardı. tuğçe ve arzu artık merve den uzaklaşmaya başlamıştı. çünkü ben merve ile aynı ortamdayken çok fazla samimi olmuyordum. bunu da yakın olduğum için tuğçe ve arzu farkediyordu. ondan dolayı bir vakitten sonra mervenin ortamımıza gelmeleri onları rahatsız etmeye başladı.

reserved

tuğçe sevgilisiyle arasındaki bağı tamamiyle bitirmişti.
ve ben yanında olduğum zaman bu durumu çabucak atlatmıştı. aslında ihtiyacı olan şey o kadar çok fazla bir şey değildi. sadece samimi bir ortam istiyordu. rahat edeceği bir şey. istediği bir erkek arkadaş bile değildi. sadece buydu. kendini rahat edeceği bir ortam

Adem ile de aramdaki bağ ev ortamında iyice kuvvetlenmişti. sohbetler samimiyetler gittikçe artıyordu.
her şey istediğim gibi gidiyordu ama içimdeki bu sahtelik canımı çok fena yakıyordu.

geçmişten biraz daha bahsedeyim.
merve ile o tren garında sabahladıktan sonra tren gelmişti. aslında çocukça bir istek vardı içimde. o trenin gelmesini hiç istememiştim. zaman dursun istemiştim ama o kadar çabucak geçiyordu ki zaman...
tren geldiği zaman merve omzuma yatmış ve uyumuştu. ben ise onun mantığıyla düşünüyordum. uyursam bu anı kaybederim korkusuyla gözümü bile kırpmadan saatlerce onu izledim. Allaha yalvarıyordum onu benden alma diye.
allaha şükrediyordum onu bana verdiği için. onu benden alsa ne yapardım. bunu düşünmek bile korkutuyordu beni ki düşünmeliydim. buna hazır olmalıydım. beni benden alacak o güne hazır olmalıydım. ama olamadım.

"aşkım senden bir şey rica edeceğim." dedi merve.
"evet bitanem."
"yüzük takalım mı?"
gülümsedim.
"Aşkım ne anlamı var ki sadece ikimizin taktığı yüzüğün. madem sadece sembol herkesin bileceği bir anlam taşımalı bu yüzük. seni gören beni düşünmeli bu yüzüğü taktığımız zman ve anlı şanlı bir nişanımız olmalı olacaksa. klişe bir merasimle olmamalı bu."

bozulmuştu buna aslında ama mantıklı konuşmamızda ki bu şeyin bizim için bir engel olacağını bilemezdim.

federal rizörv bank

tuğçe bir gün başka bir heyecanla buluşmaya geldi benimle. ben her zamanki gibi samimiydim ama o başka bir heyecan taşıyordu bugün içinde.
"merhaba" sında bile bir farklılık vardı bugün.
konuşaacağı konuya giriş için zemin hazırlıyordu. belli ki ayna karşısında hazırlanmıştı bunlara. ne kadar girişe hazırlansa da vurguyu ortalarda bir yerde aniden yapıverdi.
"ben seni seviyorum murat."

bu gerçekten beklediğim bir şey değildi. ne yapacağımı şaşırdım. kırmak istemediğimi söyledim. onu kaybetmek istemediğimi söyledim ama onun hakkında böyle bir düşüncemin olmadığını söyledim. çok fena bozuldu. bana kızamadı ama o kadar morali bozuldu ki böyle bir şeyi düşünmediğim aklına bile gelmemişti.

bundan sonra bir kaç. gün yanıma bile yaklaşmadı. bu benim açımdan kötü olur düşüncesiyle ben gittim tuğçenin yanına. bir kaç kere o konu konuşulmamışçasına konuşmaya kalktım ama daima bu konuyu açtı. ben de bu konuda da yanında olacağımı söyledim.
"aslında ben sana karşı aşktan daha öte bir durum besliyorum. sevgili olup da seni zamanla yitirmek istemiyorum."
"artık mantıklı düşünmeni istemiyorum murat. sen varken ben kendimi o kadar iyi hissediyorum ki, benim hayatımda ömür boyu olacak kişi sen olmalısın."
"yine hayatında ömür boyu olurum ama dostun olarak buna izin ver lütfen."
"yapamam. acı çekiyorum sen bana dostum dedikçe"
bunu dedikten sonra karar verdim. tuğçeyle sevgili olacaktım.
"düşünecm" dedikten sonra gittim. verdiğim umut olumlu yönde olacaktı. onun için en iyi dostluğu bu durumu kabul ederek, onun mutlu olmasını sağlayarak yapacağımı düşündüm.

ve iki üç gün sonra tuğçeyle çıkıyorduk. ondan nefret etmeme rağmen

tuğçeyle çıktığıma herkes şaşırmıştı. özellikle merve beni yakın takibe almıştı adeta. tuğçe ile mervenin arası bilmediğim ama umutlu olduğum bir durumdan dolayı açılmıştı. merve beni kıskanıyordu. bu bana o kadar mutluluk veriyordu ki ilk defa o gün düşündüm bunu.
"peki merve bana geri dönerse ne yaparım."
"keşke öyle bir şey olsa"
"peki ama ne yaparsın."
intikam mı, yoksa silbaştan mı?

tuğçe ile arası açılan merve mutsuz mutsuz dolaşıyordu etrafta.
adem e beni şikayet ediyordu buna emindim. nazife tuğçe konusunda şikayetlerini bildiriyordu. bunlara sebep olanın ben olduğumu düşünüyordu. ama öyle bir durum oldu ki, adem artık mervenin bu konu hakkında konuşmasını istemiyor, merve nin benim hakkımda kuruntuları olduğunu düşünüyordu.

adem ile bu konuyu konuşuyorduk. adem benim ağzımı yoklarcasına soruyordu ben de duymak istediği cevabı söylüyordum. daha sonra bana olan güveninde haklı olduğunu düşünerek gidiyordu odasına.

ve düne kadar her şey istediğim noktada devam etti.
merve istediğim gibi yalnız kaldı. Adem ile araları birazcık açıldı.
tuğçe ile arzu ile nazife ile artık konuşmuyor. mervenin tek dayanağı bana en yakın dost diye hitap eden Adem.
ipler benim elimde.
Ama dün o iplerle kendimi asma derecesine geldim.
ne mi oldu?
anlat derseniz anlatacağım.

anlat dıbına koyayım uykumun içine sıçtın bekliyorum

dün sabah uyandığım zaman aklımda günün tarihi bile yoktu. sabah kalktım kahvaltı yaptım. Adem uyandı daha soonra masaya oturdu bir şeyler atıştırdık sohbet ede ede.
tuğçe nasıl olduğumu falan sorduktan sonra kalktı.
"kardeşim bugün kampüse gidiyorsun değil mi dedi."
"evet"
"kaçta çıkacaksın?"
"5 te dersim bitiyor."
"hah ya!" dedi fırsatını bulmuşça."kardeşim merve de o vakitte çıkıyor. ben biraz etrafı falan düzeltirim kampüste işim yok gelirken merveyi alıp gelsene ben ona haber ederim." dedi.
içimde o iğne batışı ince sızı duydum. kalbimin en derinine saplanan o iğne beni kaskatı kessede hiç bir şey umursamama moduna tekrar girmek istedim.
"Bugün bizim çıkmaya başladığımız gün. birinci yılımız."
Vay anasına ya. demek bir yıl olmuştu. Adem ile çıkmaya başlayalı. bana ihanet etmeye başlayalı tam bir yıl olmuştu demek.
ikimize birden aşkım dediği o gün bugündü demek.
ikimize birden "seni çok seviyorum" dediği gün bugündü demek.
ve "sakın beni bırakma, bugünlerde pgibolojim bozuk olabilir. ama beni sakın bırakma" diye bana yalvaralı tam bir yıl olmuştu

bir insan bu kadar mı meleği oynardı. tam istediğim gibiydi. kastettiğim şey tip değil beyler.
çok anlayışlıydı, her konuda yanımdaydı. yanımda olması gerektiği zamanı biliyordu. ne demesi gerektiğini biliyordu. yanıma nasıl geleceğini biliyordu. beni nasıl mutlu edeceğini biliyordu. onu dudaklarından öperken utanıyor çekiniyordu. oysa Adem i çıktıkları ilk gün öpen, daha benden ayrılmadan öpen bu kız olamazdı.

Adem e "tamam" dedim ama bir zamanlarki sevgilimi sevgilisine zütürecek uşak gibi hissettim kendimi. kampüse gideceğimi söyledim ama gitmedim. tenha bir alana gittim içtim. ölümüne içesim vardı. ölesim vardı. bugünü yaşamak istemiyordum. bugünü tekrar yaşamak istemiyordum.