reddedildim, kötü puan yaptım, üniversiteyi bıraktım vs. kısacası çok kötü bir sene geçirdim.

ve daha sonra 4 ay şehir dışında çalıştım.

dediğim gibi oldukça zor bir seneydi.

aylarca ruh gibi yaşadım.

istanbula döndükten sonra üniversiteye tekrar hazırlanmaya karar verdim.

ama aklım sabah akşam minedeydi.
sınava 1 hafta kala dershane dönemi bitmişti ve aylardır mineden haberim yoktu.

daha sonra onun da istediği puanı yapamadığını ve tekrar hazırlandığını öğrendim...

bir gün sahte bir hesapla facebook üzerinden mineye doğum günü mesajı attım.

kim olduğumu sordu, söylemedim.
ama ben olduğumu az çok tahmin etmiştir.

her gece sahilde alkolün dibine vurup, kapısında sabahlıyordum. onun haberi yok tabi ki...

gerçek aşk bir insanın hayatında 1 defa görülür.
2 defa görüldüğü çok nadirdir.

mine benim için aldığım nefesten daha önemliydi.

ve ben hala ona sırılsıklam aşıktım...

yine boş geçen günlere geri döndüm. aylarca evdeydim. her gece planlar kurup hayallerimle uyuyordum.

ikinci üniversite sınavım yine yaklaşmıştı. pek de umrumda değildi açıkçası. arada bir soru çözüp kapatıyordum ama genel anlamda alt seviye bir öğrenci değildim.

sınav geldi geçti, açıklandı ve tercih dönemi geldi. geçen seneki kadar kötü bir puan yapmamıştım.

abdül REZzak

ertuğrulun sevgilisi minenin yakın bir arkadaşıydı. ertuğrulun aracılığıyla minenin hedefini ve tercih yapacağı bölümü öğrendim.

mine özel bir üniversitede okumaya karar vermiş. xxx üniversitesinde işletme bölümü.

belki gelir diye o bölümü 1.sıraya yazdım ve başka tercih yapmadım. çünkü planım, o sene tutturamasam bile bir gün minenin okuyacağı üniversiteye gitmekti.

tercihler açıklandı ve heyecanla sonucuma baktım.

evet minenin istediği bölümü kazanmıştım ama mine kazanabilmiş miydi ya da tercihini değiştirmiş miydi haberim yok tabi ki...

ertuğrul aracılığıyla öğrenmek istedim fakat ertuğrul, sevgilisiyle ayrıldığını ve mineye ulaşamayacağımızı söyledi.

ne yapacağımı şaşırdım ilk başta ama eski günlerin hatrına ben de o süreçte ertuğrulun yanında olmak istedim.

çünkü o zamanında benim yanımda olmuştu ve o da sevgilisini çok seviyordu, benim gibi çok üzgündü.

işte o süreçte beraber içtik beraber dertlendik vs...

ama benim aklım hala minenin kazanıp kazanamadığındaydı.

aslında asıl soru benim o özel okulun parasını nasıl ödeyeceğimdi.

4 ay çalıştığım işte bir miktar kenara atmıştım. bir vakıftan burs bağlatmıştım ve babamdan da aylık harçlığımı alıyordum.

o seneyi kurtarırım diye düşündüm. ama bir daha ki sene ne tak yiyecektim bilmiyordum.

her neyse sonunu düşünen kahraman olamaz hesabı yoluma devam ettim...

takibe aldım buradayız reis ...

bir gün facebooktan minenin okuduğu üniversite durumunu güncellediğini ve aynı üniversitede olduğumuzu nihayet öğrendim.

her gece hayaller kurdum. kendime bakım yaptım, spor yaptım, kaliteli kıyafetler aldım ve üniversitenin ilk günü okula gittim...

sınıfa girdiğimde o yoktu. tereddütte kaldım. ama aradan 5 dakika geçtikten sonra sınıfa girişini gördüm...

mine beni gördü ve yine o 2 sene önceki bakışın aynısını gördüm gözlerinde.

fakat bu sefer doğal olarak şaşkındı.

şaşkınlığını gizlemeye çalıştı ve en önlerde bir sıraya oturdu...

ikinci dönemin sonuna kadar mineye cesaret edip yaklaşamıyordum içim alev alev yanarken kendimi durdurmaya çalışıyordum.

geceleri yine uykusuzluk başladı. bir önceki sene kadar zor bir seneydi benim için...

ikinci dönemin son ders günü geldi. o günün gecesi beni uyku tutmadı. sabahladım ve düşündüm.

dayanamadım sabahın 7 sinde kapısına doğru yürümeye başladım...

sanki dram filmi gibi bir gün beni bekliyordu.
çiseleyen yağmur bir anda artmaya başladı.
saçlarım, gömleğim, kıyafetlerim sırılsıklam oldu. gözlerimde öyleydi tabi ki...

panpa şöyle şeyleri 02:55'te yaz gece 3 sigaralarımızı yakalım

ne konuşacağımı bile planlamamışken kapısına dayandım ve evden çıkmasını bekledim.

yaklaşık yarım saat sonra mine kapıdan çıktı ve beni görünce şaşırdı ve aramızda şöyle bir diyalog geçti.

- ben: merhaba mine
+ mine: merhaba nasılsın?
- ben: iyi değilim mine. bugün uyku uyumadan geldim buraya. gecelerim geçmiyor hâlâ seni düşünüyorum. hâlâ seni seviyorum ben.
+ mine: kendine böyle yapma ya. benim servisim geldi gitmem gerekiyor.

dedi ve arkasına bile bakmadan gitti.

o okula servis aracıyla gidiyordu ben dolmuşla gidiyordum.

ama ben o gün okula gitmedim. geçtim bir ara sokağa yağmurun altında saatlerce ağladım.

5 dakika önce konuşurken gözlerine öyle dalmıştım ki ne konuştuğumuzu bile unutmuştum.

bir kulağımda kulaklık vardı. dinlediğim hiçbir müzik içimdekileri anlatamıyordu...

o günün akşamı telefonla ertuğrulu aramış.
ve istemediğini ama kendimi de üzmem gerektiğini söylemiş.

o gün olay böyle kapandı ama hayatımın en kötü yaz mevsimini geçirdim.

kafamı dinlemek için tatile gittim. ne antalya, ne marmaristen zerre keyif almadan döndüm.
gecelerim kâbus gibiydi.

uyku düzenim bozuldu ve bazen 37 saat uyumadığım günler oluyordu.

geceleri kafamı yastığa koyduğumda aklıma o sabah geliyor ve nefes nefese yataktan kalkıp düşünüyordum...

ben o üniversiteye artık nasıl gidecektim?
cidden şizofren gibi sevmiştim ben.

sırf mineyi unutmak için bir defa daha üniversiteyi bıraktım, harcadığım paradan, hayatımdan vazgeçtim.

zaten tatilin sonuyla beraber daha okula ödeyecek param kalmamıştı.

babama üniversiteyi bıraktığımı söyledim.
evde haftalarca kavga gürültü devam etti.
ama benim zerre umrumda değildi açıkçası...

bir kafede garson olarak işe girdim.
bir kız yüzünden ömür boyu asgari ücretle çalışmaya razı geldim.

gerçi bu gidişle geleceğimden de pek ümidim yoktu.

1 sene geçti ben aynı kafede çalışmaya devam ediyordum.
ayrıntısıyla anlatmama gerek yok, rutin bir hayatım vardı.
ta ki bir gece gördüğüm yeni bir rüyaya kadar...

rüyamda mineyle beraberdim ama daha sonra mezarını görüyordum.

titreyerek rüyamdan uyandım ve ağlamaya başladım.

kızın başına bir şey mi geldi diye düşüncelere daldım.

daha sonra mineyle bir defa daha konuşmaya karar verdim...

numarası bende yıllardır kayıtlıydı, onun haberi yoktu tabi.

akşam küçük bir rakı açtıktan sonra mineyi aradım ve aramızda şöyle bir diyalog geçti.

- ben: merhaba mine
+ mine: kimsiniz?
- ben: ben silik yeme rekorunu kiran adam. nasılsın?
+ mine: numaramı nerden buldun?
- ben: numaran bende yıllardır kayıtlı. endişelenme. sadece bir şey sormak için aradım.
+ mine: ne soracaksın?
- ben: nerdeyse seni 4 senedir seviyorum. bunu sen de biliyorsun. ama ben seni hala unutamıyorum. bir gün hayal ettiğin gibi bir erkek olsam, beni sevmez misin? ya da en azından sevmeyi denemez misin?
+ mine: bak ben artık bu durumdan rahatsızlık duymaya başladım. istemiyorum neden anlamıyorsun? ben sadece senin başka birisiyle mutlu olmanı isterim. daha da söyleyebilecek bir şeyim yok lütfen rahatsız etme.
- ben: peki neden? neden sevmiyorsun beni?
+ mine: üzgünüm kapatmak zorundayım.

dedi ve telefonu yüzüme kapattı. o gece içmediğim şey kalmadı.

kör kütük sarhoş oldum...

kimse giblemiyor ama ben boşu boşuna yazıyorum galiba