hayatımı siken orospuyu anlatıyorum beyler

2 gün sonrası kapı çaldı karşımda çilem. uğurda güle güle geliyo arkadan. benim surat beş karış. hem korkuyorum hem hem sinirliyim. uğur yüzümdeki şişlikler morluklar ne diye sormadan hemen içeri daldı zagora bakındı. inletti evi ses yok. nerde lan zagor dedi. anlattım bende napıyım anlatmayım mı. selman iş yaş dedi parayıda vermicek. zaten 3 kuruşmuş onunda dalga geçiyomuşum. böyle dedi bin. uğur gitti odaya ağlamaya başladı bende ağlıyorum da zagora değil. onun yüzünden selmandan dayak dedim ama huur gelip neyin var demedi amkoduumun kaltağı. çilemde garibim hem sağır hem dilsiz. bi taktan haberi yok

gözümde yaş. sinir, pişmanlık her tak var bende. uğura bakıyorum baktıkça deliriyorum. nedensiz çilem'e de bakıyorum pis pis. çilem televizyona bakıyor tinki vinki bir şeyler izliyor. uğur gözünü kaçırıyo benden. uğur dedim bana bak. ses yok. bana bak diyorum dedim ses yok. neyse o cinnet haliyle uğuru da çilemi de yüzünü gözünü dağıttım. otobüse kadar sürükledim ikisini. istikamet istanbul

uğur ağzını açmadı yolda. kafası yerde. çilem kucağında. bende üstelemedim. istanbula vardık. mahalleye geldik. yürüyoruz üçümüz. kimsenin gıkı çıkmıyor. bi an uğur durdu sağa döndü bakıyor öyle boş boş. elinden tuttum çekti elini. sonra jeton düştü. bu anasının evi. zamanında zagor için kaçtığı ev. bende girer bi görür annesini diye düşündüm. sonra geldi yanıma hızlı hızlı yürümeye başladı. bizim eve kadar yürüdük annesini görmeye yüzü olmayan huur uğurla ve sakat çilemle. babamın karşısına çıkacağız

akşama devam beylerrrr döndüğümde 10 rizör istiyorum ama

saplantı... bir kelime sadece. saplantı işte. yazması çok basit, yaşaması çok acımasız. uğur'un peşinde boşa geçen senelerden sonra kürkçü dükkanına dönmek en fazla andorra galibiyeti kadar anlamlıydı. annem açtı kapıyı. ağzı kulaklarına vardı. sarıldık. uzun uzun sarıldık. uğuru tanıdı göz göze gelmeden bir "hoş geldin kızım" dedi. içeri girdik çilem tinki vinkili şeylere bakıyordu

babam mahalleye geldiğimizi duymuş. eve gelmemiş. kahvede oturuyormuş. daha da görmem diyormuş o itin yüzünü. bana diyor. bende bi arkadaştan duyuyorum bunu. telefonu kapadığım gibi uğura kalk çıkıyoruz dedim. neyse kahvenin önüne geldik. tek başına içeri girdim. babamın karşısına oturdum. eee dedi babam. sustum. tekrarladı. eee dedi. geldim dedim. babam biraz sustu sonra eee dedi.

biz kendimizi istanbul taksimde bir otelde bulduk. artık ne beni seven bir ailem vardı ne de bir kadın. uğur'un aklı zagorda çilem'in tinki vinki'de. lobide baktım ikisine. uzun uzun baktım. dışarı çıktım istiklalde yürüdüm biraz. oğlum bekir dedim. bu hayatta bazıları kaybeder, bazıları öne geçtikten sonra kendi elleriyle verir maçı. eğer son düdüğün çaldığını hissediyosan de etme artık oluruna bırak. itiraz etme daha. devam et. isyan etme daha dua et. otele döndüm. uğuru çektim köşeye. biliyor musun dedim uğur gülerek "seni seviyorum ben". uğur geldi. yetmedi kahkaha atmaya başladı. bende katıldım ona. katıla katıla gülüyoruz. sonra durdu ve "zagor hapisten çıkmış. biz gidiyoruz bekir dedi"

şimdi evliyim. 2 yaşında da bir kızım var. şeyma ismi. yahu nasıl tatlı bir şey. capsini atıcam bir ara. uğur'un son görüşümün üzerinden 4 yıl geçti. çok mutluyuz evelallah. babamlarla da düzelttik arayı. evde daha o huurnun lafı geçmez. ayşe'nin huurdan haberi yok zaten. ayşe de eşim. çok tatlı. ona baktıkça çok mutlu oluyorum. çok iyi biri. benim hayatımı düzeltti. böyle, daha bir şey yok heralde. yatıyoruz uyanıyoruz hayat geçiyor işte. iş güç de yerinde. he şeyi unuttum. ben her gece uğur'un resmini öpüp de uyuyorum. iyi geceler hayatım diyorum. ve kızıma tinki vinki açıyorum hep beraber izliyoruz. şeyma daha küçük tabi. büyük olsa sorardı baba neden ağlıyorsun diye. hadi eyvallah beyler

sevgili @47 kader filminden alınma hiç bir şey yoktur. masumiyetteki tiraddan sonrası tamamen bana aittir

@50 kader filminden tek bi satır yok