hayatı dostoyevski karakteri tadında yaşamak

birincil koşul olarak, gün içinde ortalama üç kez falan çeşitli olaylar karşısında zangır zangır titreyerek tepkinizi ortaya koyun. gece yatarken de amansız bir hummaya tutulun. günlerce kendinize gelemeyin. bu iki değişkeni hakkıyla yerine getirdikten sonra, artık sara nöbetine tutulmazsanız olmaz. ama nöbetten evvel etrafınızda bulunan talihsiz insanlara ateşli bir nutuk patlatın. konusu çok önemli değil, mevcut siyasi sorunlar olur, toplumdaki ahlakî çöküntüler ve tutarsızlıklar oluur, hiç farketmez. bunlar derin mevzuular, beni aşar diyorsanız, mesela daha az zekâ gerektiren bir konu üzerine yapın uzun mu uzun konuşmanızı; misal sinekleri sevmemek olabilir bu konu pekala. saatlerce konuşabilirsiniz, kimse çıkıp da bölmeyecek konuşmanızı. yeterli derecede çevrenizdeki insanların beynini gibtiğinize kanaat getirdiğiniz zaman ise yavaş yavaş düşüp bayılma aşamasını tatbik edebilirsiniz. burada zamanlama hayatî önem arz ediyor, çünkü çok gevezelik ederseniz insanlara sizden gına gelebilir, tiksinebilirler sizden. yan karakter de olsalar, insan insandır sonuçta di mi? haa bi de unutmadan, nutuğunun içine fransızca ve latince cümleler serpiştirdin umarım. lan bayılma olm kalk, çok önemli bir detayı atladık. bayılmış lan bu...

neyse ben sizle devam ediyim o zaman. başta da dediğim gibi, dostoyevski'nin roman karakteri kıvamında bir insan olmak istiyorsanız, olmazsa olmaz koşul, olur olmadık zamanda zangır zangır titremektir. şimdi "e mına koduum, hadi titremeyi anladık da, zangır zangır titremek nasıl oluyor?" diye ehemmiyet arz eden bir soru sorduğunuzu duyar gibi oluyorum. valla hazretin tüm kitaplarını okudum, mamafih hiç bir sahnede zihnimde canlandıramadım bu fiili. ama sorunlar karşısında yılmayan ve azmeden insan, orgazm taklidi yaparak bu işin de üstesinden hakkıyla gelecektir sanıyorum. ulan hiçbirini yapamıyorsanız, baltayla yaşlı bir tefeci kadının pekmezini de mi akıtamıyorsunuz? önünüzde yüzlerce, belki binlerce yol var, hayatı fiyodor'un karakteri kıvamında yaşamanız için. yeter ki biraz kafa yorun.

yalnız şunu aklınızın bir köşesine de yazın; hayatın hiçbir anı romandakiler gibi değildir, olamaz da. üç sayfada bir monoton hayatınıza heyecan katan, ona pozitif anlamda yön tayin eden tesadüflerle gerçek hayatınızda pek karşılaşmazsınız. her ihtiyacınız olduğu anda etrafınızda insanlar olmayabilir. mesela ömrünüzün en buhranlı yıllarında, sibirya'ya küreğe gönderildiğiniz vakit, arkanızdan sizin için melek gibi bir kızın gelmesi ihtimali, kabul edersiniz ki o kadar da büyük bir ihtimal değildir. beklentilerinizin çıtasını şimdiden indiriyorum ki, gerçekleşmeyince daha büyük bir hayalkırıklığına gark olmayasınız. bakın bir alternatif yaşam tarzı daha çıktı; hayatı tolstoy karakteri tadında yaşamak diye...

gönlünün istediğini seç , hayat senin hayatın. benim şimdi zangır zangır titreyip bayılmam gerekiyor.