izmirde güzelim okulumu bıraktım

ayrıca şimdi anlatacağım bu hikaye diğer arkadaşlarımıza ibret olsun.

anlat amk

sene 2007. liseyi bitirmiş, izmir'de güzel bir bölüm kazanmışız.. herneyse üniversiteye yazıldık, derken yurt telaşı derdine düştük. yurt ortdıbına sıcak bakmadığım için 3 4 kafa dengi mübareklerle eve çıkmak istedim. ev 3+1, dört kişi kalıyoruz, üniversiteye yakın. içimden dört ayağının üstüne düştün oğlum diyip duruyorum..

kaldımığız apartmanda 20 daire var. bikaç daire hariç hepsi izmir'in yerlisi. içlerindeki en gariban, en anadolu çocuğu biziz. herkes birbirini tanıyor ama apartmana yeni taşındığımız için herkes bizle ilgileniyor. 1 hafta boyunca komşular yemeğe çağırmalar, çaya çağırmalar filan güzel geçti.

ee sonra ? anlat panpa dinliyoruz

ikinci haftamıza girerken, artık namazımıza filan dikkat edelim, vakitleri kaçırmayalım diyip duruyoruz evdekilerle beraber. sabah namazına kalktığımız 1 hafta boyu, çevredeki dairelerden dikizlendiğimiz izlenimine vardım. bazen erken uyandığım halde çevreden ses gelmiyorken, biz namaza kalkıp, salonun ışığını açınca a ah-uh sesleri yükselmeye başlıyor, yeni duş almış hanımlar yarı çıplak vaziyette balkona çıkıp sigara içiyorlardı. ayriyeten gündüzleri bizi görünce gülümsüyorlar, kendi aralarında gülüşüp, konuşuyorlardı.

meğer bulnarın hepsi planın bir parçasıymış..

reserved

rezerved

1 - 2 hafta daha böyle devam etti. bigün kapımız çalındı. bi baktım üst kat komşumuz ihsan bey. 16 yaşında bir kızı var. sibel. kız değil bildiğin ay parçası. özel ders almak istiyormuş benden. düşündüm hem üniversiteliyiz para lazım olur hesabı. iyi dedik abi çalıştırırım.

aradan 2 gün geçmeden karşı dairedeki seval teyze geldi. torununu özel ders almak istiyormuş oda. evdeki diğer arkadaşlardan biri tamam dedi o işe de. 1 hafta geçmeden konu - komşunun tüm kızlarına ders verecektik.
ama veremedik. ilk ders gününde kızların çoğu anlamış gibi, ya mini etek yada şort giymiş, üstlerinde de askılılar vardı. ders filan dinledikleri zaten yoktu.

neyse ben dersimi anlatıyorum. sibel ikide bir olur olmaz soru soruyor, "sıkıldım ya dolaşalım mı ?" diyor, kendi dikkatini dağıttığı yetmezmiş gibi benimde dikkatimi dağıyıyordu. derken derken, kucağıma atlamasın mı ? dudağımdan öpüp " senin olamk istiyorum" deyince ben hiddetlenip, tokadı bastığım gibi evime döndüm. meğer aynı olaylar ev arkadaşlarımında başlarına da gelmiş. hepimiz benzer durumlardan yakınıyorduk..

şimdi biz aileleri ne diyecektik ?

niye ders vermeyi bıraktın demezler mi adama ?

kızın böyle böyle yaptı diyemiyorsun, kanıtın yok. adamın düşüneceği şu : çamur at izi kalsın.. bizim zütler yusufluyor ki nasıl.. sormayın gitsin..

aradan bikaçgün geçti. evden çıkmaya korkuyoruz amk. birisi görirde neden ders vermeyi bıraktınız diye.. çok şükür ne kimseyi gördük nede onlar gelip kapımızı çalıp sormadılar bizde üstelemedik olayı..

böyle böyle derken 2. ayımızı da devirmiş olduk izmirde..

ders çalışırken bir gün kapı çalındı.

baktım ihsan bey. ihsan bey, eve hafif tadilat yaptıracakmış, işi çıktığı içinde yarım kalacakmış. yarım saatliğine ustalara göz kulak olmamı istedi.
bende evinde heralde kimse yok, komşudur, hatrı vardır deyip kırmadım kendisini.. evine gittim. zaten ustalarda 10 - 15 dakika sonra işlerini bitirdiler.

ustalar gittikten sonra bende çıkıyordum ki içeriden bir ses duyuldu. "- ahmetcim, bi bakarmısın ? " diye.. şaşırdım. çünkü ihsan beyin hanımı aysun hanımı evde yok zannediyordum. tamam geliyorum dedim istemdışı. yardımcı olmak isteyen aklıma sokayım, neler açtı başıma diye söylene söylene sesin olduğu yöne gittim. " banyodayım canım, gelsene.." dedi. banyo kapısını açtım. o da ne ? aysun hanım çıplak vaziyette, bana bakıyor. " canım, sırtımı sabunlar mısın? " diyor bide utanmadan.

hemen ters döndüm ve dedimki : " hanımfendi yaptığınız size hiç yakışmıyor, kocanız işi çıktığı için ben gelmek durumunda kaldım. sizde hiç mi utanma yok ben kimsenin namusuna göz dikemem." o da : " iyi ya işte. hazır işi çıkmışken bişeyler yaşayalım, bu da bizim küçük sırrımız olsun" demez mi ?

beynimden vurulmuşa döndüm. yüzüne tokadı attığım gibi evimin yolunu tuttum.

izmirin kızları güzel olur bırakılırmı

ertesi gün kapı çalındı. baktım ihsan bey. sanırım avradı olanları anlatmış dedim.
tırsıyorum amk. kapıyı açtım.

dedi ki " akşama bize gel. konuşacaklarımız var." tamam abi deyip kapattım kapıyı ama o an bendeki züt korkusu kimsede yok. sayılı vakit tez geçer derler ya. aynen öyle oldu. 10 saat 5 dakikda geçti sanki..

saat 9 oldu. telefon titredi. baktım ihsan bey. mesaj atmış. "bekliyoruz, gel" diye.

reserved

korka korka kapılarını çaldım. kapıyı kızları sibel açtı, hoşgeldin diyerek..
ihsan bey de " adamım nerede kaldın, seni bekliyoruz diye çıkışmaz mı ? hemen iki masum yalan söyleyiverip, günü kurtarmanın hesaplarındayım o sırada.

neyse sofraya geçelim lafı oldu. oturdum masaya. bi baktım masa da kırmızı, beyaz şaraplar, kadehler filan..
ne oluyor abi dedim kendi kendime.

aysun hanım sofrayı öyle donatmış ki, ömrümde görmedğim yiyecekler filan.. masanın şaşkınlığını üzerimden atayım derken, gözüm sibel'e takıldı.

tek parça siyah bir elbise giyinmiş, içinde sütyeni yoktu. loş mum ışığında elbisesinde gögüs uçları belli oluyordu.

anlat bakayım ya değişik bir hikayeye benziyor inandırıcılığını sorguladım ama

ihsan bey ise kızının ne giydiğinden haberi yokmuş gibi yemeğine başlamış, aysun hanıma "haydi yemeğe" diye sesleniyordu.

aysun hanım içer girince şaşkınlığım daha da arttı. küçük dilimi yutar oldum. onunda sibel'den bir farkı yoktu. hatta fazlası vardı. kızından daha dekolte giyimliydi.

benim şaşkınlığım ve ihsan beyin umursamaz bakışları arasında akşam yemeğini yedik.

gavat apartman amk

serii eksiledim huur cocugunu dinlemeyin

yemekten sonra ihsan bey bi bana, bide kendisine viski doldurdu. alkol almadığımı uygun bir dille tekrar hatırlattım. ona fazla üzerinde durmamış olacakki hemen konuya girdi:

" evladım. bunca zaman komşumuzsun. aileleriniz evi tutarken sizleri bize emanet etti. bende senin bir büyüğün olarak her ihtiyacını düşünmek zorundayım.

üniversite okuyorsun. bakıyorumda kız arkadaşın yok. bizde üniversite okduk. çok kız arkadaşım vardı. aynı evde kalırdık. hatta aysunla bir partide tanışmıştık. ama bakıyorum senin kız arkadaşın yok evdeki arkadaşların gibi.

apartman olarak karar aldık. sizi koruyup kollayacağımıza dair. sırf kız arkadaşı edinin diye kızlarımıza özel ders vermenizi istedik. reddettiniz. belki kızların yaşı küçük beğenmedin diye eşimi sundum. onuda reddettin. hatta dövmüşün kadını. yine şikayetçi olmadık.

sana son bir şans veriyorum. sibel odasında seni bekliyor. yanına gidip, onun bakireliğini bozmanı ve kız arkadaşın olmasını istiyorum.

böylece hem kızım bakire diye ailemizin onuru zedelenmeyecek, hemde senin gibi bir yağız delikanlıya kızlığını verecek. sonrasında aysun da emrine amade. istediğin zaman, istediğin gibi gelip onuda gibebilrsin. bence hiç mahsuru yok.

hatta apartmandaki komşularımızında düşüncesi bu yönde. tüm apartman emrinize amade. istediğiniz gibi karılarımızı ve kızlarımızla ilişki yaşayabilirsiniz. çünkü biz izmirliyiz. modern bir aileyiz." dedi.