izlediğim tüm o filmlerin içindeyim şimdi

Daha önce odadayken çığlıklarını duymuştum ama ilk kez bu kadar yakındım.
Kulaklarım sanki bir daha hiç duymayacak gibiydi.
Onun çığlığıyla birlikte gözlerim karardı ve kendimi geriye doğru attım. Çünkü bana saldırıyordu.
Ben yerde sürüklenirken o çığlıklarıyla üstüme gelmeye devam ediyordu.
Hızlı değildi ama girdiğim şok yüzünden ben de fazlasıyla yavaştım.
Ayağa kalkmak üzereyken çığlıkların şiddeti daha da arttı ve artık bu çığlıklar tek bir kişiden gelmiyordu…

devam et panpa burdayız

Kendimi toparlayıp belimden silahı çıkardım ve önümdeki yaratığa ateş ettim.
Merminin boşa gittiği açıkça belliydi çünkü üzerime gelmeye ve bağırmaya devam ediyordu.
izlediğim filmler aklıma geldi, eğer kafasına doğru ateş edersem onu öldürebilirdim.
Öyle de yaptım.
Bana fazlasıyla yaklaşınca cesaretimi toplayıp suratının ortasına ateş ettim.
Cansız bedeni yere düşerken suratından fışkıran kanlar önce yüzüme, sonra kıyafetlerime, sonra da etrafa saçılmıştı.
Arkasından diğerlerinin de geldiğini gördüm. Kasap reyonundan çıkıp karanlıkta koşmaya başladım.
Fenerimi ilk çığlığı duyunca düşürmüştüm çünkü.
Çığlıklar yalnızca arkamdan değil, sağımdan ve solumdan da geliyordu. içerisinin onlarla dolu olduğundan emindim artık. Koşarken etrafıma ateş ettim birkaç kere, çünkü çok yakındalardı.
Yalnızca tek bir ışık görüyordum, kapının oraya doğru elimde silahla olabildiğince hızlı bir şekilde koşuyordum.
Ta ki yerdeki ne olduğunu göremediğim sert cisime takılıp yuvarlanana kadar…

Yerdeki cisme takılıp yere yuvarlanınca bacağımda büyük bir acı hissetmeye başladım.
Düşerken silahımı da düşürmüştüm.
Silahımın düştüğü yeri görebiliyordum ama orada yalnızca silahım değil, bana doğru gelen iki üç çift bacakta görüyordum.
Silahımı almaya vakit yoktu çünkü üzerime doğru geliyorlardı.
Korkudan nefes almakta güçlük çekiyordum fakat kendimi toparlayıp ayağa kalkmalıydım.
Tam gücümü toplayıp ayağa kalkacaktım ki ayaklarımın tam ucunda onu gördüm.
Ağzından akan sularla, daha da kanlanıp büyümüş gözleriyle beni parçalamaya gelmişti.
Aklıma gelen ilk şeyi yaptım ve iki ayağımla tekmemi ona savurdum.
Geriye doğru düşmüştü.
Ayağa kalkıp koşmaya başladım ama bacağımdaki acı yüzünden koşamıyordum. Bacağım kanıyordu...

olum bi ses verin lan, biz de daha önce çok hikaye okuduk bu ne dıbına koyim.

updullah

Hızlı adımlarla onlardan uzaklaşmaya çalışırken çevremin iyice daraldığını, giriş kapısının önünün kapandığını gördüm. Ne yapacağımı düşünürken aklıma sinema girişi girdi.
Kasaları geçip sinemanın olduğu yere doğru gittim fakat kapının önüne açılmaması için büyük kalaslar koyulmuştu.
Yapabileceğim tek şeyi yaptım ve kapının hemen yanındaki camdan kendimi dışarıya fırlattım.
Yere düşer düşmez camdan iki tanesi peşimden çıktı fakat dışarısı aydınlık olduğu için oldukları yere yığılıp kaldılar, hareket edemiyorlardı.
içerden gelen çığlıklar, bacağımdaki yaradan daha çok acıtıyordu sanki canımı…

burdayız panpa yaz hadi beklıyorum

Bir süre düştüğüm yerden kalkmadım ve uzun uzun onları seyrettim.
Gerçekten acı çekiyorlardı ve bu her hallerinden belliydi.
Yüzlerini kapatmaya çalışıyorlardı ama başarılı olamıyorlardı.
Vücut uzuvlarının işlevselliğini önemli oranda yitirdiğini fark ettim. Ellerini istedikleri gibi kullanamıyorlardı.
Ya da nasıl kullanacaklarını düşünemiyorlardı…
Yaptıkları tek şey bağırmaya devam etmek ve yüzlerini olabildiğince saklamaktı güneşten.
Bir süre sonra hareketleri durmuştu. Ölmüşler miydi yoksa güçleri mi tükenmişti bilmiyordum.
Neden bilmiyorum ama onları öyle görünce büyük bir zafer kazanmış gibi bağırdım:
-huur çocukları!
Bağırdıktan sonra rahatlamış olacağım ki bacağımın acısını tekrar hissetmeye başladım.
Çok büyük bir yara değildi ama canımı yakıyordu ve kanıyordu.
Alışveriş arabasına pamuk koymuştum, sekerek kapıya doğru yürüdüm.
iyi ki içeriye geri dönmeden önce malzemeleri dışarı çıkarmıştım.
Yoksa çok zor olacaktı hayatta kalmak.
Önce gömleğimin bir parçasıyla yarayı temizledim, sonra pamuk koyup üzerini yine yırttığım gömleğimin bir parçasıyla bağladım.

up up up

up up up

up up up

up up up

Malzemeleri arabanın bagajına doldurduktan sonra silahım geldi aklıma.
Geri dönüp almalı mıydım, yoksa yoluma devam mı etmeliydim.
Silahım olmadan kendimi savunmasız hissediyordum. Ama içeriye girmeye de cesaretim yoktu.
Çünkü hepsi uyanmıştı ve girebileceğim her yer onlarla doluydu.
Silahımı zaten birkaç kere ateşlemiştim, içinde kaç tane mermi vardı bilmiyordum fakat standart bir silaha benziyordu.
Tahminlerime göre içinde dokuz ya da on tane mermi kalmıştı.
Bu elbette önemli bir sayıydı fakat bacağımın durumu da belliydi ve içeriye girmekten vazgeçtim ve yoluma devam etmeye karar verdim.
Arabaya binip izmir yoluna doğru hareket ettim.
Marketin tam karşısında benzinlik vardı ve bu benim için çok önemliydi.
Benzinliğin önüne yanaşıp sessiz bir şekilde pompaları kontrol etmeye başladım.
Bu sefer olabildiğimce sessiz olmaya çalışıyordum çünkü markette yaşadıklarım beni fazlasıyla korkutmuştu.
Gerçi içim rahattı şu anda, hava aydınlıktı, henüz öğlen saatiydi ve onlar aydınlıkta bir şey yapamıyorlardı bana…

up up up

Denediğim pompalardan ilk iki tanesi boştu, iki tane kalmıştı geriye. Dolu olmaları için dua ediyordum.
Neyse ki üçüncü pompa doluydu. Büyük bir heyecanla depoyu açtım ve doldurmaya başladım.
Aslında tamamen boş değildi arabanın deposu, fakat hepsini doldurmalıydım. Neler olacağını bilmiyordum. Ama illa bir aksilik olacak ya, depo tam dolmadan pompadan gelen benzin kesildi.
Kalan son pompa ile depoyu doldurduktan sonra küçük bir bidon bulup onu da yarısına kadar doldurdum.
Yarısına kadar doldurdum çünkü bu pompa da tükenmişti.
Arabaya binip yola koyuldum. Dizel bir araba bulmakla çok şanslı olduğumu fark ettim.
Çünkü arabayı alırken benzin konusu hiç aklımda yoktu. Diğerlerine göre az yakan bir araç daha avantajlıydı.

up up up

şizofren dıbına çaktımın oğlu

up up panpa burdayız

izmir’e doğru devam ederken birçok şeyi düşünecek fazlasıyla vaktim olmuştu…
Uyumadan önce gördüğüm oda arkadaşım, ev arkadaşlarım neredelerdi?
Ailem ne durumdaydı, orada da durum böyle miydi?
Ayrıldığım kız arkadaşım… O nasıldı?
Tüm bunlar olurken ben nasıl hiçbir şey duymamıştım?
Ne kadar süre uyumuştum?
Bu sorularla dalıp gitmişken yola biri fırladı.
Elinde poşetle bana dur işareti yapan bu adamı görünce aniden frene bastım ve durdum.
Kimdi bu adam? Benim gibi biri miydi, yoksa onlar gibi mi…