1. 1.
    +10 -1
    26-07-2012'de başladığım ve tamamen gerçek olan bu yazıma dün Nerminden gelen telefon yüzünden devam ediyorum. evet nermin aradı. bu inanılmaz...
    ---
    en nihayetinde yazıyı 2 günde bitirdim okuyan okumayan herkesin yüreğine sağlık
    ---

    amacım ne ilgi çekmek nede bu başlığın sayfalar dolusu olmasını sağlamak yazma gereği duydum sadece bu...
    1990'ın 20 ocağında soğuk bir kış gecesi dünyaya gelmişim. sabaha karşı 4 te annemin sancıları dayanılmaz hale geldiğinde yanında olması gereken babam kim bilir nerelerdeydi. bizim yan komuşumuz vardır hasan amca sağolsun karısıyla annemi almış numuneye zütürmüşler. o zamanlar doğum ücreti hastane masrafları annemin anlattığına göre x tl tutmuş aslında cüzzi bir miktar ama paramız olmadığı için onuda hasan amca ödemiş. sağolsun üniversiteyi bitirdiğim şu günlerde bile ona olan hakkımı ödeyemem.
    ---
    6 yaşımda anaokuluna başladım. önlüğüm kırmızı değil siyahtı. herkes o kırmızı önlüğünü giyip beyaz yakalıklarını takmışken ben siyah önlükle koca sınıfın içinde pek bir belli oluyordum, üstelik yakam bile yoktu. o ana dair hatırladığım en keskin an bir arkadaşımın bana sen neden böyle kötü bir önlük giydin demesi oldu benim cevabım ise utanarak dükkanda kırmızısı kalmamış hem bu daha güzel değil mi?...
    ---
    4. sınıfta berberde çırak olarak çalışmaya başladım. berber dükkanı bizim mahallede olduğu için hep o uzun camekandan arkadaşlarımızın futbol oynayışını izleyip dururdum. gol olunca sevinir bi arkadaşım yere düştüğünde üzülürdüm. bende çok oynamak isterdim ama malum para kazanmam gerekliydi. hatta birgün ustamdan öyle bir dayak yedimki sormayın gitsin. yine camekandan bakıyorum dışarı sınıf arkadaşlarım maç yapıyor onları izliyorum. birden ensemde bir tokat hissettim, yere düştüm. ustam ne yapıyorsun lan burada ortalık kıl içinde temizlesene diye bana bağırıyordu. dövmesi zoruma gitmedi keşke daha çok vursaydı ama arkadaşlarım gördü ya hiç bu kadar utanmamıştım.
    ---
    ortaokula geçtiğimde hala çalışmak zorundaydım ama berber yetecek kadar para vermiyordu. üstüne üstlük dövmeyede başlamıştı. 2 yıl dayandım dayaklarına eve gittiğimde yanağımdaki morlukları sorardı annem bende arkadaşlarla maç yaparken top geldi anne diyordum. inanmıyordu annem tabi ama banada çaktırmıyordu daha dikkatli ol oğlum diyordu. kaç kez odada yanlız başına ağladığını gördüm kaç kez...
    ---
    devamı iftardan sonra panpalar okumak üzüntümü sevincimi paylaşmak isteyen olursa rezerveleri alsın.
    ---

    26-07-2012'de başladığım ve tamamen gerçek olan bu yazıma dün Nerminden gelen telefon yüzünden devam ediyorum. evet nermin aradı. bu inanılmaz...
    Tümünü Göster
    ···
  2. 2.
    +6 -1
    son yazı
    ---
    okulu zar zor bitirdim. ankaraya annemin yanına döndüm. iş bulup çalışmaya devam ettim. her sabah işe giderken her akşam işten dönerken nerminlerin eski evinin kapısından geçtim. kapısında oyun oynadığımız o yılları hatırladım. nerminlerin evinde şimdi başkası oturuyor. birde küçük bir kızları var bana hep onu hatırlatır durur. boş zamanlarımda nerminlerin evinin karşısındaki kaldırıma oturup o kızı izlerim saatlerce. her bakışımda da nermini hatırlayarak.

    ---

    yazımı üşenmeden sıkılmadan okuyan sevgili kardeşlerimden allah razı olsun. emin olunki hikayemde en ufak bir yalan yoktur. hepsini yaşadım ve içimden gelerek sizle paylaşmak istedim.
    ···
  3. 3.
    +3 -3
    kankalar bu entry'yi şukulayında kaybolmasın eksilerseniz kayboluyo valla çığıran TAYYiP swf'si paylaştım full eksi manyağı oldum amk
    ···
  4. 4.
    +3
    mesela hiç unutmam lisenin basket takımı seçmeleri vardı. iyi oynarım basketi seçmelerine katıldım benle birlikte 10-15 kişide vardı seçmelerde bana broşürcü olarak hitap etmeye devam ediyorlardı. neyse seçmeler başladı turnike felan her basket atmaya çalıştığımda yandan kızlı erkekli sınıf arkadaşlarım alay ediyorlardı. koça ellerine bak koç tırnaklarına bak simsiyah bu adam nasıl basket oynayacak diyorlardı. koçta onlara gülüyor oda alttan alttan benimle alay ediyordu. iyi oynamamam rağmen o zaman seçilmedim. hakkımı helal etmiyorum hakkımın yenildiğini düşünüyorum. hayatta birçok kez olduğu gibi...
    ···
  5. 5.
    +3
    neyse devam edelim
    ---
    ortaokul yıllarım benim kişiliğim üzerinde büyük etkiler bıraktı. ilklerimi o zaman yaşadım hep. ilk sevgilim ilk kavgam(kavgam diyorum. önceden çok dayak yedim ama ilk defa karşılık verdiğim zamanlar) ilk dostlarım...
    ilk sevgilimden başlayayım mesela. ben sınıfta her zaman ilk sırada otururdum. annemin tembihiydi. ilk sıralarda oturan çocuklar çalışkan çocuklardır derdi. o yüzden huyumdur üniversitede bile ilk sıralarda oturdum hep. çalışkandımda o zamanlar sınıfın çoğu şu soruyu nasıl çözdün şunu nasıl yaptın diye yanıma gelirdi. hatta birgün hiç unutmam akşam 8de evime bir arkdaşımın babası gelip bizim çocuk şu soruyu yapamamış ilgilensen olur mu demişti. mutlu oldum o gece huzurlu uyudum yan odada annemin ağlamasını duyuyordum ama bu sefer mutluluktan ağlıyordu. neyse kız meselesi dedik fazla dağılmayalım. matematik dersi çıkışı bizim gecekondunun 2 yanındaki gecekonduda oturan nermin geldi. iyi kızdı o zamana kadar hiç duygusal birşey hissetmemiştim ama o an bir garip oldum açıklayamadığım bir duygu kapladı dört yanımı. koşarak eve gittim anneme anlattım olayı annemde sen aşık olmuşsun oğlum dedi. bütün gün o kızı anlattım durdum. rüyalarımda gördüm sabah olsunda okula gideyim diye saatleri saydım. 1 hafta sonra nerminler taşındı. hemde istanbula. benim hayal bile edemeyeceğim kadar uzağa. benim dünyam gecekondumuzdan ibaretti çünkü.
    ---
    ···
  6. 6.
    +3
    birdaha hiçbiriyle konuşmama kararı aldım. ne konuşacaktımki beni ne güzel aşağıladınız mı diyecektim. sınıfta iyice yanlızlaştım. içime kapandım sadece akşamları annemle konuşuyordum onda da yorgunluktan dizlerinde uyuyakalıyordum. canım annem saçlarımı okşardı halada okşar şefkat önemli panpalar annem bana şefkat gösteren yegane kişiydi. birdün tenefüste oturuyorum yan sınıftan bir kız gelip bişey konuşalım mı dedi heyecanlandım daha önce böyle bir şey yaşamamııştım olur dedim hemen çıktık dışarı. kız senden hoşlanıyorum ne zamandır sana bakıyorum ama sen farketmedın beni bende saklayamadım gelip konuştum artık dedi. daha önceden kıza bende bakıyordum güzel kızdı ama hiç bana baktığını görmemiştim kaçırmışım galiba dedim. gururum okşandı. yüzüm güldü biranda sebepsiz yere tebessüm ettim tüm gün normalde dağıttığım broşürün 2 katını dağıttım işveren fazla para vermem olum haberin olsun dedi canın sağolsun dedim. eve giderken anneme en sevdiği tatlıdan aldım tulumba severdi yada ucuz diye zamanla onu sevmeye başlamıştı. sabah okulda kızla tekrar konuştuk bende git gide aşık olma derecesine gelmiştim yalan yok kız güzeldi. 1 hafta böyle devam etti 1 haftanın sonudan kız bana çıkışta x kafede buluşalım olmaz mı seni özlüyorum dedi olur dedim hemen işi hallettim bu sefer başka bir arkadaşa verdim o günlük işi( çünkü o günlüğü 20 tlyi kabul ediyordu) dediği saatte gittim kızın dediği kafeye kimse yoktu geç kalmıştır dedim bekledim yarım saat oldu gelmedi bekledim 1 saat oldu bekledim gelmedi. hay allah en güzel kıyafetlerimide giymiştim neredeydi bu kız. 1 saat sonunda kapıdan girdi içeri... kız değil bizim okuldan birkaç binti. kahkahalarla beni işaret edip gülüyorlardı ekilmiştim aldatılmıştım kandırılmıştım. birkez daha...
    ···
  7. 7.
    +3
    ya amısını gibtiğim biride çıkıp zengin hikayesi anlatmıyor herkesmi fakir bu sözlükte anlamıyorumki
    ···
  8. 8.
    +1 -1
    @176 allah kolaylık versin zor iştir.
    ···
  9. 9.
    +2
    nermini unutmayın panpalar hayat hikayemde bir kez daha karşıma çıktı ama zamanı gelince anlatacağım.
    ---
    ilk defa sevdiğim kız uzaklara gidince büyük bir boşluk yaşadım. o yüzden ortaokulun geri kalan yılları benim için bir işkence olmaya başlamıştı. hem artık çalışmaya devam etmemde gerekiyordu çünkü annemin çalışması yetmiyordu bize. malum ben büyüdükçe ihtiyaçlarımda artıyordu. tornacıda işe başladım. sabah okula gidiyor akşamlarıda ahmet ustanın yanında o küçük ellerimle torna işleri yapıyordum. bilen bilir bu mesleğin bir huyu var tırnaklarınızın arası simsiyah olur elleriniz eskisi gibi olamaz artık nasır tutar. mecbur olduğum için iş ağır olmasına rağmen devam ettim 2 senede tornacıda çalıştım. taki annem hasta olup çalışamaz olana kadar. birden olmuştu iltihaplı eklem romatizması hastalığın adı. uzun süre ayakta kalamazsın kalırsan ellerin ayakların şişer. illet bir hastalık yani.2 sene tornacı dedik. sonra başladı lise. bilirsiniz lise insanların en açılıp saçıldığı kişiliğin tam oturmaya başladığı zamanlar. ezik bir tip olarak lise hayatıma start verdim. ilk günden itibaren arkadaş grupları oluşmaya başladı ben hiçbir gruba giremediğim için yanlız başıma takıldım. erkekler aralarında gezip tozmaya kızlar ise kendi hallerinde birşeyler yapmaya başlamışlardı. ben ise ev okul iş ev okul iş üçgeninde gidip geldim 3 sene. bu sefer işim bir şirketin broşür dağıtımı oldu. sokakta millete buroşür veriyorduk. kaç kez sınıf arkadaşlarımla karşılaştım güldüler bana eğlendiler benimle. sınıfta herkes bana broşürcü olarak hitap etmeye başladı. başkası olsa bırakırdı işi ama ben bırakamadım yapamazdım.
    ···
  10. 10.
    +2
    lisem anadolu lisesi olduğu için her tip adam vardı. ama bizim sınıf özellikle şansıma zengin kız ve erkeklerin daha yoğun olduğu bir sınıftı. şansımı gibiyim işte. yalan yok lise boyunca hiç sevgilim olmadı. nasıl olsunki okuldan çıkar çıkmaz işe gidiyordum. hiç unutmam 10 dakika geç gittim diye adam beni çok aşağılamıştı. sesimi çıkaramadım cünkü iyi kazanıyordum. iyi dediğimde aldanmayın bugünün parasıyla 20 tl felan. birgün yine en önce oturuyorum buse diye bir kız (sınıf arkadaşımdı) bana çıkışta ne yapacaksın bişeyler yapalım mı dedi bende yalan söylemek zorunda kaldım: başka birine söz verdim kusura bakma. birgün sonra yine geldi bu sefer bahane istemem dedi bende kıramadım. hayatta kimseyi kırmadım kıramamda yapım gereği bunu yapamıyorum belkide en büyük ekgibliğim buydu. en büyük zaafım. tamam dedim çıkalım ama işi nasıl yapıcaz onuda hallettim bizim mahalleden bir arkdaşa söyledim oda 20 olmaz 40 isterim dedi mecbur tamam dedim. buseyle çıktık okuldan lüx sayılabilecek bir lokantaya oturduk bizim çocuklarla buluşmadan bişeyler yiyelim dedi olur dedim. bişeyler yedik kalktık bizim çocukların olduğu kafete gittik oturduk. ilk olarak gözüme birşey çarptı ben kapıdan içeri girince herkes kahkaha atmaya başladı. alınmadım bişey konuşuyorlardır dedim geçtik oturduk. ama ilerleyen sohbetler canımı o kadar acıttıki sormayın. sorulardan bazıları şöyleydi. köpek gibi çalışıp 20 tl kazanıyorsun neden? ellerin tak gibi böyle sana kimse bakar mı sanıyorsun? fakir olmak nasıl bir duydu? bu soruların hemen akabinde hemen kahkahalar kopuyordu bende gülüyormuş gibi yapıyordum ama içim ağlıyordu. akşam eve gittim annem anladı yüzüm düşmüştü noldu dedi hiç dedim...
    ···
  11. 11.
    +1 -1
    @178 gelir durumları biraz daha iyi kardeşim malum üniversite bitirdik adam gibi yorulmayacağım bir iş buldum. annemin durumu idare eder. ben buradan annem için mesaj atanların yada buraya yazanların sözlerini okuyorum kadıncağızı sevindiriyorum o yeter kardeşim sağolasın.
    ···
  12. 12.
    -1
    @180 sağolasın panpa. bankada veznedarım panpa.
    ···
  13. 13.
    -1
    @165 bunu kendime yediremem panpa yanında olduğumda bana sarılışı öpüşü sevgiğini gösteriyordu. hala arıyorum nermini ama iz yok.
    ···
  14. 14.
    +1
    lisenin son zamanları öss derdi başlamıştı. rakiplerimden geri kalmamak için boş zamanlarımda deli gibi çalışıyordum boş zman dediğimde 2-3 saat felan. ama olsun dedim geri kalmamalıydım. fakat bir sorun vardı hadi kazandım diyelim nasıl okuyacaktım. hangi parayla. bunun harcı var kitabı var defteri var dışarda kazanmak hedefim değildi annemi yanlız bırakamazdım ama başkada çarem yoktu bu çalışmayla ankara içi gibsen olmazdı. annemde bunun farkındaydı sen git oğlum ben kendi kendime idare ederim diyordu. dershaneye gitmeden haftada toplam 10 saat anca çalışarak ogü yü kazandım biriktirdiğim paralarla harcımı ödedim geekli malzemeleri aldım. üniversite hayatım başlamıştı. liseden kurtulmuştum. sonsuza kadar. inşallah üniversite hayatım öyle olmayacak diyordum. inşallah...
    ···
  15. 15.
    -1
    @166 zor panpa hemde çok zor ama alıştım zorluklara artık koymuyor hiçbirşey. umarım iyileşir kardeşim sağolasın.
    edit: şu an yanımda zaten sağolsun senle birlikte birçok kişi anneme sağlık diliyor hepsini okuyorum allah razı olsun evlatlarımdan diyor. mutlu oldu kadıncağız.
    ···
  16. 16.
    +1
    niye gittin huur nermin alan razı veren razı amk bittimi hikayen
    ···
  17. 17.
    +1
    panpa duygulandım lan. dıbına kodumun memleketinde öyle durumu yeterli olmayan insanları çok ezen var hepsi Allahından bulsun
    ···
  18. 18.
    +1
    @38 az sonra devdıbınıda yazıcam panpa daha neler neler
    ···
  19. 19.
    +1
    ilk üniversite günüm hep aklımda. ilk tanıştığım insanlar... korkuyorum alttanda lisedeki gibi bir hayat istemiyorum elimden geldiğince insanlara yakın olmak ama aynı zamanda da hemen güvenmemek istiyorum. lisede yediğim kazıklar birdaha olsun istemiyorum. neyse ilk gün geçtim ilk sıraya oturdum hemen arkama iki tane kız oturdu iki dakika sonra merhaba tanışalım mı dediler. ilk başta bişey diyemedim korktum uzun zamandır yeni bir insanla tanışmamıştım, birde bunlar karşı cinsti. 30 sn cevap vermedim kızlar gülüşmeye başladılar dahada korktum aklıma lise yıllarımda bana atılan kahkahalar geldi. sıktım kendimi elimi uzattım merhaba dedim kendimi tanıttım. onlarda tanttılar kendilerini. elimle dalga geçmediler kıyafetlerimle dalga geçmediler. o gün üniversite hayatımdaki ilk arkadaşlarımı edinmiştim. mutluydum. uzun zamandır olmadığım kadar...
    ···
  20. 20.
    -1
    @171 sağol kardeşim.
    evet arıyorum 3-4 kez istanbula gittim tahminin orada ama yanılıyorda olabilirim.
    ···