ilginç hayat hikayem

ilk yıl kendime olan güvenim tazelendi. arkadaşlarım oluştu. çevrem genişledi. yurtta kaldığım için her bölümden arkadaşlar edindim. bilmiyorum belki komik gelebilir size ama eskişehir küçük yer öğrenciler çarşıda toplanır belirli yerler vardır. çarşıda bir tanıdğımı görünce bana selam verirse sebepsiz mutlu olurdum.
bunun yanında aklım nedensiz nermindeydi ilk 1 yıl nermini ara ara hatırlayarak geçirdim. belki telefonu olsa yada adresi çıkar istanbula giderdim. ona sarılmak isterdim onu öpmek. çünkü hayatım boyunca benimle dalga geçmeyen ve küçümsemeyen tek kız arkadaşım o olmuştu. zaten hayatımda bir tane kız arkadaşım olmuştu ya neyse..

reserved

ilk yıl bitiminde 2,88 ortalama yapmış ve hocaların gözüne girmiştim. ama devletten aldığım burs (180 tl) yetmez olmuştu. ee malum çevre genişleyince para yetmez hele hele eskişehir gibi bir yerde mümkün değil. ortaokuldan beri çalışmaya alıştığım için hemen bir iş buldum kendime. halı yıkamada çalıştım. zor meslektir panpalar adamın ağzına sıçar. işe girince boş zamanım tekrar yok oldu. ağır meslek diyorum çünkü yurda gelir gelmez direk uyumadığım günler sayılıydı.
bir sabah ankaradan bir telefon aldım bilmediğim bir numaradan. annenin durumu kötü ankaraya gelsen iyi olur. ses hasan amcanındı. annem bu zamana kadar ben üzülmeyeyim diye bana hiçbir şey belli etmemişti ama hastalığı ilerlemiş. artık ayağa kalkamaz olmuş. telefon elimden düştü zaten sonrasını hatırlamıyorum...

kendime geldiğimde arkadaşlarımın odasındaydım. bayılmışım kalkmaya çalıştım kalkamadım zorladım. ankaraya annemin yanına gitmem gerekiyordu. burada bir dakika bile duramazdım. hemen giyindim ankaraya gittim. eve geldim kapıda durdum on dakika giremedim içeri çünkü biliyordum annemi görürsem ağlardım çok ağlardım hemde. dışarıda on dakikaya yakın hıçkıra hıçkıra ağladım. kendimde o cesareti buluncada eve gittim. kapıyı çaldım açan olmadı birdaha çaldım annemin silüeti belirdi camlı kapıda zor yürüdüğü belliydi. adıım gibi emindim bana üzgün görünmemek için sahte bir gülücük kondurmuıştu yüzüne. kapıyı açınca hemen boynuna sarıldım kokladım onu içime çektim. hasta olduğu belliydi 10 kilo vermişti...

kendimi suçlu hissediyordum. bırakıp gitmiştim kadını. ama oda istemişti okumamı. ben gerekirse evi satar seni okuturum demişti. çok ısrar ettim okulu bırkacım yanına geleceğim diye ama o kabul etmedi. çok direttim en sonunda ona aylık 300 tl yollayacaktım. zarzor kabul etti. geri eskieşhire dönüşüm 1 hafta sonra oldu artık çift iş yapıyor okula gittmiyordum. sabah eski mesleğim broşür dağıtımı akşamda halı yıkama. yarım dönemde 2,88 olan ortalamam 1,82 ye düştü ama umrumda değildi anneme para göndermeliydim

duygulandım amk biraz ara veriyorum.

duygulandım amk biraz ara veriyorum.

duygulandım amk biraz ara veriyorum.

duygulandım amk biraz ara veriyorum.

duygulandım amk biraz ara veriyorum.

duygulandım amk biraz ara veriyorum.

2. yıl çift işe devam ediyordum. artık alışmıştım zaten yorgunluğa. kabullenmiştim. tarihi hiçbir zaman unutmayacağım 21,08,2009'da yurduma giderken ileride bir bağırış çağırış duydum. gece saat 02,13(yurttan özel izinliydim) felandı muhtemelen. yolumun üstü olmasa bulaşmam ama bir kız kurtarın beni kurtarın beni diye bağırıyordu. dayanamadım adımlarımı hızlandırdım. her adımımda kalbim daha da hızlı çarpıyordu. ne yapacktım gidip? yoksa boşverip yolumu değiştirmek pahasına duymazdan mı gelseydim? çok gitgel yaşadıktan sonra kızın sesi dahada sıklaşınca bana yakışmaz bırakıp gitmek diye olay yerine doğru koşmaya başladım. 2 erkek bir kızı arasına alıp sokakta meydan dayağı atıyorlardı. kızın görebildiğim kadarıyla ağzı burnu kan içinde kalmıştı. erkekler sarhoştu muhtemelen çünkü birisi kıza vururken diğeri yana geçip kusuyordu. hemen gittim ve napıyorsunuz lan diye bağırdım. adamlar oralı olmadan vurmaya devam ettiler. dayanamadım birisni alıp itekledim yere düştü sarhoş olduklarından zor olmadı benim için diğeri bana doğru koşmaya başladı yalpalayarak onunda yüzüne iki tane yapıştırdım sonunda adamları savuşturdum. hemen yerde yatan kızın yanına gittim eğildim ona doğru yerden yüzünü kaldırdım kanları silmek için. bu kız bana biryerden tanıdık geliyordu burnundaki kanı sildim saçlarını yüzünden alıp arkaya attım ve hatırladım bu nermindi...

rizörvıd

o an kafamda binlerce düşünce geçti. bu kızın nermin olmasına bir yandan sevinmiş bir yandan da üzülmüştüm. sevinmiştim çünkü onu bulmuştum artık. üzülmüştüm çünkü yüzü tamamen kan içindeydi. nermin dedim. beni hatırladın mı. zar zor adımı söyledi hafifçe tebessüm etti. onu bu halde bırakamazdım ama yurda da zütüremezdim. nerede kalıyorsun dedim bağlarda dedi evi tarif ettirdim. elimden geldiğince ara sokaklardan zütürdüm kucağıma taşıyarak. yanımızdan geçenler bize dikkatlice bakıyorlardı. allahtan bir polis felan görmedik. 15 dakikak sonra eve gitmiştik. tek kalıyordu ışıkları yaktım yatağına yatırdım ve hemen banyodan ıslak bez getırdım kanlarını temizledim. temizledikçe yüzü ortaya çıkıyordu. burnu kanamıştı ama kırık yoktu. dudağı patlamıştı. içim acıyordu bu duruma ama elimden gelen tek şey yüzünü temizlemekti...

ben işimi bitirdikten sonra uyuyakaldı. yorgun olduğu her halinden belliydi bende yorgundum ama uyuyamazdım. bütün gece başında bekledim o sabah işe gelemeyeceğimi haber verdim işveren kabul etti. bütün gece sayıkladı vurmayın diye sıçrayarak bir ik kez uyandı uykusundan ama beni başında görünce tekrar uykuya dalıyordu. onun o halini gördükçe ağlayasım geliyordu ama sıktım ağlamadım. benim nerminim bu değildi ama yanıbaşımdaydı...

sabah olduğunda yavaştan uyanmaya başladı. gözlerini açtığında ilk beni gördü adımı söyledi zarzor ayağa kalktı ve sıkıca sarıldı bana. ilk başta tereddüt ettim ama bende sarıldm. birkaç dakika sonra ağlamaya başladı. neden ağladığını sordum cevap vermedi. eskilerden konuşmaya başladık. ona başımdan geççenleri anlattım tabi burada anlattığım kadar uzun değil ama özet geçtim diyelim. sonra sen neler yaptın benden sonra dedim konuyu değiştirdi kahvaltı edelim mi dedi olur dedim. belliki anlatmak istemediği şeyler vardı üstelemedim. bana kahvaltı hazırladı biraz daha laflarken saat 17.00 olunca bana müsade dedim işe gitmem lazım.oda tamam iş çıkışı geleceksin ama değil mi dedi gelemem yurttan iznim yok zaten dünde imza atmadım sıkıntı olur dedim ısrar etti kıramadım kabul ettim akşam ona gelecektim...

devamı artık yarın panpalar okuyanlar sağolsunlar

devamı artık yarın panpalar okuyanlar sağolsunlar

devamı artık yarın panpalar okuyanlar sağolsunlar

devamı artık yarın panpalar okuyanlar sağolsunlar