1. 73.
    0
    adam bankacı bende muhasebecşyşm. ulan ikimizde insanlardan şikayetçiyiz. aynı şeyleri bnde dşünüyorum amk. benimde tek seçeneğim muhasebeci olmak. yannan gibi bişey lan bu.
    ···
  2. 72.
    0
    hakikate ulaşırken insan iki hata yapar
    1 . sonuna kadar gitmez
    2. ya da hiç başlamaz
    ···
  3. 71.
    0
    kaybedicek birşeyin kalmayana kadar devam et kaybedicek birşeyin kalmadığında ancak hayallerinin peşinden koşabilirsin
    ···
  4. 70.
    0
    amcıklık yaratma 2 aydır iş bulamıyorum ben adam gibi otur zütünün üstüne çalış maaşını kazan
    ···
  5. 69.
    0
    sen boynuz yiyen pezo diilmisin amk derdin tasan bitmio bin
    ···
  6. 68.
    0
    hacı senin beyin kurtlanmış, başkasının işinde çalışıp da mutlu olan var mı bu dünyada ki sen mutluluk arıyorsun. Paraya muhtaçsın, kazanmak için birşeyleri mecburen yapmalısın. huurlar dıbını gibtiriyor gıkı çıkmıyor, iki bankacı fırça atmış böhöhöhöhöööööö diye ağlaya ağlaya anana koşuyon. süt kuzusu musun?

    not: bu kafayla senden bi tak olmaz. babana söyle sana bi bakkal dükkanı açsın. otur oraya akşama kadar nete gir gelenlere ekmek, püsküvüt filan sat. kimse sana fırça da atmaz. tipini beğenmediğine gibtir bile çekebilirsin. veya git kendine bi köyde ev al, ek biç dana sığır güt.
    ···
  7. 67.
    0
    belki zaman fazlalığından belki haklılığımdan sürekli sistemi ve geçen günlerimi sorgulamaya başladım. kafamda hep hayatımı,en verimli dönemimi yok yere harcayacağım, sadece emekli olduktan sonra ömrümün son demlerinde mutlu olabileceğim düşüncesiyle boğuşmaya başladım. durumdan en çok anneme bahseder oldum. hayatım gidiyor, tükeniyorum dedikçe annem"oğlum daha yenisin bir seneyi doldurmadın bu işte,bu neyin isyanı neyin bırakması"dedi. haklı olduğunu defalarca yineledim-ki haklıydı da çoğu zaman ama bu rutin işte gitmek, müşterilerle,amirlerle, trafikle,arkadaşlarla mücadele etmek bana iş hayatı gibi değil düzenli bir işkence gibi gelmeye başladı.o sıra ne yapabilirim diye düşündüm, düşündükçe işin içinden çıkamadım çünkü alternatifim yoktu. bakkaldaki tek çeşit bisküviyi almak gibi bir şeydi benim için bu banka işi.
    ···
  8. 66.
    0
    başlıyorum tekrar panpalar, toplaşın.
    ···
  9. 65.
    0
    en sevdiğim troll fernandoalonso kız arkadaşım hikayelerinden sonra, iş hayatına da atılmış, e tabii değişiklik şart olur...
    ···
  10. 64.
    +1
    @55'in daşşağını yirim, en güzel şekilde yazmış.

    işi eğlence olarak görüyorsan, mutlu olacağın gibi hayallerin varsa ne iş yaparsan yap bir müddet sonra sana ilk günkü mutluluğu vermeyecektir. Şuan hayal ettiğinde heyecanlandığın işe başla 6 ay sonra bu pgiboloji ile bahane bulursun.

    iş, hayatını devam ettirmek için zaruri bir ihtiyaçtır. Amaç sadece karın doyurmak ve hayatını idame ettirmektir. ama yemek yemek ile karıştırma, yemek seçme. gün gelir ekmek yersin, gün gelir iskender. yemek bittikten sonra aldığın tokluk hissi aynıdır. sen tokluk hissine bak, damak tadına girersen, asla nefsini doyuramazsın.
    ···
  11. 63.
    0
    @62 anlatıcam panpa

    @63 geçiyorum:sıkıntıdayım, işi bırakabilirim.
    ···
  12. 62.
    +1
    özet geç bin
    ···
  13. 61.
    +1
    anlat panpa (bkz: rizörvid)
    ···
  14. 60.
    0
    @60 akşama anlatacağım, sana pmden yazarım tamamlayınca. gerçekten başım ağrıdı, tamamlayacağım sonra. söz
    ···
  15. 59.
    +1
    birader senin amini yurdunu giberim, basligi actiginda basin agrimiyomuydu bilmiyomuydun.hem gel anlaticam diyosun hemde gerdekte yannan gorucek yeni gelin gibi nazlaniyosun. giberim seni anlaticaksan anlat anlatmicaksan gibtir git bidahada baslik filan acma. amcik agizli seni.
    ···
  16. 58.
    0
    up up up
    ···
  17. 57.
    0
    up up up
    ···
  18. 56.
    0
    up up up
    ···
  19. 55.
    0
    up up up
    ···
  20. 54.
    +3
    Dear yannankafa fernandoalonso

    panpa heryerde görünen işiniz sizi tanımlar, mutlu olduğunuz işi yapınız falan filanlara aldanma. Şimdiki işinin, şimdiki haliyle, gelecek 10yılda da mutluluğuna katkısı olmayacağını farzedelim. Eğer varsa, o ideal işi bulmak 1 yıldan uzun sürebilir. Özel sektörde çalışıyorsun, 3 aydan önce olmaz, 6 ay belki, ideali arayacaksan 1 yıl ver hadi, zira gir çık gir çık yaparsan özgeçmişinin de ebesini gibmiş olursun. iş kucağına ilk haftadan da düşer mi düşer, ama polyannacılık yapıp onu ihtimallere katman mallık olur

    Ailenle yaşıyorsun, onlar da zaten şimdiden durumunu sorguluyorlar, ki ailenin görevi-yapacağı iş odur. Bu demek değil ki evden ayrılmalısın, hem işi arar hem de yalnız yaşıyor olursan pgibolojin iyice gibilir, onlar en azından haftada 1 kez kafanı iyi yönde dağıtacak birşey çıkarırlar. Sense zaten şimdiden yeterince etkilenmişsin, iş arama süresince kendini daha 50 kez gözden geçirirsin, 20-30 red yedikten sonra artık aydınlanma mı geçirirsin depresyona mı girersin kişiliğine kalmış artık (bu noktada gerçekçi ol, challenge accepted yapıp yannanlara koşmaya kalkma)...

    Senin o hoca aslanmış, işle gerçek yaşantını ayırdetmeye çalışman lazım. işini askere gider gibi düşün, kışladayken gerçek hayattaki tüm takunu nasıl oraya da taşımayı planlamadıysan bunda da öyle yapacaksın. Fark bunda askerlik sabah hazırlanma vaktinden akşam evine döndüğün ana kadar olacak. Mutlu olmayı istiyorsan da her ikisinde de ayrı ayrı kendinini mutlu etmenin yolunu bul. Askere giderken, kısa dönem yaptığın varsayımıyla, ulan her göreceğim insan huur çocuğu, geçireceğim her dakika angarya, her saniye zehir zihniyetiyle giden adamın ebesi gibilir. Güzel geçirmenin yolu o süre boyunca oraya özgü bir yaşam kurmak. Aynı mantıkla o taku iş yerinde de oturtacaksın. Madem özel sektördesin, profesyonelliği tavanda tutmaya bak, yeni mezun musun ne taksan artık, git motivasyonel mal kitaplardan al oku, hocan bilmiyorum 1800 alan adamı gibine sürer ya da seni hatırlar mı ama, adama kahve - öğle yemeği ısmarla, profesyonel tavsiye al, o taku nasıl yiyeceğini öğren. Profesyonel yaşamda ilerlemeyi planlıyorsan "nasıl profesyonel olunur" u öğren...

    Harici kısmı için de eve gidip ailenin yaptıklarına ortak olma haricinde bir hayatın olsun, yetişkin insana o yetmez, artık evlenir misin, kendini bir hobiye mi adarsın ne yaparsan, bir de seni mutlu eden "gerçek hayat" kur kendine...

    Bunları da vakti zamanında o işe yatkın olduğun farzıyla, hevesle girip sonradan zevkin kırıldığı farzıyla yazdım. Bulunduğun noktanın hizmet sektörü öyle olacak tabi yannanım; şifresini unutan yaşlı teyzeleri, 24lirayı çok gören ayda 1000-2000 lira kazanıp/kazanamayıp da evladına acilen 300 lira göndermeye hayaliyle gelip sırf o iş için de 24 ayırması gerektiğini öğrenen halktan adamı, veya 100 lira anca ayarlayıp herhangi bir iş için 5 daha ödemesi gereken insanın isyanını hor görmeyeceksin. Banka ticarethane, işi o parayı almak, vatandaşın görevi işini yaptırmak istiyorsa o parayı ödemek, senin işinse müşteri odaklı bir banka elemanı olarak vatandaşa gerektiği şekilde, laubalilik yapmadan izah edip menmun edemesen de kabul ettirip bankanı da kötü göstermeden arayı bulmak.

    Özet: işle - özel hayatı ayırdetmeyi öğren, her ikisi için de ayrı ayrı mutlu olmanın yolunu bul. Kendini geliştirmekle ilgili sorunun varsa özel sektörden gibtir çık, memur ol, o denli performans gerektirmez. Hizmet sektöründe kalacaksan insanlara güzel davranmaya alış, sinirli gelen rahatlamış ayrılamıyorsa bile daha gergin de ayrılmasın. Eğer ottan taktan işlemlerle uğraşmak istemiyorsan kendini geliştir terfi et, 10 tane işten 1 tanesi en azından öyle olur. Patronun da sana makine gibi gelecek tabi, insan idare etmek kolay mı amk; becerebiliyorsan o seviyede sen öyle olma.

    Saygılar

    Not: Oksye hazırlanıyorum, anca bu kadar yazabildim.

    edit: imla
    Tümünü Göster
    ···