hayatı dostoyevski karakteri tadında yaşamak

okuyanın anasının dıbına kürek girsin

hem kumarda hem aşkta kaybetmek, ipliğe dönmüş parmaklarla sıvazlayabilecek sakal bırakmak.

okuyanı gibsinlker amk.

öyle aman aman bir şey yapmayı gerektirmez. git intihar et yeter

iç ses halinde yaşamaktır. çıkıp köprülere düşünmek. yılların geçtiğini fark etmek.

duygusal olmak ve duygusuz olmak
deli olmak ve deha olmak yani iki ruhlu bedene sahip olmak

her konuyu uzun uzadıya, dallandıra budaklandıra anlatmak, asıl konudan sapıp alakasız konularda kendini bulmak demektir.

soğuk bir odada oturup cepte, kalan son kapik lerin hesabını yapıp, şişman ev sahibesinin yürürken yerinden oynattığı çürümeye yüz tutmuş tahtaların gıcırtısında buruna gelen domuz yahnisinin sıcak kokusu eşliğinde düşüncelere dalmak demektir.

yan odalardan yaşayan komşuların kavgalarına, sevişmelerine, kahkahalarına, eğlencelerine ister istemez ortak olmak demektir. sadece kendi odanda oturarak.

büyük aile dramları içerisinden gelip yaşamaya çalışmak demektir. kolay yaşam yoktur dostoyevski karakterlerine. iyisi de kötüsü de zorluklar içinden gelmişlerdir.

kimi zaman petersburg sokaklarında kendinde olmadan dolaşmak, soğuktan çatlayan ciğerlerden çıkan buğuyla elleri ısıtmaya çalışmak demektir. nehir kıyısında bir banka oturup bir kadının acılarını dinlemek demektir.

tüm bunlar başlamadan önce mi yoksa başladıktan sonra mı bilmem ama eninde sonunda ruh hastası olmak demektir.

anti kahraman da olsa, kahraman olmaya çalışmaktır. ciddi değildir yani.

öncelikle "samimi" olacaksiniz. oyle ki, bütün gururunuzu ayaklar altina alacak olan duygulanimlarinizi basta kendinize olmak üzere topluma soylemekten hicbir sekilde cekinmeyeceksiniz. iste bu yüzden, insan olmanin o kacinilmaz caresizligi icerisinde "asagilanmislik" duygusu ile sürekli yanyana gezeceksiniz. sanslisiniz, hicbir sekilde kahraman olmak, digerlerinden farkli olmak gibi bir ihtiyaciniz yok. basit bir sekilde düsündügünüzü dile getirme cesaretine sahip olmak yeterlidir. soylendigi kadar basit degildir elbette. soyle bir pratik gelistirebilir insan; yarin sabahtan itibaren akliniza gelen her türlü düsünceyi her türlü tepkiye ragmen dile getirmeyi deneyin. deneyin ve görün, siradan basit bir karakter iken samimiyetiniz ile ne kadar farkli bir konuma geliyorsunuz. bütün fark bundan kaynaklanir. az biraz farkindalik, cesaret ve türlü asagilanma risklerine karsi hislerinizi korkusuzca/kaygisizca dile getirmek. siradan insanlarin dünyasini bu kadar farkli kilan dostoyevski'nin varolus sancisi, aslinda herhangi bir insanin tüm ictenligiyle hissettigi hislerinin kendisinden önce yasanmisliklarin ortalamasi olan "ahlak"in ve toplumsalin farkli kilmasidir.

st. petersburg'un beyaz gecelerinde yaşamak.

@1 her entryi bu kadar yazıyorsan 57*100=5700 entryin var kabul ediyorum panpa şimdi gibtir git

gönlünün istediğini seç kuzumdan sonrasını okumadım

birisine "seni seviyorum" dedikten sonra odadan çıkıp, geri geldiğinizde aynı kişiye "senden nefret ediyorum" demek, iltifat ederken yerin dibine sokmak, fazlasıyla açık sözlü olmak.

be anası gibişmiş bin be huur çocuğu ananın capsini koyaydın ananın dıbını bakıp 31 çekerdik yavşak amın oğlu

yazamadıkça ateşli nöbetlere girmek, günlerdir mideye kuru ekmek ve votka dışında bir şey sokmamaktır.

birincilden sonrasını okumadım okuyanda ılık zütlüdür amk

@1 güzel tespit yapmışsın panpa.

ateşler içinde yanmak ve bu esnada ne dediğini, ne yaptığını bilmeden sayıklamak ve hatta en az 20 kişinin hayatını etkileyecek saçma sapan davranışlar içine girerek, sonrasında hem şişi hem de kebabı yakmak demektir. belediye başkanının, haftada bir şehrin en büyük salonunda (salon bak başka bir yer değil) yemekli toplantı düzenlemesi ve bu toplantıya avam takımdan soylulara, memurlardan düşkünlere tüm halk kitlelerinin katılması demektir ki, bu toplantılar genelde memurların votka içip sapıtması, al al olmuş yanaklarıyla kankan dansı yapması noktasında süregider ve bu esnada devrimci bir gencin yeni reformlar hakkında ateşli ateşli konuşmasından bir tartışma çıkar iken, ve hatta puşkin'in son yazdığı şiirin ana teması da bu tartışmaya meze olur iken, kentin ünlü ve zengin kadınlarından birinin kan ter içerisinde salona girmesi, ve tüm gözlerin ona çevrilmesi, ve bu hizmetçilerin şaşkınlık içinde nereye ne koyacaklarını şaşırması sonrasında, malum zatın son derece çarpıcı bir açıklama, hareket vs. yaparak herkesi dumurdan dumura sürüklemesi ve ortamda bulunan ana kahramanın buz gibi olması / ateşler içinde kalması demektir. dostoyevski tadında yaşamak ayrıca parayla ilgili sorunlara sahip olmak, içinde bilmemkaç bin ruble geçen bir muhabbetin 10 dakikada bir ortasında kalmak da demektir. yani öyle süper bir ortamdır nastasyacığım, şimdi siz bana alişa'dan aldığınız 2000 rublenin br kopiğini bile harcamadığınızı mı söylemek istiyorsunuz kuzum yoksa? mon dieu!

@1 http://megaswf.com/serve/1047289/

25 yaşında bastonla gezmek, sabaha karşı nehir kenarında yürüyüşlere çıkıp genelevden hayat kadınlarını çekip kurtarmak fakat onlara bir kere bile el sürmemek demektir.