Gerçek aşk acısı, varlığımızın en temel noktasına yerleşir, bizi en zayıf noktamızdan sımsıkı yakalar ve diğer bütün acılara derinden bağlanarak bütün gövdemize ve hayatımıza hiç durdurulamayacak bir şekilde yayılır. Eğer umutsuzca âşıksak, baba kaybından en sıradan talihsizliğe, mesela anahtarımızı kaybetmeye kadar her şey, diğer bütün acılar, dertler ve huzursuzluklar, her an yeniden kabarmaya hazır olan bu asıl ıstırabımızın tetikleyicisi olur. Benim gibi aşk yüzünden bütün hayatı altüst olmuş biri, diğer bütün dertlerinin çözümünün de aşk acısının sona ermesiyle mümkün olacağını sandığı için, içindeki yarayı istemeden daha da derinleştirir. Orhan Pamuk - Masumiyet müzesi.

Öğle arasını bahçede türkü dinleyerek geçirdikten sonra nöbetçi öğretmenin başımda dikilmesi ile bitmesini anlamam arasında çok uzun bir süre geçmemişti sanırım.

Sınıfa gittiğimde arkaya geçtim o gittikten sonra gittiğim sıraya. Oturdum sıraya. Öğretmenin gelmesini bekliyordum. Öğretmen geldi. Defterlerimi çıkarmak için çantamı açtığımda çöpe attığım kitabın çantamda olduğunu gördüm. Bir sayfası kabarıktı. O sayfayı açtığımda küçük bir kağıt parçası gördüm. Kağıtta şunlar yazıyordu;

Onlara küsme. Onlar bizim ebedi dostlarımız. Onlara küsersen hayata küsersin. Yarın senden yeni bir kitap bekliyorum. * *

Gülümseyip notu kitabın arasına koyarak çantama koydum ve Beren'e baktım. Önündeki kız ile konuşuyordu. Suratımda aptal bi gülümseme ile ona bakıyordum. Daha sonra farkında vardım olup biten herşeyin. Gülümsemeyi bıraktım. Geçmedi. Hiçbirşey geçmedi. Dedim ya, ASOSYALiM BEN!

Ders işlenirken kapı çalındı. Nöbetçi öğrenci beni ve Berkay'ı müdürün istediğini söyledi. Nöbetçi öğrenciye bakıp yavaşça yerimden kalktım. Kapüşonlum hala kapalıydı. Beren'in önünden geçerken kapüşonumu çıkardı. Dönüp ona baktığımda gülümseyip göz kırptı. Önüme dönüp gülümsedim. Daha sonra farkına vardım herşeyin. Silindi yüzümden gülümsemem. Geçmedi. Hiçbir takun geçtiği yoktu...

Aşk ve mutluluk, nedense, hep birbirlerine yakın anılsalar da, aşk mutluluk getirecek diye bir şey yoktur. ” ‘Mutsuz oluruz’ diyorsun. ‘Herkes mutlu olacak diye bir kural yok, biz de mutsuz olalım.” Belki de önemli olan tek şey aşka cesaret edebilmektir?

Emrah Serbes - Hikayem Paramparça!

Kadınları severim. En çok onlar üzdü beni. Olsun. Annem de kadın sonuçta. Annemi çok severim. Ama hiç belli etmem. Galiba benim en büyük hobim bu. Kimi ne kadar çok seversem o kadar az belli ederim. Kadınlar iyidir.. Kedileri sevmem. Ve bazı kadınlar kedilere benzer. Kadınları severim ama kedileri sevmem. Kedilere benzeyen kadınları sevmem. Kadınlara benzeyen kedileri hiç sevmem. Yeterince içersem kedilere benzeyen kadınlara biraz sempati duyabilirim ama her koşulda kadınlara benzeyen kedileri sevmem. Pek uyuyamıyorum ben. insomnia dedi doktor. Gebermeyesice dedi annem. iyidir annem. Bir de bizim mahallede kadın az, kedi çok. Kedileri sevmem, kadınlar iyidir. Aslında kediler üzmez, kadınlar üzer. Ama yine de ben kadınları severim, kedileri sevmem.. Ali Lidar - Tesirsiz Parçalar.

Ertesi gün Beren'e yeni bir kitap getirmiştim Ali Lidar Tesirsiz parçalar.

Tenefüste yanına gidip kitabı uzattım. Oda çantasından Elif Şafak Aşk kitabını çıkardı. Her bir dizesi ezberimde olan o kitabı çıkardı. Teşekkür ettim seve okuyacağımı söyleyip çıktı. Okul bu şekilde devam ediyordu. Ben Kitap okuyordum, hayat devam ediyordu. Son zamanlarda çift dikiş olan diğer arkadaş biraz fazla can sıkmaya başladı. Tenefüslerde yanımdan geçerken bilerek koluma çarpmalar, her ona baktığımda sinirle bana bakıyor olması. Bir gün gene kitap okurken sıramda yanımda geçerken koluma vurdu bilerek. Kafamı kaldırıp bi önüne bak artık dedim. Sanki aylardır bunu bekliyormuş gibi bi anda dönüp bakmazsam nolur lan dedi. Kardeşim git işine canımı sıkma dedim. Sözüm biter bitmez suratıma yumruğu yemem bir oldu. Dediğim gibi, asosyaldim ben. Kavga etmeyi bilmezdim sündüm direk olduğum yerde. Burnum kanıyordu. Sınıftaki çocuklar çekip almıştı onu. Onada Berkay diyelim. Berkay hala bırakın lan beni gibeyim şunun anasını diye bağırıyordu. Kafamı kaldırıp sınıfa baktığımda Beren'in sınıfta olduğunu, olanları gördüğünü farkettim. Utanıyordum. Hemen ayağa kalktım burnumdan akan kanlar sarı okul tişörtümün üstünde birikmeye devam ediyordu. Tuvalete doğru gitmeye başladım. Elimle burnumu tutmama rağmen kanlar koridorda sanki arkamdan gelenler beni bulsun istermiş gibi izler bırakıyordu elimden taşıp. Tuvalete vardığımda klagib lise görüntüsü ile karşılaştım. Bir sigarayı 6 kişi içen liseliler. Sigarada içmezdim ben. Dedim ya asosyaldim. Korkaktım. Ailemden çok korkardım. Kızarlar diye. Lavabonun yanına geçip elimi çektim burnumdan. Hala kanıyordu. Sigara içenlerde birazdan öğretmenlerin buraya geleceğini anlayıp sigarayı söndürüp tuvaletten çıkmıştı. Burnum hala kanarken elimi musluğa zütürdüm ve elimdeki kanları temizledim. O anda tuvalete Beren girdi yanıma gelip iyimisin iyimisin diye telaşlı bir şekilde sordu. Bişey diyemedim. Utanıyordum. Asosyaldim ben. iyiyim bişeyim yok diyebildim sadece. Elimi musluğun altından çekip kendi elini soktu ve avucunda biriktirdiği suyu suratıma vurdu. Burnum kanamaya devam ediyordu. Suratına su vur bekle geliyorum diyip koşarak çıktı tuvaletten. Dedim ya utanıyordum. Asosyaldim ben. Tekrar geldiğinde beni bulamasın diye bi alt katın tuvaletine indim. Dediğini yapmaya başladım. 5 dakika kadar sonra koşarak bulunduğum yere tekrar geldi. Nereye gittin ya seni arıyorum iki saattir diye bağırdı ve cebinden peçeteyi çıkarıp burnuma tutmaya başladı. Sanırım burnum kırılmıştı. Burnumu tutarken acı çekiyordum. ama dedim ya utanıyordum. ACIYOR ULAN ACIYOR! BASTIRMA, diyemiyordum. Asosyaldim ben...

Bir insana verdiğiniz değerin, onun gerçekten değerli olmasıyla ya da bunu hak edip etmemesiyle hiç ilgisi yoktur. Değer vereceğiniz insanları kendiniz seçersiniz. Ali Lidar - Tesirsiz Parçalar.

Benim beklediğim aşk başka!” dedi. “O, bütün mantıkların dışında tarifi imkansız ve mahiyeti bilinmeyen bir şey. Sevmek ve hoşlanmak başka, istemek, bütün ruhuyla istemek başka… Aşk bence bu istemektir. Mukavemet edilmez bir istemek!

Sabahattin Ali - Kürk Mantolu Madonna

Bana görede buydu gerçek aşk. Aşk sevmek değildir. Aşk istemektir, özlemektir. Boşver denmeyecek kadar istemek, özlemek.

Bir hafta geçmişti aradan. Beren ara sıra gelip kitap hakkında konu açıyordu. Bende yeni bir kitaba başlamıştım o sıralar. Normalde kitap okurken asla rahatsız edilmek istemeyen ben Beren geldiğinde hiç sinirlenmeden kitabı bırakıp onunla ilgilenmeye başlıyordum. Bir hafta sonunda Kitabı geri getirdi Beren. Kitabı uzattı. Teşekkür ederim. Gerçekten muhteşemdi. 4 kez okunmayı hak eden bir kitap dedi. Sende kalabilir dedim. Hayır ya çok seviyormuşsun al şunu ben sevmem öyle dedi.

2 baskısı çıktı ikisinide aldım. Bu sende kalabilir dedim.

Beren gene aynı şaşkın suratla sordu.

Beren : Neden 2 baskısınıda aldın?

Ben : Ver kitabı diyip elimi uzattım. Kitabı verdi alıp Sekizinci bölümü açtım.

Ben : Bak. Burada yazan sözler çok özel sözler. Beni benden alan sözler. Zaten kitap dediğin nedirki? 5 TLy'ye kullanılmışını bulabiliyorsun. Bunlar benden çocuklarıma koskoca bir miras olarak kalıcak. Belki onlara ev, araba, arsa belki bankada yüksek miktar bir para bırakamayacağım ama, büyüdüklerinde. Birgün ben bu dünyadan göçtüğümde, bu kitapların değerini anlayacaklar. ilk aşık olduklarında bu kitabın satırlarında hislerini bulacaklar. Sevecekler kitap okumayı. Bence en büyük mirastır bu dizeler onlar için. Kitaplar güzeldir. Kitaplar bizler gibi değiller. Masumlar. Dizelerinde içinde yaşadığın hisler yazar tek tek. Şu kitapta tek bir Yanlış dize bulamazsın. Kime sorarsan sor. illaki yaşamıştır bu hisleri, Yada yaşayacaktır.

Kafamı tekrar kitaba çevirip açtığım sayfadaki o sözleri okudum;

Ben : Vapur denize, martılar gökyüzüne, güneş gülüşüne, Ve sen en çok benim yanıma yakırşırsın.

Kitabı kapatıp tekrar ona uzattım. Kitabı alıp önce kitaba sonra bana bakıp;

Beren : Sen çok farklısın. dedi ve gitti.

Aşk birisine şiddetle sarılma, onunla aynı yerde olma özlemidir. Onu kucaklayarak, bütün dünyayı dışarıda bırakma arzusudur. insanın ruhuna güvenli bir sığınak bulma özlemidir. Orhan Pamuk - Yeni hayat.

Sınıfımda çift dikiş iki kişi vardı. Biri kız biri erkek. Kız olan herkesle iyi geçinen, iyi bir kızdı. Güzelde bir kızdı. Dikkatimi çekiyordu. Erkek olansa tam bir huur çocuğuydu. Herkese sataşan sanırım kendini ilah sanan bir huur evladıydı. Ben tenefüslerdede sürekli kitap okurdum. Gel zaman git zaman bu durumum Çift dikiş kızın dikkatini çekmiş olacakki bir gün yanıma geldi. Adı Beren olsun.

Beren : Ya neden sürekli kitap okuyorsun. Bi kitaptan kafanı kaldır, etrafına bak okuldasın. Liselisin sen. Sosyalleş. Bende çok severim kitap okumayı ama seninki biraz abartı kaçmıyormu? Yoksa bu bir dikkat çekme taktiğimi?

Ben : Taktik falan değil kitap okumak benim hayatım. Kitap okumadığım her an boş yaşıyor gibi hissediyorum.

Beren : Kimi seversin en çok?

Ben : Sabahattin Ali delisiyim.

Beren : Bütün kitaplarını okudum. Çok muhteşem bir yazar. Şimdi ne okuyorsun? Diyip masaya koyduğum kitaba baktı ve eline aldı.

Ben : Ahmet Batman. Korkma kalbim.

Beren rastgele bir sayfa açtı. Ve okumaya başladı;

Beren : 16. Bölüm. Açıkçası kimse istediği gibi bir hayat yaşamıyor. O yüzden kendini çokta harap etme. Yolun sonu belli, Herkes ölüyor.

Ben : Güzel kitap.

Beren : Bende okuyabilir miyim sen okuduktan sonra?

Ben : Al oku.

Beren : Bitirdikten sonra alırım ya.

Ben : 4. Okuyuşum al.

Beren şaşkın biçimde suratıma bakıyordu.

Beren : Dörtmü ? Ciddi misin sen ? Neden 4. kez okuyorsun?

Ben : Betimlemelerini seviyorum. Bi insan ne yaşıyorsa onu anlatıyor. Güzel sözler var içinde. istersen başka kitaplarda getirebilirim.

Beren : Bu bittikten sonra çok mutlu olurum. Neyse tamam görüşürüz o zaman. Dedi. Tam giderken döndü ve;

Beren : Ya şey, Elif Şafak'ın Aşk kitabını okudun mu? Çok sevdiğim bi kitap. Okumadıysan getireyim sana oku.

Ben : Olur okumadım getir.

Bozmak istemedim. Benimde en sevdiğim kitaplardan biridir. En az 5 defa okumuşumdur...

--- Aklın kimyası ile aşkın kimyası başkadır. Akıl temkinlidir. Korka korka atar adımlarını. “Aman sakın kendini” diye tembihler. Halbuki aşk öyle mi? Onun tek dediği : “Bırak kendini ko gitsin”. Akıl kolay kolay yıkılmaz. Aşk ise kendini yıpratır, harap düşer. Halbuki hazineler ve defineler yıkıntılar arasında olur. Ne varsa harap bir kalpte var. ---

ELiF ŞAFAK - AŞK Kitabından alıntı.